Η χρυσή εποχή των Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν, του Σκότι Πίπεν και των άλλων αστέρων των “Ταύρων” είναι κάτι που λίγη κατάφεραν να ζήσουν από κοντά. Από πολύ κοντά για την ακρίβεια. Ένας εξ αυτών ήταν ο Κεντ ΜακΝτιλ, ο οποίος ήταν ένας από τους ελάχιστους δημοσιογράφος που έζησε από απόσταση αναπνοής την πορεία του Σικάγο προς τους συνεχόμενους τίτλους.
Ο άλλοτε διευθυντής της “Daily Herald” αποφάσισε να αποτυπώσει στο χαρτί όσα είδε και βίωσε κοντά στους “Ταύρους” στο βιβλίο του με τίτλο “100 Things Bulls Fans Should Know & Do Before They Die”, όπου αναφέρεται σε πολλές άγνωστες ιστορίες των αποδυτηρίων τους.
Ο δημιουργός των σύγχρονων… απομνημονευμάτων των Σικάγο Μπουλς μίλησε για την προσπάθειά του να καταγράψει στο χαρτί τις στιγμές δόξας και διαρκούς επιτυχίας που έζησε από απόσταση αναπνοής καλύπτοντας το ρεπορτάζ της Δυναστείας που είχαν δημιουργήσει τη δεκαετία του 1990 οι “Ταύροι”.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
– Δεν θα ήταν εξίσου δελεαστικό να γράψεις ένα βιβλίο για τα 100 πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για τον Μάικλ Τζόρνταν;
“Ήθελα να αποφύγω τη συγγραφή ενός βιβλίου για τον Μάικλ Τζόρνταν. Ήθελα να δημιουργήσω την ιδέα πως οι Μπουλς υπήρχαν και πριν τον Τζόρνταν και συνέχισαν να υπάρχουν και μετά από αυτόν. Επίσης, ήθελα να σιγουρευτώ πως τα πρωταθλήματα θα παρουσιάζονταν με ένα νέο, εντελώς διαφορετικό τρόπο χωρίς να επαναλαμβάνω τις ιστορίες που ξέρουν όλοι. Οι Μπουλς έχουν μία λαμπρή ιστορία και πιστεύω πως αυτό το βιβλίο την παρουσιάζει ολόκληρη”.
– Όταν οι άνθρωποι σε ρωτούν πως ήταν να καλύπτεις τους αγώνες των Μπουλς καθ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, τι τους απαντάς;
“Η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι πως το έκανα σα να επρόκειτο να καλύψω μία συναυλία των… Beatles, αλλά όταν είσαι στο επίκεντρο όλων αυτών, οι καθημερινές απαιτήσεις το έκαναν… συνηθισμένο. Εννοώ πως ήταν μεγάλη ευχαρίστηση να καλύπτεις καθημερινά μία ιστορία που ξέρεις ότι θα την διαβάσουν χιλιάδες αναγνώστες”.
– Πως ήταν να συναναστρέφεσαι καθημερινά με τον Τζόρνταν; Πόση πρόσβαση είχες αποκτήσει;
“Ο Μάικλ Τζόρνταν είναι πιο ευγενικός και πιο… προσβάσιμος πλούσιος άνθρωπος που θα μπορούσες να φανταστείς, τουλάχιστον μέχρι το 1993. Όταν ξεκίνησε η διαμάχη με τον πατέρα του για τον τζόγο, περιορίστηκε σημαντικά ο χρόνος τους. Αλλά σε γενικές γραμμές περνούσε καλά και άφηνε πολλούς να συμμετέχουν στη χαρά του. Η σχέση μου μαζί του ήταν εξαιρετικά ευχάριστη γιατί ζητούσα πολύ λίγα από αυτόν. Εν αντιθέσει με άλλους ρεπόρτερ που τον κυνηγούσαν και έψαχναν να βγάλουν μία “βρώμα” γι αυτόν, εγώ τον αντιμετώπιζα όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας”.
– Τι έχεις να μας πεις για τον Τζάκσον, τον Πίπεν, τον Ρόντμαν;
“Γνωρίζω τον Φιλ Τζάκσον από τότε που ήταν βοηθός προπονητή και ανυπομονούσε να αναλάβει πρώτος προπονητής. Γενικά, ήταν ένα πρόσχαρος άνθρωπος, εντελώς διαφορετικός από τους υπόλοιπους που είχαν γνωρίσει μέσω ρεπορτάζ. Άλλαζε διαρκώς και αυτό έκανε πιο δύσκολο το έργο μου. Αλλά απολάμβανε κάθε προσπάθεια που έκανα για να αρχίσω μία φιλοσοφική συζήτηση.
Η σχέση μου με τον Σκότι Πίπεν ήταν μοναδική. Νομίζω πως αναγνώρισε το γεγονός ότι προσπάθησα να τον παρουσιάσω όπως παρουσίαζα τον Τζόρνταν. Έτσι, αναπτύξαμε μία πολύ καλή επαγγελματική σχέση. Ο Ρόντμαν ήταν τόσο μοναδικός! Στην αρχή μισούσα την ιδέα να πάω να του μιλήσω, αλλά όταν τον γνώρισα, εντυπωσιάστηκα από το πόσο έξυπνος, ομιλητικός και φιλικός είναι”.
– Ποια είναι η αγαπημένη σου ανάμνηση από όλα αυτά τα χρόνια;
“Οι καλύτερες αναμνήσεις που έχω είναι όλες μακριά από το παρκέ. Είχα πρόσβαση στις σπουδαιότερες ιστορίες των σπορ. Πέρασα πολλές στιγμές στα αποδυτήρια των Μπουλς όταν κάναμε ταξίδια με την ομάδα. Για όλους, ο Τζόρνταν ήταν εντελώς διαφορετικός στα εκτός έδρας παιχνίδια από αυτά που γίνονταν στο Σικάγο”.