Μπορεί να είσαι ένας παικταράς που συγκαταλέγεται στους κορυφαίους παίκτες της λίγκας, όμως μια άτυχη στιγμή, ένας σοβαρός τραυματισμός σε ρίχνει στα τάρταρα, σε γεμίζει με φόβο για το μέλλον. Γιατί ακόμα και αν επιστρέψεις, πάντα τα πατήματα σου θα είναι φοβισμένα.

Ο Paul George έζησε με τον χειρότερο τρόπο τα… τερτίπια της μοίρας, αφού το καλοκαίρι του 2014 υπέστη έναν σοκαριστικό τραυματισμό κατά τη διάρκεια ματς μεταξύ των παικτών της Team USA. Αρκετοί βιάστηκαν να προεξοφλήσουν το τέλος…

Ο ίδιος σηκώθηκε ξανά στα πόδια του, δούλεψε πολύ σκληρά και επέστρεψε στη δράση στις 5 Απρίλη στο ματς κόντρα στους Heat και στη συνέχεια ο προπονητής τον χρησιμοποίησε συντηρητικά για άλλα 5 ματς. Το καλοκαίρι του 2015, ένα χρόνο μετά το… σοκ, δούλεψε σκληρά, αφού η σεζόν που θα ακολουθούσε θα έκρινε πολλά για τη μπασκετική σταδιοδρομία του.

Ο ίδιος έδειξε πως πρόκειται για σπουδαία κλάση παίκτη, αφού κατάφερε να γράψει τους καλύτερους μέσους όρους της καριέρας του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μέτρησε 23.1 πόντους και 4.1 ασίστ. Και δεν σταμάτησε εκεί. Ανέβηκε στους 23.7 πόντους την επόμενη σεζόν και απάντησε σε πολλούς που τον είχαν ξεγραμμένο το καλοκαίρι του 2014.

Στις 6 Ιουλίου του 2017, μετακόμισε στην Oklahoma και στο πλευρό του Russell Westbrook. Η πρώτη χρονιά ολοκληρώθηκε με αποκλεισμό στον πρώτο γύρο των playoffs από τους Jazz, αλλά αυτά που κάνει φέτος είναι από άλλο πλανήτη.

Ο PG13 πήρε τους Thunder από το χεράκι, κάνοντας σπουδαία πράγματα. Έκανε τη σεζόν της ζωής του, έχοντας career high σε μέσο όρο πόντων, ασίστ, ριμπάουντ, κλεψιμάτων και μπλοκ.

Το ίδιο και την επόμενη σεζόν, αφού οι αριθμοί του ήταν παρόμοιοι…

Την πρώτη χρονιά στους Thunder, 21.9 πόντους, 5.7 ριμπάουντ, 3.3 ασίστ, σε 79 ματς, ενώ τη χρονιά 2018/19, είχε 28 πόντους, 8.2 ριμπάουντ, 4.1 ασίστ, σε 77 συνολικά ματς.

Φέτος, μετακόμισε στο LA και τους Clippers, εκεί όπου ξανά είχε τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο…

Μέχρι λίγο πριν τη διακοπή λόγω κορονοϊού, μετρούσε 21 πόντους, 5.7 ριμπάουντ, σχεδόν  ασίστ, σε συνολικά 42 παιχνίδια που αγωνίστηκε.

Ο Αμερικανός forward, σίγουρα, εκτός από ουσία είχε την ικανότητα να προσφέρει και θέαμα.

Δείτε εδώ το προσωπικό του Top 30: