O Danny Ainge ήξερε ότι η ομάδα του δεν έχει τελειώσει και ότι μπορούσε να γίνει ξανά ανταγωνιστική διατηρώντας τον βασικό κορμό της. Όταν οι περισσότεροι φίλοι της ομάδας ζητούσαν ανανέωση (rebuilding) ο ίδιος ένιωθε ότι οι παίκτες του διαθέτουν τόσο μεγάλες προσωπικότητες που θα ήταν μεγάλο λάθος αν δεν τους έδινε μία, τουλάχιστον, ακόμα ευκαιρία διεκδίκησης του πρωταθλήματος.
Διατήρησε τον Kevin Garnett, που ήταν απαραίτητος για τη συνέχεια της ομάδας, και πρόσθεσε ένα νεότερο και πιο αθλητικό supporting cast. Οι Celtics δείχνουν διεκδικητές του τίτλου για μία ακόμη χρονιά.
Ο Ainge επιθυμούσε να διατηρήσει τον βασικό κορμό, και βέβαια και τον Ray Allen, με σκοπό ένα τελευταίο run για τον τίτλο. Ο Allen όμως προτίμησε να αφήσει την ομάδα και να ενώσει τις δυνάμεις του με τους πρωταθλητές Miami Heat, και όσο και αν στεναχώρησε αυτή του η επιλογή τον Ainge, τους συμπαίκτες και τον κόσμο, η πορεία έδειξε ότι οι Celtics ευνοήθηκαν από την απόφαση του.
Ο χώρος που άνοιξε στο salary cap, σε συνδυασμό με το λογικό τίμημα της επιστροφής του KG, επέτρεψε στον general manager της Βοστόνης να πραγματοποιήσει έξυπνες επιλογές με μικρό κόστος και άμεσο προσδοκώμενο αγωνιστικό όφελος.
Ο Allen υπήρξε εκπληκτικός παίκτης και πρόσφερε τα μέγιστα στο franchise, η αλήθεια είναι όμως ότι την περσινή χρονιά έδειξε δείγματα φυσικής και αγωνιστικής φθοράς. Η φυσική του κατάσταση, παρά τα 37 του χρόνια, παραμένει σε καλό επίπεδο όμως το 2012 οι τραυματισμοί του χτύπησαν για τα καλά την πόρτα. Στην άμυνα αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα (όπως απέναντι στους Sixers στα playoffs) και έδειξε ότι ήταν αδύνατο να συνεχίσει να αγωνίζεται στο επίπεδο που αγωνιζόταν τα προηγούμενα χρόνια.
Παρόλα αυτά ο Ainge δεν δίσταζε να δηλώνει ότι επιθυμεί την παραμονή του, κάτι που όμως δεν έγινε. Οι παίκτες που ήρθαν για να καλύψουν το κενό της απουσίας του διαθέτουν πολύτιμη πείρα, ακόμα και πρωταθλητισμού (Terry), αμυντική ικανότητα (Lee), σουτ και καλύτερο χειρισμό μπάλας.
The Newcomers
Για τον Courtney Lee γράψαμε τις προηγούμενες μέρες, το καλό του περιφερειακό σουτ (και ιδιαίτερα από τις γωνίες – 49%), οι αμυντικές του ικανότητες και η οξύνοια του θα δώσουν στον Doc Rivers ένα σημαντικό όπλο στην προσπάθεια της Βοστόνης να κατακτήσει ξανά την κορυφή του ΝΒΑ.
Είναι καλός spot-up και transition shooter και οι ευκαιρίες που θα βρίσκει για τέτοια σουτ θα είναι πάρα πολλές κάθε φορά που θα βρίσκεται στο παρκέ μαζί με τον Rajon Rondo. Δεν έχει όμως ούτε στο μισό την ικανότητα του Allen να κινείται στα screens μακριά από τη μπάλα, οι C’s θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν λίγο τα sets τους στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Ο Jason Terry φέρνει στη Βοστόνη την ικανότητα του να παίζει Pick N Roll (και να δημιουργεί το δικό του σουτ μέσα από αυτά), να σουτάρει καλά παίζοντας στα spots και να δίνει clutch πόντους όταν η μπάλα καίει. Δεν είναι στο επίπεδο που ήταν δύο χρόνια πριν, αλλά εξακολουθεί να είναι σε θέση να έρχεται από τον πάγκο και να προσφέρει σημαντικές βοήθειες.
