Ο Στέφεν Κάρι έχει εξελιχτεί στο πρόσωπο των play-offs. Το ασύλληπτο fundamental παιχνίδι του ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Ουόριορς άφησαν έξω τους Νάγκετς του Τζορτζ Καρλ σε μια εκπληκτική σειρά. Το Hoopfellas τού σφίγγει το χέρι…
Δε πηδάει στο Θεό, δεν είναι ο γκαρντ με τα πυραυλοκίνητα πόδια, ο δεξιός του αστράγαλος είναι η δική του “αχίλλειος πτέρνα“, η σωματοδομή του θυμίζει πιτσιρικά του high school αλλά (μπέσα μιλάω) δε χορταίνω να παρακολουθώ Στέφεν Κάρι τη φετινή σεζόν! Δεν είναι η 54αρα στο Γκάρντεν ή η ασύλληπτη shooting season που διέλυσε το ρεκόρ εύστοχων τριπόντων του Ρέι Άλεν (και μάλιστα με πολύ καλύτερο ποσοστό). Δεν είναι το against all odds “παραμύθι” που έχουν φτιάξει οι πολεμιστές στο Όκλαντ. Είναι το απίστευτο fundamental μπάσκετ που παίζει.
Ο τύπος είναι old school, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ένας ρετρό ήρωας, στην εποχή των αθλητικών προσόντων και των χτιστών κορμιών που συντρίβει με το βέλος του τα …καλάζνικοφ. Όταν πάρει εμπρός μοιάζει με πολεμική μηχανή.
Η ταχύτητα και η ποικιλία στο dribbling του είναι πιο θεαματική ίσως από κάθε κάρφωμα, η εκρηκτικότητα του στο ξεκίνημα καθηλώνει (πολύ καλός penetrator που βρίσκει σωστή πάσα) ενώ το σπάνιας ταχύτητας release του (που του επιτρέπει να σκοράρει και να φτιάχνει καταστάσεις σουτ σε πολύ μικρό χώρο/χρόνο) είναι σεμιναριακό.
Στην Αμερική μιλούν για το καλύτερο pure jump shot στο σύγχρονο μπάσκετ ενώ ο προπονητής του, Μαρκ Τζάκσον δε δίστασε να χαρακτηρίσει το δίδυμο Κάρι – Κλέι Τόμπσον ως το καλύτερο shooting backcourt στην ιστορία της λίγκας.
Η σειρά με τους Νάγκετς και η μονομαχία του με τον Τάι Λόουσον θα μπει σταclassics του πρώτου γύρου στο σύγχρονο ΝΒΑ. Είχα να δώ τέτοια “κόντρα” από το ματσάρισμα του Ρόουζ με τον Ρόντο, τα τελευταία χρόνια. Δύο ομάδες με πολύ γρήγορο τέμπο στην επίθεση αλλά τελείως διαφορετικό τρόπο ανάπτυξης.
Οι Ουόριος, ένα σύνολο από gunners που σουτάρουν ασταμάτητα στο τρανζίσιον, απέναντι στους -σαφώς πιο πλήρεις- Νάγκετς, μια ομάδα που παίζει πάνω στα αθλητικά της προσόντα, με εξαιρετικό spacing, που στοχεύει να πάει τη μπάλα μέχρι τέλους στο καλάθι. Ο Λόουσον άλλωστε είναι από τα καλύτερα “τιμόνια” σε τέτοιο τέμπο καθώς γαλουχήθηκε στη high octaine offense του Ρόι Ουίλιαμς στο Νορθ Καρολάινα, οι οποίοι όμως ήταν πιο fundamental και δεν είχαν τα ατομικά προσόντα και την ταχύτητα των Νάγκετς του Καρλ.
