Κανείς παίκτης στο ΝΒΑ από το 2016 δεν έχει σκοράρει περισσότερα jump shots από τον CJ McCollum.
Ναι, ούτε ο Stephen Curry.
Και η απόκτησή του από μια ομάδα που δεν προσέφερε εν ολίγοις τίποτα το τόσο σημαντικό δε θα μπορούσε να θεωρηθεί αποτυχία -ειδικά από τη στιγμή που όσα χάρισε δεν είχαν αξιοποιηθεί όπως θα έπρεπε/ ήθελε.

 


 

 

Από το απόγευμα της Τρίτης (8/2) λοιπόν, ο έμπειρος σκόρερ αφήνει μετά από σχεδόν μια δεκαετία το Portland και την ομάδα που τον πίστεψε πάρα πολύ στις δύσκολες ημέρες της προσαρμογής του στη λίγκα, τους Blazers, και ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την πανέμορφη Νέα Ορλεάνη -με τους Pelicans να κάνουν το κόλπο γκρόσο και να αποκτούν ένα σεσημασμένο «δολοφόνο».

 


 

 

Πόσο ταιριάζει ωστόσο στο συγκρότημα του coach Green και πόσο καλύτερο το κάνει;

1) Ο McCollum είναι smooth, αφού τα κάνει όλα να μοιάζουν πολύ εύκολα. Μπορεί να μεγαλουργήσει με τη μπάλα στα χέρια, μπορεί να λειτουργήσει άψογα off ball, μπορεί να «σκοτώσει» από το mid range, μπορεί να τελειώσει τις φάσεις στο καλάθι με συνέπεια.
Ταυτόχρονα, κατά καιρούς έχει επιδείξει μερικά λαμπρά σημάδια ως playmaker, με τον 30χρονο guard να βάζει στην εξίσωση και τον περίγυρό του -κυρίως σε καταστάσεις drive n kick-, κάτι που ξεκινάει φυσικά από το ρεπορτόριό του στο σκοράρισμα.

Και εν έτει 2022, όταν όλα ζουν και αναπνέουν γύρω από την επίθεση και το spacing, ένας τόσο ικανός επιθετικός ΑΤΟΜΙΚΑ αποτελεί μια τεράστια αναβάθμιση σε σχέση με τον προκάτοχό του.

 

 

 

2) Μια υγιής Νέα Ορλεάνη τρομάζει μόνο στην επίθεση, με την πεντάδα των Graham, McCollum, Ingram, Zion και Valanciunas -την αποκαλούμενη «καλή» τους πεντάδα- να διαθέτει συνολικά 2 low post θηρία (Zion, Valanciunas), 3 καλούς σουτέρ (Graham, McCollum, Ingram), 5 playmakers ανεξαρτήτως θέσης, 3.5 παίκτες που χρειάζονται τη μπάλα στα χέρια τους διαρκώς για να μεγαλουργήσουν (Graham, McCollum, Ingram, Zion) αλλά και 5 υπό του μέσου όρου της λίγκας αμυντικούς -τόσο περιφερειακά όσο και interior.

Ο Josh Hart μπορεί ποιοτικά να μη συγκρίνεται φυσικά με τον CJ, αλλά η συνέπεια/ αθλητικότητα/ προσήλωσή του στην άμυνα όσο και η ικανότητά του να είναι σημαντικό γρανάζι επιθετικά (13 πόντοι, 4 ασίστ, 60% TS% φέτος) με ελάχιστο USG (17%) θα λείψουν από ένα σύνολο που, όπως λέμε λαϊκά, θα θέλει 5 μπάλες για να επιβιώσει.

 

 

 

3) Αν δεν επιστρέψει -που δεν θα επιστρέψει λογικά- την τρέχουσα σεζόν ο Zion Williamson, τα σχήματα θα είναι πολύ πιο ευέλικτα προφανώς, αφού τη θέση του θα μοιραστεί στους Herb Jones και στους νεοποκτηθείς Larry Nance Jr (πολλά ερωτηματικά για τη χρήση του ως 4) και Tony Snell, με τους Pelicans να παίζουν τα ρέστα τους για τα Playoffs ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση.

Του χρόνου όμως, τι θα γίνει αν τα προβλήματα που αναφέρθηκαν ήδη είναι πολύ πιο τρανά από ό,τι μπορούν να διαχειριστεί ο οργανισμός της Louisiana;

Οικονομικά, το trade διαμορφώθηκε ως εξής:

Blazers: Πήραν 20 εκ. δολ.* (3 παίκτες) για την επόμενη σεζόν
Pelicans: Πήραν 43 εκ. δολ.* (2 παίκτες) για την επόμενη σεζόν

*αν ενεργοποιηθούν οι option και γίνουν πλήρως εγγυημένα τα μερικώς εγγυημένα συμβόλαια

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Πώς οι Pelicans θα προσθέσουν 23 εκ. δολ. σε ένα salary cap που είναι ήδη στα 117 και θα εκτοξευθεί στα 140 (το όριο είναι 121 εκ. δολ. για την επόμενη σεζόν).

Αν δεν πετύχει το πείραμα λοιπόν, το λιγότερο θα είναι η αποτυχία εισόδου στα Playoffs, με το front office να μοιράζει 105 εκ. δολ. στους:

McCollum: 33 εκ. δολ.
Ingram: 32 εκ. δολ.
Valanciunas: 15 εκ. δολ.
Zion: 13.5 εκ. δολ.
Graham: 11.5 εκ. δολ.

Oυσιαστικά, δεν υπάρχει plan B, με τα συμβόλαια των Graham και Valanciunas να αναμένεται να είναι τα πρώτα που θα πέσουν…