Ο Jeff Green θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και νέα προσθήκη αφού έχασε όλη την περσινή σεζόν. Αναμένεται να χρησιμοποιηθεί περισσότερο στη θέση του small forward και κυρίως ως backup του Paul Pierce. Έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει παίκτες στη συγκεκριμένη θέση, χάρη στα γρήγορα πόδια του, αλλά και να αγωνιστεί περιστασιακά στο 4 όταν χρειαστεί.
Οι Jason Collins και Darko Milicic αποκτήθηκαν για να δώσουν το βάθος που δεν υπήρχε πέρσι στις θέσεις των ψηλών. Ο πρώτος παραμένει ακόμα καλή επιλογή ως post defender και δουλειά του θα είναι να προστατεύει τον KG, κατά διαστήματα, όταν η ομάδα θα αντιμετωπίζει παίκτες με καλό παιχνίδι στο low post.
Για τον Σέρβο δεν ξέρω τι πρέπει να περιμένουμε, ποτέ στην καριέρα του δεν έδειξε διάθεση για μπάσκετ. Το ύψος του τον έκανε πλούσιο και όχι το ταλέντο του. Δεν τον πήραν τα χρόνια ακόμα (27) αλλά δεν ξέρω πόσο διάθεση έχει για να αντιληφθεί το νέο ρόλο του και τις περιορισμένες δυνατότητες του.
Στο τελευταίο draft ο Ainge πήρε το ρίσκο της επιλογής του Jared Sullinger, ενός παίκτη με τεράστιο ταλέντο αλλά και με “red flags” από τους γιατρούς για την κατάσταση της μέσης του. Μπορεί άμεσα να βοηθήσει στα ριμπάουντ, τομέας που η ομάδα του Rivers έχει μεγάλη ανάγκη από βοήθεια.
Η δεύτερη τους επιλογή ήταν ο Fab Melo, ένας καλός αμυντικός ψηλός, με μεγάλα άκρα και δυνατότητα να προστατεύει τη ρακέτα. Έχει το potential να γίνει κάποια στιγμή starter και η παρουσία του Garnett ίσως αποδειχθεί ευεργετική Προς το παρόν δεν αναμένεται να έχει σημαντικό χρόνο συμμετοχής στη frontcourt της ομάδας.
The Team
Η παραμονή του KG είναι εγγύηση για τη διατήρηση της Βοστόνης σε τροχιά πρωταθλητισμού. Το περσινό του ξεκίνημα ήταν πολύ κακό, όμως στην πορεία κατάφερε να βρει τη φόρμα του πραγματοποιώντας μία εξαιρετική σεζόν και οδηγώντας τους Celtics ένα βήμα πριν τους τελικούς του ΝΒΑ.
Αγωνίστηκε ως επί το πλείστον στη θέση του σέντερ, λόγω έλλειψης άλλων επιλογών, με αποτέλεσμα να τα βάζει σε καθημερινή βάση με δυνατότερους αντιπάλους. Παραμένει στο ίδιο -κορυφαίο- επίπεδο στο αμυντικό κομμάτι και αποτελεί το απαραίτητο γρανάζι που διατηρεί σε ψηλές στροφές την άμυνα της ομάδας.
Ο Paul Pierce παραμένει ένας εξαιρετικός σκόρερ και ταυτόχρονα απαραίτητος στους αμυντικούς και επιθετικούς προσανατολισμούς της ομάδας. Προέρχεται από αρκετά καλή σεζόν και μάλιστα ως πρώτος παίκτης της ομάδας σε αγωνιστική χρήση (USG%, 4ος ανάμεσα στους παίκτες της θέσης του). Θα αποτελέσει το επιθετικό βαρόμετρο των C’s και θα παίξει καθοριστικό ρόλο, εκτός από την εκτέλεση, στο δημιουργικό κομμάτι.
Μπορεί ο Allen να έφυγε για άλλες πολιτείες αλλά οι Big 3 θα παραμείνουν Big 3 χάρη στον Rajon Rondo. Εξαιρετικός στο δημιουργικό κομμάτι, αλλά αρκετά ασταθής από βραδιά σε βραδιά, μπορεί να είναι εντυπωσιακός τη μία μέρα και μοιραίος την άλλη.
