Διαβάστε το κείμενο του Αβραάμ Παπαδόπουλου σχετικά με το τι λείπει από το ελληνικό μπάσκετ, αλλά και τι θα έπρεπε να συμβεί:
«Γίνεται λόγος τον τελευταίο καιρό, για έλλειψη καλών επιθετικών παικτών κ για προβληματική παραγωγική διαδικασία κατά την παιδική εφηβική ηλικία, η οποία γίνεται στις ακαδημίες και στα τμήματα υποδομής των ομάδων.
Ξεχνάμε πώς αυτό το κομμάτι είναι ένα μικρό στάδιο στην διαδρομή του αθλητή, πολύ σημαντικό κ πολύ ευαίσθητο αλλά μικρό σε συνάρτηση με όλη την πορεία του.
Η βελτίωση κ η εξέλιξη τους συνεχίζεται με πολύ μεγαλύτερή ταχύτητα κ ένταση στα επόμενα στάδια έως το τέλος της καριέρας τους. Τα στάδια αυτά λαμβάνουν μέρος σε επαγγελματικές κατά βάση ομάδες.
Εκεί οι αθλητές ήδη έχουν κάποιο μάνατζερ ο οποίος τους βοηθάει στην εξέλιξη τους, ως αθλητές κ ως προσωπικότητες ,συμμετέχοντας κ καθοδηγώντας στις αποφάσεις τους. Όποτε τελειώνοντας το παιδικο-εφηβικό στάδιο, την εξέλιξη τους την αναλαμβάνουν οι ομάδες κ οι μάνατζερ τους στον μεγαλύτερο βαθμό.
Εδώ κ κάποια χρόνια, πολλά δυστυχώς, έχει χαθεί η έννοια της ομάδας, το πώς πρέπει να δουλεύει όλο τον χρόνο και όχι μονάχα τους 8-9 μήνες που διαρκεί το εκάστοτε πρωτάθλημα.
Έχει χαθεί η έννοια του χτισίματος μιας ομάδας, που απαιτεί χρόνο, πολύ στοχευμένη και μεθοδική δουλειά, και όσο αφορά το ομαδικό κομμάτι αλλά και την ατομική βελτίωση του κάθε παίκτη. Μέσα από την ατομική βελτίωση (βελτίωση των ήδη υπαρχόντων, αλλά και εκμάθηση νέων δεξιοτήτων -ικανοτήτων )επέρχεται και η ομαδική ως ένα βαθμό.
Η ατομική βελτίωση μπορεί και πρέπει να γίνεται καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, ακόμη και στην αγωνιστική περίοδο.
Αυτό που μας λείπει σε μεγάλο βαθμό είναι η έλλειψη τέτοιων ομάδων που θα λειτουργούν με την συγκεκριμένη λογική, φιλοσοφία και νοοτροπία.
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα δούμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις ανάδειξης παικτών μέσα από την συγκεκριμένη ομαδική λειτουργία.
Για αυτό θεωρώ πώς όσο και αν δουλεύει ένας αθλητής μεμονωμένα στην off season μόνος του ή με γκρουπ, με έναν προπονητή και έναν γυμναστή, δεν θα έχει την πρόοδο και την εξέλιξη που θα μπορούσε να είχε, αν αυτά γινόταν μέσα απο μια ομαδική διαδικασία με όραμα, πλάνο και στόχους.
Τα παραδείγματα πολλά στο παρελθόν, ας τα θυμόμαστε. ….σίγουρα θα μας καθοδηγήσουν όλους σωστότερα».