Είναι από τους ανθρώπους που δε χρειάζονται συστάσεις.
Όπως άλλωστε και η ανιδιοτελής του αγάπη και προσφορά στο μπάσκετ και στη νεότερη γενιά αθλητών, τα οποία και τιμάει συνεχώς σε καθημερινή βάση με συμβουλές, νοιάξη και προσήλωση.

Ο Τάκης Πανούλιας, ένας από τους κορυφαίους και εμπειρότερους προπονητές που διαθέτει αυτή τη στιγμή ο ελληνικός αθλητισμός, συμμετείχε στο άκρως επιτυχημένο camp του ΑΟΝΣ «Ο Μίλων» και της Real Madrid στη Νέα Σμύρνη, όπου έδειξε τα φώτα του -όπως και πολλοί ακόμα σπουδαίοι άνθρωποι του χώρου- στους νεότερους όπως μονάχα αυτός γνωρίζει.

Ο τεχνικός της Ένωσης Ιλίου, που πριν από λίγες ημέρες ανανέωσε για 3η συνεχή χρονιά με την ομάδα της Αθήνας, μίλησε αποκλειστικά στο basketblog.gr για την εμπειρία του στο clinic, για αυτά που ξεχώρισε από την κοινή του συνύπαρξη με τα παιδιά, το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και τον… τέλειο παίκτη και το κατά πόσο αυτός υπάρχει.

 

-Πώς ήταν η εμπειρία σας στον Μίλωνα, τι ξεχωρίζετε, τι θα ζούσατε ξανά αν είχατε την ευκαιρία;

 

«Όλα αυτά τα χρόνια είχα την ευκαιρία να διευθύνω και να συμμετάσχω σε αρκετά camp και αθλητικά events αλλά η πρόταση από τον Άκη τον Τσόλη με ενθουσίασε για μια σειρά από λόγους. Η συνεργασία του Μίλωνα με μια ομάδα – κολοσσό όπως η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν όμως η βασική αιτία. Είχαμε την ευκαιρία να προσφέρουμε στους νεαρούς παίκτες του μπάσκετ την δυνατότητα να γνωρίσουν και να προπονηθούν «μέσα» από το αναπτυξιακό πρόγραμμα της Ρεάλ που για τα παιδιά είχε τρεις βασικούς στόχους. Την βελτίωση των τεχνικο-τακτικών δεξιοτήτων για την ενίσχυση της απόδοσης, την διασκέδαση μέσω της προπόνησης και τέλος την προώθηση των αξιών του Real Madrid Foundation. Αυτό ήταν που έκανε αυτό το camp ξεχωριστό.

Η αποχή από την μπασκετική δράση λόγω κορονοιού έπαιξε τον ρόλο της και όλοι θέλαμε να βρεθούμε σε ένα περιβάλλον που θα είχαμε την ευκαιρία να διδάξουμε μπάσκετ, να δούμε μια άλλη οπτική για το αναπτυξιακό μπάσκετ. Η πρόκληση ήταν να εναρμονιστεί όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα με τα training sessions του Agustin Gayubo Nieto του κόουτς από τα αναπτυξιακά τμήματα της Ρεάλ. Το χρονικό διάστημα ήταν περιορισμένο και αυτό ήταν μια πρόκληση για όλους μας αλλά πιστεύω ότι τα καταφέραμε.

Φυσικά και θα συμμετάσχω στο μέλλον αν έχω την ευκαιρία. Αυτό που «ζεις» σε ένα τέτοιο camp είναι ολόκληρη η εμπειρία»

 

-Πόσο σημαντικό είναι για το ελληνικό μπάσκετ και τους νέους αθλητές η παρουσία μιας ομάδας όπως η Ρεάλ Μαδρίτης;

 

«Η παρουσία μιας ομάδας του μεγέθους της Ρεάλ Μαδρίτης είναι από μόνο του ένα σημαντικό γεγονός. Είναι παράσημο για τις εταιρίες Active Media, MGC Sports, για τον Μίλωνα που το έκαναν πραγματικότητα. Δε είναι κάτι απλό να πείσεις έναν τέτοιο οργανισμό να σου «δανείσει» το όνομα του και να μοιραστεί τεχνογνωσία μαζί σου. Τώρα το τι μπορεί να κερδίσει μακροπρόθεσμα το ελληνικό μπάσκετ από συνεργασίες όπως αυτή με την Ρεάλ δεν το γνωρίζω.

