Ηταν οι μπροστάρηδες εκείνης της μαγικής και απόλυτης επανάστασης (ως τότε) που έκανε το ελληνικό μπάσκετ. Ο Κώστας Πολίτης ως προπονητής της Εθνικής Ελλάδας και ο Νίκος Γκάλης ως ο απόλυτος σταρ της ομάδας έβαλαν τις πιο φαρδιές και πλατιές υπογραφές στο έπος του 1987. Το 1994, όμως, που οι δυο τους ήταν μαζί στον Παναθηναϊκό η σχέση τους άλλαξε και από τότε ήταν δυο ξένοι. Τώρα, όμως, που ο Κώστας Πολίτης έφυγε από την ζωή ο Νίκος Γκάλης διέγραψε μονομιάς ό,τι έγινε και θέλησε να αποχαιρετήσει τον Ευρωκόουτς. Ο μύθος του ελληνικού μπάσκετ είπε το δικό του «αντίο» στον Κώστα Πολίτη: «Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κώστα Πολίτη. Καλό παράδεισο κόουτς».

Η ημέρα που άλλαξε τα πάντα

Ο Κώστας Πολίτης ήταν ο άνθρωπος που σύμφωνα με τον Νίκο Γκάλη οδήγησε τον θρύλο του μπάσκετ στην αποχώρηση από τα παρκέ. Η μέρα που άλλαξε τα πάντα ήταν η 18 Οκτωβρίου του 1994. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε με τους Αμπελόκηπους για το πρωτάθλημα. Ο Πολίτης που ήταν ο προπονητής του τριφυλλιού αποφάσισε να μην τον ξεκινήσει στην βασική 5άδα. Αυτό ήταν… αιτία πολέμου για τον Γκάλη.

Εφυγε με ταξί

Ο Γκάλης ζητάει εξηγήσεις από τον προπονητή του στα αποδυτήρια, οι τόνοι ανεβαίνουν. Ο μύθος του μπάσκετ, κάθεται στον πάγκο. Τελικά μαζεύει τα πράγματά του και φεύγει από το γήπεδο με ένα ταξί. Μάλιστα αμέσως μετά αναχώρησε για την Θεσσαλονίκη.

«Κανένας δεν με ξεφτίλισε έτσι…»

Την επομένη του αγώνα η εφημερίδα «Τα Νέα» κυκλοφορούν με ατάκα που φέρεται να είπε ο Γκάλης στους συμπαίκτες του: «Κανένας δεν με ξεφτίλισε έτσι…». Το διαζύγιο είναι οριστικό.

Το οριστικό «τέλος»

Τον Νοέμβριο του 1994, ο Παναθηναϊκός ανακοινώνει ότι προχώρησε σε διακοπή του συμβολαίου του Γκάλη. Ο παίκτης δεν μιλάει, αλλά 10 μήνες μετά τον Σεπτέμβριο του 1995 ανακοινώνει με μια δήλωσή του στα ΜΜΕ ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση. «Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από εμάς, πολλές φορές όχι. Ηθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ, μέσα στο γήπεδο. Γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου, τότε που πρέπει. Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος».