Πιθανότατα αν κάνει κάποιος ένα ταξίδι ζωής στη νότια μεριά των ΗΠΑ και την πάντοτε καλοκαιρινή Florida, σίγουρα το Altamonte Springs θα ήταν μια επιλογή που δύσκολα θα έκανε.
Και δικαίως.
Εκεί δεν υπάρχει η Disneyland του Orlando, δεν υπάρχει η ζέστη ανάσα της Tampa Bay και τα… όργια του ίσως κορυφαίου αθλητή στην ιστορία της χώρας, του Tom Brady, δεν υπάρχει η αίγλη της South Beach και οι πελώριες παραλίες του Miami.
Είναι μια πόλη απλή και καθημερινή, όπου οι άνθρωποι είναι τόσο δεμένοι μεταξύ τους αλλά και με αυτά που αισθάνονται δικά τους -ακόμα και αν δεν ήταν ποτέ- που δημιουργούν έντονα αισθήματα τα οποία δεν εκλείπουν ποτέ.
Τη δεκαετία του 1990, και κυρίως στα πρώτα της βήματα, πέραν των Chicago Bulls και των μαζικών αποσύρσεων του Michael Jordan, οι Orlando Magic ήταν η ομάδα της Ανατολής με την ίσως πιο τρανή αποτελεσματικότητα, με τους “Μάγους” να φτάνουν σε 2 Τελικούς -περιφέρειας και ΝΒΑ– το 1995 και το 1996, με τον Shaquille O’Neal να είναι φυσικά ο απόλυτος πρωταγωνιστής τους -πριν τους παρατήσει για τη λάμψη του LA.
Υπήρχε όμως ακόμα ένας σούπερ σταρ, πιο φαντεζί, πιο “ανθρώπινος”, πιο του δρόμου, με τον Penny Hardaway να μαγεύει, όπως θα έπρεπε άλλωστε, τους απανταχού fans της λίγκας.
Ανάμεσά τους και μια νεαρή οικογένεια του γειτονικού Altamonte Springs.
Η οικογένεια Simons λοιπόν, οι Charles και Tameka, ήταν τόσο ερωτευμένη με τις επιδόσεις του Hardaway με τα χρώματα της αγαπημένης τους ομάδας, που πήραν την απόφαση να χαρίσουν στον πρωτότοκο γιο τους το όνομα του αθλητικού τους ειδώλου.
Το πραγματικό του όνομα όμως, αυτό που ξεχνάμε όλοι.
Το όνομα Anfernee.
Τα χρόνια θα περνούσαν γρήγορα για το νεότερο παιδί της φαμίλιας, με το όνομα που κληρονόμησε από τα καλά χρόνια της γειτονιάς του να μην τον αφήνουν φυσικά να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο πέρα από το μπάσκετ, όπου και άρχισε να ξεχωρίζει ήδη από τα διάφορα εφηβικά του ΑAU.
Λίγα χρόνια αργότερα μάλιστα, θα έγραφε ιστορία ως το πρώτο Draft pick προερχόμενο απευθείας από το High School, έπειτα από πολλά χρόνια απαγόρευσης και υποχρεωτικής θητείας στο NCAA.
Στο ΝΒΑ θα έπρεπε να περάσουν 3 περίπου χρόνια για να βρει μπόλικο και ουσιαστικό χρόνο συμμετοχής σε μια αρκετά κακή φουρνιά των Portland Trail Blazers, με τον περσινό νικητή στα καρφώματα του All Star Game να μετράει φέτος 13 πόντους με 44% ευστοχίας εντός πεδιάς και 39% από το τρίποντο, όντας ένα τρομερό fit για τον Damian Lillard -που τον πήρε υπό τη φτερούγα του ήδη από την Rookie του σεζόν.
Την Κυριακή, ο παππούς του, ένας από τους ανθρώπους που τον σημάδεψαν όσο λίγοι και ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του, έφυγε από τη ζωή έπειτα από γενναία και μεγάλη μάχη με τον καρκίνο.
Δεν είχε την ευκαιρία να είναι με την οικογένειά του αυτές τις δύσκολες στιγμές, αλλά όντας ένα γέννημα θρέμμα του Altamonte Springs τίμησε τη μνήμη του παππού του με τον τρόπο που ξέρει όσο τίποτα άλλο.
Παίζοντας μπάσκετ.
Προχθές, λίγες ώρες μόλις μετά την κατάληξή του, ο Simons διέσυρε τους Hawks με 43 πόντους (νεότερος στην ιστορία των Blazers με 40+ πόντους), 9 τρίποντα αλλά και 7 ασίστ, οδηγώντας τους Blazers στην πρώτη τους νίκη από τις 20 Δεκεμβρίου!
Ήξερε καλά ότι ο παππούς του δεν θα γυρίσει πίσω αν παίξει καλά, πως δεν θα μιλήσουν μετά το παιχνίδι, πως δεν θα είναι για να χαρεί με την κορυφαία εμφάνιση στην καριέρα του.
Για τον Anfernee όμως, που το πνεύμα του Hardaway ενώθηκε με το δικό του κατά της Atlanta, ήταν τόσο σημαντικό να παίξει εκείνη την ημέρα για να τον αποχαιρετήσει όσο πιο τίμια μπορούσε.
Και το έκανε.
Κάθε καλάθι πιο δύσκολο από το άλλο. Κάθε πόντος πιο βαρύς από τον επόμενο. Κάθε δευτερόλεπτο πιο ώρα από κάθε άλλη φορά.
Αλλά το έκανε. Και ο παππούς του, όπου και αν είναι, δε νιώθει πια μόνος. Και το μετερίζι του Anfernee θα του κάνει παρηγοριά μέχρι να συναντηθούν ξανά και να παίξουν ένα μονό σαν μικρά παιδιά.