Αν κάτι δεν γίνει θεσμός, παράδοση και δεν έχεις την διάθεση να το εκμεταλλευτείς και να χτίσεις πάνω σε αυτό μπορεί απλά να αποτελέσει μια παρένθεση. Στο χέρι όλων μας είναι να φτιάξουμε μπασκετικές γέφυρες για να μοιραστούμε γνώση και οπτικές για την ανάπτυξη του μπάσκετ και την χρήση του ως εργαλείο βελτίωσης όλων των πτυχών του χαρακτήρα των παιδιών που συμμετέχουν σε αυτό το όμορφο σπορ».

 

-Πόσο πιθανό είναι να γίνει «μόδα» η κίνηση του Μίλωνα και της Ρεάλ στην Ελλάδα;

 

«Μπορεί να γίνει αλλά το θέμα είναι να υπάρχει αιτία και όφελος. Κάθε τέτοιο γεγονός πρέπει να έχει στόχους. Αν δεν μπορείς να υπηρετήσεις με σαφήνεια του στόχους που θέτεις σε ένα camp δεν έχει τύχει να μακροημερεύσει».

 

-Πόσο σημαντικό είναι για τα μικρά παιδιά του Camp να λαμβάνουν απευθείας συμβουλές από μεγάλους Έλληνες πρωταγωνιστές;

 

«Ας πάρω εδώ την ευκαιρία από την ερώτηση να ευχαριστήσω όλους του καλεσμένους που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Οι Τσαρτσαρής, Σιούτης, Ξανθόπουλος, Μάλτση, Δ. Παπανικολάου, Χουγκάζ και Παπαπέτρου έδωσαν με τις ομιλίες τους χρήσιμα μαθήματα στα παιδιά μέσα από τις εμπειρίες που εισέπραξαν αυτοί μέσα από το άθλημα.

Μια φράση, μια συμβουλή μια εμπειρία μπορεί να αποτελέσει για τους νεαρούς αθλητές το κίνητρο που ψάχνουν για να ασχοληθούν πιο σοβαρά με το άθλημα».

 

-Η λειτουργία του προγράμματος πώς ήταν σε αντιστοιχία με άλλες του εξωτερικού ή του εσωτερικού;
Πού δόθηκε περισσότερα βάση;

 

«Το πρόγραμμα βασίστηκε στα χαρακτηριστικά του training values program της Ρεάλ. Την μέγιστη συμμετοχή, στην βελτίωση της τεχνικο-τακτικής ικανότητας, την δυνατότητα μεταφοράς των ασκήσεων στο παιχνίδι και την δημιουργία ενός παιγνιώδους, ψυχαγωγικού περιβάλλοντος για τα παιδιά. Γύρω από αυτό και σε συνεργασία με τους Ισπανούς προπονητές χτίσαμε όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα του camp.

Η δική τους προσέγγιση είναι περισσότερη συμμετοχή χωρίς να ξοδεύεται χρόνος όπου τα παιδιά περιμένουν σε γραμμές, προπόνηση με βάση το παιχνίδι (games based approach) ή small sided games (SSG) με έμφαση σε τεχνικές και τακτικές έννοιες του παιχνιδιού. Είναι η σύγχρονη τάση σε όλα τα προγράμματα μπάσκετ απλά αλλάζει το ποσοστό που συνδυάζεται με τις παραδοσιακές ασκήσεις (drills).

