Στις 27 Ιουλίου 1992, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης, οι ΗΠΑ διασύρουν στο δεύτερο παιχνίδι του θεσμού την Κροατία με 103-70, σε μια μοναδική παράσταση των Michael Jordan και Scottie Pippen, που φαίνεται πως είχαν ηχηρό κίνητρο για έναν τόσο ασήμαντο αγώνα πολύ πριν την έναρξή του.

2 χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1990, οι Chicago Bulls και η πλέον υποτιμημένη φιγούρα στην ιστορία τους, ο GM Jerry Krause, επιλέγουν στο ετήσιο Draft το κορυφαίο ευρωπαϊκό prospect και ίσως καλύτερο παίκτη της Γηραιάς Ηπείρου, τον Toni Kukoc, στο νούμερο 29.

Ο Krause ήταν τρομερά ερωτευμένος με το playstyle του Κροάτη και φρόντιζε συχνά πυκνά να αναδεικνύει το κάλλος του με δηλώσεις και συνεντεύξεις πολύ πριν πάει στο ΝΒΑ (πήγε το 1993).
Αυτό όμως, εξόργισε πάρα πολύ τους δύο ηγέτες των «Ταύρων», τους Jordan και Pippen, που ενόσω κατακτούσαν 2 σερί πρωταθλήματα άκουγαν για έναν τύπο που έρχεται για να κατακτήσει ακόμα περισσότερα με την αύρα και το ταπεραμέντο του.

Και δεν υπήρχε καλύτερη ευκαιρία από εκείνον τον αγώνα του 1992, για να αποδείξουν πως δεν ήθελαν και τρίτο αδερφό στην οικογένειά τους!

Πριν το ματς των ομίλων, οι δύο σούπερ σταρ των Bulls και της Team USA αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δείξουν στο… μικρό (24 τότε) ποιος κάνει κουμάντο στο Chicago.

Είχε αποτέλεσμα;
Ο Kukoc πέτυχε μόλις 4 πόντους (2-11 σουτ) και 7 λάθη σε 34 λεπτά, και σε έναν αγώνα κόντρα στην κορυφαία ομάδα που σχηματίστηκε ποτέ δεν ήταν σίγουρα στην κατάσταση που έπρεπε…

 

 

Ωστόσο, κάποτε πήρε την εκδίκησή του!
Αρχικά, με τον «Ινδιάνο» και μετέπειτα με τον GOAT!

Στις 13 Μαΐου 1994, οι Bulls -στην πρώτη μετά Jordan εποχή- υποδέχονται τους New York Knicks στο Game 3 της ημιτελικής φάσης της Ανατολής, με το σκορ ήδη στο 0-2 μετά τις δύο οριακές ήττες στο Madison Square Garden.
Οι φιλοξενούμενοι μοιάζουν ικανοί να κλέψουν και το τρίτο ματς και πετυχαίνοντας 6 σερί πόντους στο τελευταίο 1.5 λεπτό του ματς ισοφαρίζουν με δύσκολο καλάθι του Patrick Ewing σε 102-102 1.8” πριν το τέλος.

 

 

Και τότε αρχίζει το σόου!

Ο Phil Jackson καλεί αμέσως time out και η πρώτη του σκέψη για την τελευταία επίθεση δεν είναι ο κορυφαίος παίκτης της χρονιάς και του αγώνα, ο Scottie Pippen, αλλά ένας Ευρωπαίος rookie, o Toni Kukoc.
O Pip τρελαίνεται και αρχίζει και ουρλιάζει στον Phil Jackson -τον οποίον κατηγορεί μέχρι και σήμερα για εκείνη την απόφαση- δημιουργώντας ένα απίστευτο μπάχαλο στον πάγκο των γηπεδούχων!

Ο Jackson όμως, επέμενε.
Και εν τέλει δικαιώθηκε.

Με 1.8 δευτερόλεπτα λοιπόν, ο Pete Myers βρίσκει με μια εξαιρετική επαναφορά τον Kukoc -που μέχρι πρότινος είχε αστοχήσει στα 4 από τα 5 σουτ που είχε επιχειρήσει- και με ένα μυθικό mid range «σκοτώνει» τους Knicks και αλλάζει το μομέντουμ της σειράς -πριν η Νέα Υόρκη περάσει στο 7ο ματς!

 

 

Μπορεί ο SP να διαμαρτύρεται για εκείνη την ημέρα ακόμα και σχεδόν 30 χρόνια μετά -κάνοντας λόγο ακόμα και για ρατσισμό-, αλλά η ιστορία δικαίωσε τον σπουδαίο Kukoc αλλά και την προτίμηση του Jackson σε έναν άβγαλτο ακόμα για τις ΗΠΑ ταλέντο.

Επόμενο εμπόδιο ο Jordan.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2021, μετά από σωρεία επιτυχιών και τίτλων σε κάθε χώρα και ήπειρο που πέρασε, ο White Magic εισέρχεται στο Hall Of Fame του ΝΒΑ.

Και ο MJ δεν έβλεπε απλά τη βραδιά από κάποια τηλεόραση.
Δεν έβλεπε τη βραδιά από κάποια γωνία της αίθουσας.
Ήταν εκεί, στη σκηνή, μαζί με τον πάλαι ποτέ συμπαίκτη του, έτοιμος να τον καλωσορίσει στο πάνθεον του μπάσκετ.

 

 

Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό.
Είναι όλη η χαρά του για τον φίλο του που διαχεόταν σε κάθε του βλέμμα, είναι τα γέλια του για τα σχόλια περί των… καψωνιών της Βαρκελώνης, είναι η συγκίνησή του για τα παλιά.

Και αυτό ίσως να μετράει πιο πολύ από ένα χαμένο Ολυμπιακό τουρνουά για τον μαέστρο της Split.