Την περασμένη σεζόν πραγματοποίησε αρκετές εντυπωσιακές εμφανίσεις αλλά γενικότερα παρουσίασε πτώση στην αμυντική του απόδοση σε σχέση με άλλες χρονιές. Βελτίωση στο σουτ δεν χρειάζεται να περιμένουμε, το προσωπικό του στυλ είναι να βρίσκει τους συμπαίκτες του στα spots που πρέπει να και να τρέχει τα plays της ομάδας. Μια μικρή άνοδος από τη γραμμή των βολών είναι απαραίτητη όμως.
O Avery Bradley μπορεί να προσφέρει πολλά με την αφοσίωση και την ικανότητά του στην άμυνα όμως θα απουσιάσει για αρκετό χρονικό διάστημα λόγω εγχείρησης και στους δύο ώμους. Στο διάστημα που αντικατέστησε τον Allen, όταν απουσίαζε λόγω τραυματισμού, τα αμυντικά νούμερα της Βοστόνης ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά. Είναι ικανός να βοηθήσει σημαντικά όταν θα επιστρέψει υγιής.
Τέλος μια αναφορά πρέπει να γίνει και στον Brandon Bass, έναν από τους καλύτερους spot up shooters της λίγκας από μέση απόσταση (κυρίως μέσω Pick N Pop). Υστερεί λίγο στην άμυνα αλλά είναι δυνατός, παίζει παθιασμένα και μπορεί να δημιουργήσει space και να δώσει άμεσες λύσεις όταν η ομάδα του το ζητήσει.
Μπορεί να διέθετε ίσως τον καλύτερο δημιουργικό γκαρντ της λίγκας, και άλλους τρεις μελλοντικούς Hall of Famers, αλλά η επίθεση της δεν ήταν καλή (7η χειρότερη με 98.9 πόντους ανά 100 κατοχές, λίγο πάνω από το Κλίβελαντ, το Ντιτρόιτ και το Τορόντο).
Η επίθεση της Βοστόνης φθίνει από χρονιά σε χρονιά, μπορεί να καταφέρνει να κερδίζει τα παιχνίδια χάρη στην άμυνα της, όμως χωρίς αποτελεσματική επίθεση δύσκολα θα προκριθούν απέναντι σε ομάδες όπως το Μαϊάμι (φάνηκε τις δύο τελευταίες χρονιές).
Το πρόβλημα εστιάζεται κυρίως σε τρεις τομείς, στα λάθη (μεγάλο μέρος της ευθύνης αναλογεί στον Rondo) όπου ήταν 25η σε Turnover Rate, στην έλλειψη επιθετικού ριμπάουντ (τελευταία σε Offensive Rebound Rate) και στην έλλειψη αιφνιδιασμών ( τα οποία βοηθούν στο να βρεθούν εύκολα καλάθια).
Πολλά θα εξαρτηθούν και από τη διάθεση του Doc Rivers να βάζει σε μεγάλα χρονικά διαστήματα πεντάδες που θα του δίνουν περισσότερες επιθετικές επιλογές και σκορ με μεγαλύτερη συχνότητα. Για παράδειγμα κατά πόσο θα προτιμηθεί ο JET από τον Bradley ή ο Pierce από τον, αρκετά περιορισμένο επιθετικά, Jeff Green. Κάθε χρόνο διαβάζω ότι η Βοστόνη θα παίξει πιο γρήγορα και θα επιδιώξει περισσότερους αιφνιδιασμούς, ποτέ δεν συμβαίνει όμως. Είναι κρίμα να μην το κάνει από τη στιγμή που διαθέτει μια τόσο αποδοτική άμυνα και μπορεί να αναγκάζει τον αντίπαλο σε λάθη με μεγάλη συχνότητα.
Source: SBnation
Assistant managers μπορεί να αλλάζουν (ο Tom Thibodeau για παράδειγμα), παίκτες στα βασικά σχήματα ή στον πάγκο μπορεί να αλλάζουν, αλλά η Βοστόνη παραμένει κάθε χρόνο στις πρώτες θέσεις σε κάθε αμυντικό στατιστικό. Και αυτό χάρη στον προπονητής της, Doc Rivers, και τον Kevin Garnett.
