Πριν από περίπου ένα μήνα, οι Milwaukee Bucks έδωσαν την ευκαιρία στον DeMarcus Cousins, έναν από τους κορυφαίους «ψηλούς» της σύγχρονης ιστορίας του ΝΒΑ αλλά και έναν εκ των πλέον άτυχων παικτών, να επιστρέψει στην ενεργό δράση και να διεκδικήσει ένα λαμπρό ρόλο στην πρωταθλήτρια ομάδα της περασμένης σεζόν.
Ωστόσο, μετά από μόλις 17 παιχνίδια ή 36 ημέρες αν προτιμάτε, αποδεσμεύτηκε από τα «Ελάφια», ξυπνώντας ερωτηματικά στους απανταχού κοινωνούς της λίγκας.

 


 

Γιατί αποδεσμεύτηκε ενώ ήταν εξαιρετικά θετικός και πρόλαβε να μετρήσει 9 πόντους, 6 ριμπάουντ αλλά και μια τελική πάσα στο πλευρό του Γιάννη Αντετοκούνμπο;

1) Η μετριότητα στην άμυνα

Στην ανάλυση του τις ημέρες της υπογραφής του, το basketblog.gr είχε επισημάνει στην ανάλυση του προφίλ του ικανού «ψηλού» τόσο τα σημαντικά στοιχεία που μπορεί να προσδώσει -και εν τέλει προσέδωσε- στο συγκρότημα του Mike Budenholzer αλλά και τους κινδύνους που θρέφει αυτή η μεταγραφή αμυντικά -με τον πάλαι ποτέ All Star να μπορεί να προτάσσει μονάχα το μυαλό του στα μετόπισθεν και τίποτα άλλο…

Στα τελευταία 15 ματς λοιπόν του στο ΝΒΑ, ο Boogie έκανε χειρότερα τα «Ελάφια» κατά 110.5 πόντους ανά 100 κατοχές στο αμυντικό πλαίσιο (11η χειρότερη επίδοση), με τα αργά του πόδια τόσο στην εποχή του 5 stretching όσο και στο συνεχές χτύπημα σε συνθήκες PnR να μην είναι σε θέση να τον προστατεύσουν έστω και στο μικρό διάστημα που βρισκόταν στο παρκέ (17 λεπτά).

Ειδικότερα από τη στιγμή που περνούσε τον χρόνο του στο παρκέ είτε με τον Greek Freak είτε με τον Bobby Portis, ο οργανισμός του Wisconsin αναγκαζόταν να τραβιέται συνεχώς προς την περίμετρο προκειμένου να καλύψει το αντίπαλο τρίποντο, κάτι που αφενός έβγαζε από το ζωγραφιστό τους έτερους δύο (αμφότεροι 112 πόντοι παθητικό ανά 100 κατοχές/12η και 13η καλύτερη επίδοση) -με τον τελευταίο να είναι μεν γρήγορος αλλά όχι τόσο επικίνδυνος απέναντι σε κοντύτερα γκαρντς- και γεννούσε χώρους στον «εχθρό» για οποιοδήποτε drive αλλά και παγίδες για τους «ψηλούς» στο μαρκάρισμα του περιφερειακού σουτ και δη του γωνιακού.

 

 

 

2) Η….δικαιολογία των Bucks

H επίσημη… δικαιολογία του front office για τον εν λόγω διαζύγιο ήταν η υλοποίηση χώρου ουσιαστικά, προκειμένου να αποκτηθεί κάποιος άλλος παίκτης –κάτι που διαδραματίστηκε και στην περίπτωση του Γιώργου Καλαϊτζάκη.

Δεδομένου του κενού που αφήνει ο πρώην παίκτης των LA Clippers στη frontline, η λογική τονίζει την ανάγκη για αναπλήρωση σε αυτό το κομμάτι του συνόλου -ειδικότερα από τη στιγμή που η περιφέρεια μοιάζει μάλλον γεμάτη με τόσα φτερά.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, οι κορυφαίοι διαθέσιμοι «ψηλοί» που ταιριάζουν στο καλούπι του Milwaukee είναι αυτοί:

  • Ersan Ilyasova
  • Mike Scott
  • Gary Clark

Από αυτά τα ονόματα, οι Bucks θα κρίνουν τι επιθυμούν.
Αν θεωρούν πιο σημαντική την άμυνα, τότε θα επιλέξουν τον Scott.
Αν θεωρούν πιο σημαντική την αθλητικότητα, τότε θα επιλέξουν τον Scott ή τον Clark.
Αν θεωρούν πιο σημαντική την εμπειρία, τότε θα επιλέξουν τον Ilyasova, ο οποίος έχει και παρελθόν με την ομάδα.

Σε όλα αυτά θα πρέπει φυσικά να ληφθεί υπ’ όψιν και η επιστροφή του Brook Lopez, όποτε και αν αυτή γίνει, αλλά και η ύπαρξη του Lou Kornet, ενός γίγαντα σουτέρ που κάνει κάπως χειρότερα αυτά που κάνει και ο πρώτος -και σίγουρα αξίζει μια θέση στο ΝΒΑ όντας σύγχρονος και οικονομικός center.
Eπομένως, ο παίκτης που θα αποκτηθεί -αν αποκτηθεί- θα πρέπει θεωρητικά να είναι καλός αμυντικά (εφόσον ο Cousins που αποχώρησε ήταν κακός σε αυτό το κομμάτι), καλός σουτέρ για να ταιριάζει με τον Γιάννη στην επίθεση, να έχει γοργά πόδια αλλά να είναι και ευάλωτος σε οποιοδήποτε κόψιμο από την ομάδα.

Από την άλλη μεριά, ποιος μας λέει ότι ο Pat Connaughton δεν θα ανέβει στο 4 -το μεγαλύτερο πρόβλημα του συλλόγου- ερχόμενος από τον πάγκο για να κάνει χώρο και στον Donte DiVincenzo στο 2-3 και οι Bucks να μείνουν με -1 παίκτη μέχρι και τα buy outs του επόμενου μήνα, όταν βετεράνοι μικρών ομάδων θα πιέσουν για να μείνουν ελεύθεροι…;