Η σειρά ήταν πόλεμος (για αυτό πέρασαν και οι… Ουόριορς). Ο Ντέιβιντ Λι τραυματίζεται και “τελειώνει” (μπαααα) στο 1ο ματς, ο Μαρκ Τζάκσον (εξαιρετικό κοουτσάρισμα, δήλωσα υποστηρικτής της πρόσληψης του πέρυσι, δημιουργεί τη “σχολή” προπονητών/πρώηνπόιντ των Νικς δίπλα στον Ντοκ Ρίβερς) δηλώνει ότι οι αντίπαλοι στοχεύουν τον αστράγαλο του Κάρι ώστε να τον τραυματίσουν κατ’ εντολή, ενώ στο χθεσινό 6ο ματς “πετάει” (σαν “inspiritualmove” όπως δήλωσε) τον Λι για 87” στο παρκέ ώστε να ανάψει τη φλόγα στο γήπεδο.
Η Oracle Arena επιβεβαίωσε όλους όσους τη θεωρούσαν ένα από τα πιο καυτά γήπεδα για να αγωνιστείς στα play – offs. Εκπληκτική ατμόσφαιρα με τρομερό θόρυβο από 20.000 οπαδούς των Ουόριορς που πραγματικά “έσπρωξαν” την ομάδα και έφτιαξαν μαζί της μια φοβερή ανάμνηση.
Η “προσαρμογή” του Τζάκσον, ο οποίος χαμήλωσε το σχήμα μετά την απώλεια του Λι στη σειρά παρατάσσοντας two guard lineup με τον Τζακ στο “1”, τον Τόμπσον “3” και τον Μπαρνς δίπλα στον εξαιρετικό Μπόγκουτ, έδωσε ώθηση στους Ουόριορς η οποία συνεπικουρούμενη από τον οίστρο του Κάρι τους έβγαλε μπροστά. Ειδικά τα performance του στην τρίτη περίοδο των αγώνων όπου σκόραρε κατά κύματα δημιούργησαν το “1st quarter, 2nd quarter, Curry quarter, 4th quarter” για το μπάσκετ του Όκλαντ πλέον. Απόλαυση…
Το Γκόλντεν Στέιτ συνεχίζει στα πλέη-οφς σε αντίθεση με το Ντένβερ (αν και παρατηρήθηκε τάση αυτοκτονίας εχθές στη 4η περίοδο από τους γηπεδούχους, είναι ο ένατος αποκλεισμός στο 1ο γύρο στις τελευταίες δέκα εμφανίσεις στην ποστ σίζον για τους “Σβώλους“), πέφτοντας πάνω στους Σπερς.
Ξεκάθαρα ο Πόποβιτς θα ήθελε την ομάδα του Τζάκσον ως αντίπαλο στα ημιτελικά καθώς τα “Σπιρούνια” πιθανόν να είχαν πρόβλημα απέναντι στη φρεσκάδα, το βάθος και την ταχύτητα των Νάγκετς ενώ συν τοις άλλοις έχουν να ηττηθούν στην έδρα τους από τους Ουόριορς από το… 1997 (29 ματς).
Ο Στέφεν Κάρι τελείωσε τη σειρά με 24.3 πόντους, 9.3 τελικές, 23 τρίποντα (στα 53, 43.4%) και (ευκολάκι) 20/20 προσωπικές. Φωτιά και λαύρα. Δε γνωρίζω πόσες πραγματικές πιθανότητες έχει το Γκόλντεν Στέιτ απέναντι στους πολύ έμπειρους Σπερς αλλά το όλο πακέτο που έβγαλε ο οργανισμός στη σειρά με τους Νάγκετς (κόσμος – ατμόσφαιρα, διαχείριση από τον Τζάκσον, Κάρι..) έκανε την πόλη κέντρο του παγκοσμίου μπάσκετ για μερικά βράδια. Όσο για τον ηγέτη της. Μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι μάλλον ο MVP των play – offs γράφοντας μια ακόμη μπασκετική ιστορία από αυτές που τόσο μας αρέσουν.
Υ.Γ: Οι Μπουλς έχουν 0-6 στα εκτός έδρας Game7 που έχει δώσει ο οργανισμός.
Y.Γ2: Από τους Νικς τα έχουμε δεί όλα. Αλλά αν συμβεί και αυτό θα είναι πολύ “χοντρό”.
Πηγή: Hoopfellas