Οι νεαροί αθλητές στο training session του clinic δεν προπονήθηκαν τόσο σε ασκήσεις καθορισμένης εκτέλεσης, αλλά το ασκησιολόγιο ήταν σχεδιασμένο με παιχνίδια μεταβλητής και τυχαίας εκτέλεσης με πολύ έντονο το στοιχείο της λήψης αποφάσεων. Η έλλειψη παιχνιδιού στα playgrounds έχει στερήσει από τα παιδιά την δυνατότητα να «ανακαλύπτουν» το παιχνίδι μόνα τους μέσα από 1 εναντίον 1 και 3 εναντίον 3. Για να λέμε την αλήθεια έχει στερήσει το παιχνίδι γενικά και όχι μόνο τα σπορ (π.χ κυνηγητό, κουτσό κτλ). Μια τέτοια προσέγγιση καλύπτει ένα μεγάλο μέρος αυτής της έλλειψης και διδάσκει τις δεξιότητες μέσα στο πλαίσιο του παιχνιδιού. Την ικανότητα πότε να χρησιμοποιείς μια δεξιότητα και όχι μόνο την τελειοποίηση της δεξιότητας μέσα σε μια άσκηση.

Είναι πολύ σημαντικό εδώ να αναφέρω ότι κάθε μάθημα είχε ένα στόχο σε τεχνικό-τακτικό επίπεδο που ήταν η έμφαση της διδασκαλίας του μπάσκετ αλλά και ένα value από αυτά που πρεσβεύει το πρόγραμμα της Ρεάλ. Σεβασμός, αυτοεκτίμηση, ομαδικότητα, ισότητα, αυτονομία, υγεία και παρότρυνση (κίνητρο) είναι αξίες που ενθαρρύνονται, καλλιεργούνται και επιβραβεύονται σε κάθε προπόνηση. Αυτό είναι εξίσου σημαντικό και θα ωφελήσει και τα παιδιά που δεν θα προχωρήσουν στο μπάσκετ».

 

-Πως ήταν η σχέση των παιδιών με τους προπονητές; Το είδαν ως προπόνηση, ως μάθημα, ως αγώνα;
Πιστεύετε θα το έκαναν ξανά;

 

«Οι προπονητές και τα παιδιά διασκέδασαν και ευχαριστήθηκαν όλη την διαδικασία. Η κάθε προπόνηση είναι ένα μάθημα σε κάθε επίπεδο. Πολύ περισσότερο στο αναπτυξιακό επίπεδο.

Πιστεύω ότι θα το ξαναέκαναν και έχοντας πλέον την εμπειρία απ’ αυτή την συνεργασία θα είναι ακόμα πιο ευχάριστη η διαδικασία τόσο για τους προπονητές όσο και για τα παιδιά».

 

-Πιστεύετε αν είχαμε περισσότερες πρωτοβουλίες όπως του Μίλωνα, το ελληνικό μπάσκετ θα ήταν σε καλύτερη μοίρα;

 

«Το ελληνικό μπάσκετ αν θέλει να βελτιώσει την μοίρα του πρέπει να δει την μεγάλη εικόνα. Το ίδιο το άθλημα πρέπει να είναι πάνω απ’ όλους στην πράξη και όχι στην θεωρία.

Απλά και αυτονόητα πράγματα σε άλλες χώρες εμείς τα βλέπουμε σαν τις απάτητες κορυφές ενός πανύψηλου βουνού. Έχουμε μείνει σε συζητήσεις καφενείου, στηλιτεύουμε τα πάντα αλλά όταν έρθει η ώρα να φτιάξουμε κάτι (στο γκρέμισμα είμαστε καλοί), αρχίζει το ζόρι της ανηφόρας. Έχουμε έλλειψη καινοτομίας, κοινού οράματος μα κυρίως το πλάνο μένει άσκηση επί χάρτου ακόμα και όταν κατορθώσουμε να συλλάβουμε ένα παραλίγο…πλάνο.

Έφυγαν και τα λεφτά και δυστυχώς μείναμε πίσω».

 

-Τι χρειάζεται μια ελληνική ομάδα για να ακολουθήσει το μοτίβο της Ρεάλ, μιας ομάδας με πολλούς παίκτες στο ΝΒΑ και την EuroLeague από μικρή ηλικία;

 

«Όραμα, πλάνο και εγκαταστάσεις μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον.

