Ο Παναθηναϊκός ήταν μαζί με τη οικογένειά του, οι πιο μεγάλοι και πιο απόλυτοι έρωτες της ζωής του Παύλου Γιαννακόπουλου. Ηταν το μεράκι του, η χαρά του, η Ιθάκη του μα και το μεγάλο πάθος του! Πάθος που είχε όμως, ως κίνητρο την ανιδιοτελή αγάπη. Μια αγάπη που κράτησε μέχρι που έκλεισε τα μάτια του.
Ηταν 10 Ιουνίου του 1971 όταν αποφάσισε να γίνει και επίσημα μέλος του συλλόγου. Και τι ειρωνεία; Την ίδια μέρα μετά από 47 χρόνια είπε «αντίο» στην αγαπημένη του ομάδα και έφυγε για την γειτονιά των αγγέλων… Ο Παναθηναϊκός άλλωστε κυλούσε πάντα στο αίμα του. Ο πατέρας του, Δημήτρης, τον μπόλιασε με το μικρόβιο. Από την δεκαετία του ’40 τον έπαιρνε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας μαζί με τα αδέλφια του να δουν την αγαπημένη τους ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο.
Γίνεται γρήγορα ηγέτης
Το 1973 κατεβαίνει υποψήφιος στις εκλογές της ομάδας και σπάει τα κοντέρ. Ολοι στην ομάδα τον λατρεύουν γιατί είναι πάντα εκεί δίπλα της με κάθε προσωπικό και οικογενειακό κόστος. Μαζί πάντα με τον αδελφό του Θανάση. Παίρνει ατομικά περισσότερες ψήφους και από τον Ματθαίο Κουμαριανό στο ψηφοδέλτιο του οποίου μετείχε και από τον επικεφαλής του άλλου ψηφοδελτίου, Σπύρο Ανέστη.
Γίνεται γενικός γραμματέας του συλλόγου. Τον Μάιο του 1976 αναλαμβάνει χρέη Α΄ Αντιπροέδρου και Γενικού Αρχηγού του συλλόγου. Όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει τον ηγέτη της επόμενης μέρας όταν αποχωρήσει ο Αντώνης Μαντζεβελάκης.
Ο Ερασιτέχνης και η… απώλεια της ΠΑΕ
Σε άλλη μια σημαδιακή ημερομηνία που συνδέεται πάλι κατά διαβολική σύμπτωση με την σημερινή, στις 10 Ιουνίου του 1978 αναλαμβάνει τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος βάζει πλώρη και για το ποδόσφαιρο, που τότε περνάει διά νόμου από την εποχή του Ερασιτεχνισμού σε εκείνη του επαγγελματισμού και των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών.
Η επιταγή μαμούθ και το μπάσκετ
Καταθέτει μια επιταγή μαμούθ 20 εκατ. δραχμών για για την αγορά μετοχών του συλλόγου. Τελικά χάνει την ΠΑΕ, καθώς το ποδόσφαιρο περνάει στα χέρια της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Το 1987 ο Παύλος Γιαννακόπουλος, μαζί με τον αδελφό του Θανάση, παίρνουν τη μεγάλη απόφαση και αναλαμβάνουν το μπασκετικό τμήμα του Παναθηναϊκού. Ο σύλλογος στα χέρια τους γίνεται όχι απλά γίγαντας, αλλά μύθος του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Τα μεγάλα «μπαμ»
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν διστάζει να βάλει το χέρι στην τσέπη όσο βαθιά χρειαστεί για να φτιάξει μια ομάδα που όχι απλά θα κυριαρχήσει στην Ελλάδα, αλλά θα καθίσει και στον θρόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και θα γίνει σύμβολο του αθλήματος.
Κάνει μεταγραφές που αφήνουν όλο τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα. Δεν λογαριάζει κανένα κόστος. Σαρώνει ότι σπουδαίο υπάρχει στο ελληνικό μπάσκετ. Εχει ντύσει στα πράσινα τα δυο ιερά τοτέμ του αθλήματος Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη. Εχει κάνει όλη την υφήλιο να παραμιλάει φέρνοντας στον Παναθηναϊκό παίκτες ιερά σύμβολα του ΝΒΑ όπως τον Ντομινίκ Ουίλκινς και τον Μπάιρον Σκοτ. Εχει κάνει πράσινους μερικούς από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους παίκτες του αθλήματος (ανάμεσά τους οι Βράνκοβιτς, Ρέμπρατσα, Μποντιρόγκα, Ράτζα, Βολκόφ, Πάσπαλι, Κόμαζετς). Εχει φέρει στην ομάδα Ελληνες παίκτες που μετέπειτα έγιναν ιερά τέρατα του αθλήματος (Διαμαντίδης, Σπανούλης, Αλβέρτης).
Το 1996 φέρνει τον Παναθηναϊκό στον ευρωπαϊκό θρόνο της Ευρωλίγκα με προπονητή τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Το 1999 φέρνει στον πάγκο του τριφυλλιού τον προπονητή – Μίδα, Ζέλικο Ομπράντοβιτς και σηκώνει μαζί του άλλα 5 τρόπαια της Ευρωλίγκα. Ο Παναθηναϊκός είναι πια ένας ευρωπαϊκός μπασκετικός – μύθος.
Η αποχώρηση και η… κληρονομιά
Το 2012 κάνει τόπο στα νιάτα. Αποχωρεί και δίνει τα κλειδιά στον αγαπημένο του γιο Δημήτρη Γιαννακόπουλο, αφήνοντας πίσω του μια βαριά κληρονομιά στον μπασκετικό Παναθηναϊκό με 6 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 1 Διηπειρωτικό, 16 πρωταθλήματα Ελλάδας και 14 κύπελλα!