Το να είσαι ιδιοκτήτης ομάδας του ΝΒΑ συνεπάγεται μία… ιδιόμορφη τρέλα και ένα ατέλειωτο πάθος για το μπάσκετ. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της “τρέλας” δεν είναι άλλος από τον Μαρκ Κιούμπαν. Ο ιδιοκτήτης των Ντάλας Μάβερικς μίλησε στο περιοδικό “Forbes” για την αγάπη του για τους “Καουμπόηδες”, αλλά και τα… προβλήματα της διαιτησίας που επηρεάζουν τον “μαγικό κόσμο”.
“Αυτό μία χαζή συνήθεια του επαγγελματικού αθλητισμού. Είναι πολύ πιο εύκολο να βάλεις ταμπέλα σε έναν παίκτη από το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και να μιλήσεις για το πόσο αυτός επηρεάζει το παιχνίδι. Είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος για τον οποίο άπαντες υπερεκτιμούν το σκοράρισμα στο ΝΒΑ. Το σκοράρισμα είναι συνήθως το πιο εύκολο κομμάτι του παιχνιδιού“, δήλωσε αρχικά αναφερόμενος στο γιατί η αξία των παικτών δεν αναγνωρίζεται μέχρις ότου κατακτήσουν έναν τίτλο, για να συνεχίσει χαρακτηρίζοντας τον Ντέιβιντ Στερν ως “ένα εξαιρετικό εργάτη” και να συμφωνήσει μαζί του για το πρόστιμο που επέβαλλε προ καιρού στους Σαν Αντόνιο Σπερς για την απόφασή τους να ξεκουράσουν τα αστέρια τους σε έναν αγώνα:
“Συμφωνώ με τον κ. Στερν στο συγκεκριμένο κομμάτι. Η τηλεόραση αποτελεί τον αιμοδότη του πρωταθλήματος. Δεν μπορείς να τα κάνεις μαντάρα με αυτούς που σου δίνουν τα χρήματα”.
Τί θα άλλαζε, όμως, ο ίδιος στο ΝΒΑ, αν μπορούσε: “Την διαιτησία! Έχω ξοδέψει περίπου δεκατρία χρόνια προσπαθώντας να την κάνω καλύτερη και δεν έχω καταφέρει πραγματικά τίποτα. Πιστεύω πως πρέπει να επαναξιολογήσουμε τον τρόπο που διαιτητεύονται τα παιχνίδια.
Χάνουμε πάρα πολλά σφυρίγματα για “βήματα” ή για “τρία δευτερόλεπτα”. Θεωρώ ότι χρειάζεται να βρούμε έναν τρόπο όπου οι διαιτητές θα βοηθούν ο ένας τον άλλον ακόμα περισσότερο. Αυτή τη στιγμή είναι πολύ περιορισμένο το κατά πόσο και πότε μπορούν οι διαιτητές να αλλάξουν ένα σφύριγμα”.
Τέλος, αναφέρθηκε στη… ζωή του ως ιδιοκτήτη των Ντάλας Μάβερικς: “Είναι πολύ αγχώδες, αλλά πρόκειται για μία μοναδική ευκαιρία και μία μεγάλη πρόκληση. Υπάρχουν μόλις… τριάντα θέσεις σαν και αυτή. Όταν χάνουμε, εξακολουθεί να είναι επίπονο. Οι ήττες πονούν σήμερα όσο πονούσαν και αυτές πριν δεκατρία χρόνια. Η προσωπική μου… πρόκληση είναι να σιγουρευτώ πως το άγχος και η ανταγωνιστικότητά μου δεν κάνουν κακό στην οικογένειά μου”.