Τα χρήματα δεν βλάπτουν όμως για να είμαστε ειλικρινείς».

 

-Αν μια ελληνική ομάδα των χαμηλότερων κατηγοριών επενδύσει μονάχα σε Έλληνες νεαρούς παίκτες αυτή τη στιγμή, πού θα μπορούσε να φτάσει με αυτή τη φιλοσοφία σε 5 χρόνια για παράδειγμα;

 

«Το θέμα δεν είναι «αν» αλλά το ότι κάθε ομάδα κάτω από την Basket League θα πρέπει να επενδύει σε νεαρούς Έλληνες αθλητές, αρκεί να γίνεται σε συνδυασμό με την παρουσία και έμπειρων αθλητών πάντα στις κατάλληλες ηλικιακές…δοσολογίες. Κάθε νέος αθλητής πρέπει να κερδίζει την θέση του μέσα σε ομάδα ανδρών.

Να έχει πρότυπα να χρειάζεται να πιεστεί και να μάθει από έναν καλύτερο ή πιο έτοιμο παίκτη. Η απουσία σοβαρού πρωταθλήματος under 20 είναι όμως μεγάλο μειονέκτημα για τα παιδιά που τελειώνουν το εφηβικό.

Θα βοηθούσε πολύ ως ενδιάμεσο επίπεδο».

 

-Ποια είναι η κύρια συμβουλή που δόθηκε από τους προπονητές της Ρεάλ στα παιδιά;

 

«Η κύρια κατεύθυνση είναι η βελτίωση σε όλα τα επίπεδα μέσα από τις προπονητικές αρχές και του συστήματος αξιών της Ρεάλ που έχω ήδη αναφέρει»

 

-Ποια είναι η κύρια συμβουλή που δώσατε εσείς στα παιδιά;

 

«Σε προπονητικό επίπεδο θα έλεγα να κατανοήσουν ότι δεν είναι ανάγκη να κάνουν τέλεια κάθε δεξιότητα στο μπάσκετ αρκεί να υπάρχει βελτίωση.

Τα λάθη δεν είναι κατακριτέα αλλά ευκαιρίες για διδασκαλία και δείγμα ότι οι παίκτες βγαίνουν από την ζώνη άνεσης στην προπόνηση με στόχο τη βελτίωση».

 

Ποιο είναι το στοιχείο που πρέπει να έχει απαραίτητα ένα νέο παιδί που ξεκινάει στο μπάσκετ;

 

«Να αγαπά το μπάσκετ τόσο που να θέλει να το μάθει».

 

-Αν είχατε την ευκαιρία να φτιάξετε τον τέλειο παίκτη, ποια θα ήταν τα στοιχεία που θα του χαρίζατε;

 

«Τέλειος παίκτης δεν υπάρχει και αν απαριθμούσα τα στοιχεία σε αγωνιστικό επίπεδο και χαρακτήρα θα έπρεπε να γράψω έναν πολύ μακρύ κατάλογο. Πάντως το στοιχείο που πάντα θεωρώ απαραίτητο για να γίνει κάποιος elite παίκτης είναι η αντίληψη του παιχνιδιού.

Αυτό το ταλέντο που έχουν οι μεγάλοι παίκτες να κάνουν το σωστό πράγμα την κατάλληλη στιγμή, να νοιώθουν το παιχνίδι.

Ό,τι πιο κοντινό στο τέλειο πάντως ήταν ο μεγάλος Michael Jordan…».

 

-Αν κρατούσατε μόνο ένα γεγονός από το camp του Μίλωνα, ποιο θα ήταν αυτό;

 

«Το χαμόγελο και η ικανοποίηση των παιδιών που μέσα σε ένα υγιές προπονητικό περιβάλλον ένοιωθαν ασφάλεια να τολμήσουν, να δοκιμάσουν πράγματα και να συναγωνιστούν χωρίς τον φόβο να κάνουν λάθος.

Ένοιωθα ότι τα παιδιά έρχονταν καθημερινά στο clinic και απολάμβαναν αυτό που έκαναν εκεί.

Όπως κι εμείς…».