Βρισκόμαστε σε mood τελικών της Basket League. Απόλυτα φυσιολογικό. Απόλυτα λογικό. Ωστόσο, οφείλουμε σιγά σιγά να μπαίνουμε σε συζητήσεις περί Παγκοσμίου Κυπέλλου και περί Εθνικής ομάδας.
Τη δεδομένη στιγμή λοιπόν θα παρουσιάσουμε τους ”βενιαμίν” που χτυπούν όχι μόνο την πόρτα της προεπιλογής αλλά και την πόρτα της τελικής δωδεκάδας ελέω των φετινών τους εμφανίσεων στις ομάδες που αγωνίζονταν.
Ξεκινάμε από τον Νίκο Ρογκαβόπουλος ο οποίος αναμφίβολα έκανε το δικό του αξιοζήλευτο step up στο πρωτάθλημα της Τουρκίας. Ο 21χρονος φορώντας τη φανέλα της Μερκεζεφέντι έκανε ορισμένες εκπληκτικές εμφανίσεις με 15+ πόντους ενώ στο τελευταίο χρονικά παράθυρο της Εθνικής με την Σερβίας ήταν αυτός που ουσιαστικά έδωσε τη νίκη στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Συγκεκριμένα, σταμάτησε στους 28 πόντους με 5/7 τρίποντα. Για όλα αυτά λοιπόν, το ονομά του ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη αφού γνωστό έγινε το ενδιαφέρον της Baskonia για την επόμενη χρονιά ενώ αυτή τη στιγμή που μιλάμε προπονείται με τους Charlotte Hornets. Είναι η μεγάλη του ευκαιρία; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως όμως και τώρα να είναι η ευκαιρία του για την Εθνική.
Επόμενη περίπτωση ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ένας παίκτης που στη χώρα μας έχει συζητηθεί πολύ. Από την εξελιξή του, από το χαμένο ταλέντο του μέχρι και το ποια είναι η θέση του μέσα στο παρκέ. Ένα είναι σίγουρο όμως. Πως στην Ιταλία φέτος έχει βρει την μπασκετική του Ιθάκη. Πέρυσι, αγωνιζόταν στη Fortitudo με την οποία έδειχνε να βρίσκει τα πατηματά του και το ρόλο του μετά από χρόνια σε ένα σύνολο. Βρήκε την ελευθερία που έψαχνε τόσο καιρό και ολοκλήρωσε τη χρονιά έχοντας 9 πόντους μέσο όρο με 4,3 ριμπάουντ και 1 ασίστ. Φέτος, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα. Με τη Vareze έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και αποδεικνύεται συνεχώς. Μετράει 8.5 πόντους με 5.2 ριμπάουντ μέσο όρο και καλυτερό του παιχνίδι ήταν στο προημιτελικό του κυπέλλου Ιταλίας καθώς σκόραρε 20 πόντους με 5/7 δίποντα, 2/3 τρίποντα και 4/6 βολές. Αναμφίβολα, ο κόουτς Ιτούδης έχει ήδη σκεφτεί το ονομά του.
Ειδική μνεία θα γίνουν για ακόμη δύο ονόματα και συγκεκριμένα αυτά του Δημήτρη Μωραίτη και Λευτέρη Μαντζούκα. Δύο άκρως διαφορετικές περιπτώσεις. Ο παίκτης του Περιστερίου διανύει ακόμα μια γεμάτη χρονιά υπό τις οδηγίες του Βασίλη Σπανούλη ενώ και με την Εθνική των Παραθύρων σημείωσε την καλυτερή του εμφάνιση απέναντι στη Σερβία τον Φεβρουάριο. Δεδομένου όμως πως οι θέσεις των guard είναι λίγο ως πολύ ”καπαρωμένες” (αν όλα πάνε καλά και είναι υγιείς όλοι οι παίκτες) μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις τη θέση του πέμπτου guard την οποία πέρσι κέρδισε με το σπαθί του ο Μιχάλης Λούντζης.
Και κλείνουμε με τον παίκτη του Παναθηναικού. Ο Λευτέρης Μαντζούκας είναι το λεγόμενο αουτσάιντερ για να χτυπήσει τη πόρτα της τελικής δωδεκάδας της Εθνικής. Άλλωστε, φέτος διανύει την τελευταία του χρονιά ως παίκτης της Εθνικής Νέων Ανδρών. Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως στο finish της τρέχουσας σεζόν ο 20χρονος forward έχει κερδίσει και με το παραπάνω την εμπιστοσύνη του κόουτς Σερέλη. Μάλιστα, στο Game 2 των τελικών με τον Ολυμπιακό αποτέλεσε έναν από τους x-factor των Πρασίνων και σε άμυνα και σε επίθεση. Δεδομένα, εαν καθιερωθεί και του χρόνου θα αποτελέσει ένα βαρύ πονοκέφαλο αναφορικά με τους παίκτες επόμενων δωδεκάδων της Εθνικής.