Στο πρόσωπο του KG βρήκε τον κατάλληλο ψηλό που μπορεί να ενορχηστρώσει και να καθοδηγήσει μία άμυνα. Ο τρόπος που κατευθύνει και επικοινωνεί με τους συμπαίκτες του είναι μοναδικός, βέβαια διαθέτει και ο ίδιος τα απαραίτητα tools για να είναι ένας τέλειος αμυντικός παίκτης.
Την περσινή σεζόν ήταν η 2η καλύτερη άμυνα της λίγκας δεχόμενη 95.5 πόντους ανά 100 κατοχές, παρότι ήταν πιο γερασμένη σε σχέση με τις υπόλοιπες καλές αμυντικές ομάδες. Η παραπάνω εικόνα δείχνει πόσο καλά συμπεριφέρεται η Βοστόνη στο αμυντικό κομμάτι τα τελευταία πέντε χρόνια.
Πώς το καταφέρνει; Χάρη στους αμυντικούς κανόνες του Rivers και στο καλά δομημένο υλικό της. Το μυστικό της επιτυχίας βρίσκεται στο ότι αναγκάζουν τον αντίπαλο σε λάθη (5η σε λάθη αντιπάλου ανά κατοχή) και δεν του επιτρέπουν να σουτάρει αποτελεσματικά (2η στη shot defense, πίσω από το Σικάγο). Στην ουσία ο αντίπαλος βρίσκει λιγότερα σουτ λόγω τον πολλών λαθών που αναγκάζεται να κάνει, και, στα σουτ που παίρνει σουτάρει με χαμηλά ποσοστά λόγω της πιεστικής άμυνας.
Η παρουσία φρέσκων παικτών όπως οι Lee, Bradley, Rondo, Melo, Sullinger και Bass θα επιτρέψει στον Rivers να διατηρεί την πιεστική του άμυνα σε μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα και θα του δίνει την ευκαιρία να έχει πιο φρέσκους τους starters του σε σχέση με το παρελθόν.
The Coach
O Doc Rivers ανήκει στην προπονητική elit του ΝΒΑ. Από τους προπονητές που λατρεύουν την άμυνα και δίνουν μεγάλο βάρος στη δημιουργία αμυντικών κανόνων και αρχών. Εξαιρετικός motivator και άριστος coach κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι επιθυμεί η ομάδα του να τρέξει περισσότερο και να ανοίγει κατά διαστήματα το ρυθμό.
Πιστεύει ότι πλέον διαθέτει περισσότερους χειριστές της μπάλας και έτσι θα μπορούν να τρέχουν στο transition χωρίς να ψάχνουν συνεχώς τον Rondo, και να τον αναγκάζουν σε μεγάλο ποσοστό λαθών. Φαίνεται ότι έχει δίκιο, όπως λέει και ο ίδιος “θα είναι τεράστιο επίτευγμα αν βρίσκουμε 10-12 πόντους από εύκολα καλάθια κάθε βράδυ”. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει…
Expectations
Στόχος της ομάδας δεν μπορεί να είναι άλλος από τον τίτλο. Η Βοστόνη δείχνει ενισχυμένη σε σχέση με πέρσι, πρόσθεσε ποιότητα και στις δύο πλευρές του παρκέ, δημιούργησε βάθος στον πάγκο και διατήρησε τον κορμό των προηγούμενων ετών. Η χημεία μεταξύ των περισσότερων παικτών υπάρχει, οι βετεράνοι για να ελέγχουν τα αποδυτήρια περισσεύουν και το coaching staff είναι από τα καλύτερα στο ΝΒΑ.
Ερωτηματικά παραμένουν η ηλικία των παικτών που αναμένεται να παίξουν κομβικό ρόλο μέσα στη χρονιά (Garnett, Pierce, Terry) και η προβληματική επιθετική συμπεριφορά. Μόνο με το banner του πρωταθλητή στο Garden θα είναι ευχαριστημένος ο Danny Ainge.
Roster
Guards: Rajon Rondo, Avery Bradley, Jamar Smith
Wings: Paul Pierce, Jeff Green, Courtney Lee, Jason Terry, Kris Joseph, Dionte Christmas
Inside: Kevin Garnett, Brandon Bass, Jared Sullinger, Fab Melo, Jason Collins, Darko Milicic, Chris Wilcox
Πηγή: Theweakside