Τα ξημερώματα της Πέμπτης (17/2), οι Golden State Warriors αν και προηγήθηκαν για 47 λεπτά -φτάνοντας μέχρι και το +16 αλλά και αρκετά σημαντικά προβαδίσματα στην τελευταία περίοδο- κατάφεραν να χάσουν από τους λειψούς ελέω τραυματισμών Denver Nuggets στην εκπνοή, κάτι που αποτελεί μια θεία δίκη για τα πεπραγμένα τους.
Οι περισσότεροι αρέσκονται στο να κρίνουν τα πάντα βάσει αποτελέσματος. Είναι πιο εύκολο εξάλλου.
Ωστόσο, τα πιο πολλά από όσα κάνει ένας προπονητής κατά τη διάρκεια ενός αγώνα είναι πιθανό να μην έχουν θετική για την ομάδα του έκβαση.
Κάποιο ριμπάουντ, μια διαιτητική απόφαση, ένα μακρινό σουτ και σαφώς η ίδια η τύχη είναι παράγοντες που δε μπορεί κανείς να τους υπολογίσει, κάτι που σφυρηλατεί ταυτόχρονα και έναν αρκετά δύσκολα παράγοντα κρίσης των εκάστοτε τεχνικών.
Ο coach Malone λοιπόν, ήταν ο απόλυτος νικητής της παρτίδας έναντι στον Steve Kerr γιατί πολύ απλά παίρνοντας μερικά σημαντικά ρίσκα κατόρθωσε να φέρει την ομάδα του -όχι στη νίκη- αλλά στη διεκδίκηση ενός ματς που έμοιαζε χαμένο προ πολλού.
1) Το συνεχές τάισμα στον Jokic
Βλέποντας κανείς το παιχνίδι, θα παρατηρούσε την επιμονή του Malone να ταϊζει τον Nikola Jokic στο ζωγραφιστό.
«Τι πιο σύνηθες;», θα αναρωτηθείτε.
Τον τάιζε όμως επιθετικά, με τον Σέρβο, που πολλάκις χρησιμοποιεί το low post ως εξαναγκασμό της άμυνας σε βοήθεια πάνω του και δημιουργία για κάποιον ελεύθερο συμπαίκτη του, να ορμάει συνεχώς πάνω στον Kevon Looney, ο οποίος αν και έκανε εξαιρετική δουλειά πάνω του είχε φορτωθεί από νωρίς με 5 φάουλ.
Αν αποβαλλόταν ο center των γηπεδούχων, δεν θα υπήρχε κανείς άλλος παίκτης στο στρατόπεδό τους που να μπορούσε να περιορίσει έστω και σαν σκέψη τον MVP της λίγκας.
Μπορεί εν τέλει να μην αποβλήθηκε και το μονοδιάστατο αυτό σχέδιο -που κρίνεται ως αναποτελεσματικό εν μέρει- αλλά ο έμπειρος προπονητής εκμεταλλεύτηκε την παρουσία του Αμερικανού με άλλον τρόπο.
2) Το hack a Looney
Ο Looney εκτελεί φέτος με 63% σε 2 προσπάθειες από τη γραμμή των βολών, κάτι που τον κάνει εμφανή στόχο της άμυνας για το… αγαπημένο hack a Shaq -ειδικά σε μια συγκυρία όπου οι «Πολεμιστές» έβρισκαν σκορ σε 5 συνεχόμενες επιθέσεις, φτάνοντας στο +8 τρία λεπτά πριν το τέλος.
Από τις 6 βολές που εκτέλεσε, σκόραρε τις 2 (33% ευστοχία), με τον έμπειρο «ψηλό» να υποδιπλασιάζει σχεδόν τη συγκομιδή του.
Δυνητικά, θα μπορούσε να ευστοχήσει σε ακόμα μια (50%) ή δύο (67%) δεδομένων των μέσων όρων του.
Ωστόσο, ο Μalone δε μπορούσε να βρει άλλο τρόπο για να παγώσει τον ρυθμό.
Και εν τέλει τα κατάφερε.
3) Η διαφορά με τον Kerr
Όπως αναφέρθηκε ήδη, στη σύγχρονη εποχή όλα κρίνονται με βάση το αποτέλεσμα, και για ένα τρίποντο η δουλειά του Steve Kerr θα έπαιρνε θετικό βαθμό.
Η αλήθεια είναι όμως, ότι για ακόμα μια φορά δεν είχε την παραμικρή συμβολή στα κρίσιμα σημεία μιας αναμέτρησης των Warriors, με τις μονάδες των Stephen Curry -που δεν αξιοποιήθηκε επ’ ουδενί παρά το γεγονός πως μαρκαριζόταν από πολύ κοντούς και μέτριους αμυντικούς (Forbes, Rivers, Μοrris)- και Otto Porter Jr. να είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το γεγονός πως για 5” το Golden State θα έπαιρνε μια ακόμα νίκη.
Ουσιαστικά, ο δις COTY δε βρήκε ποτέ απάντηση στα προβλήματα που δημιούργησε ο Malone τόσο με τον Looney όσο και με την 3 guard lineup (+71 Νet Rating οι πεντάδες με Forbes, Rivers, Morris), η οποία stretchαρε στο έπακρο το γήπεδο και περιόρισε τις βοήθειες στον Jokic, που τελείωσε το ματς με 18 προσπάθειες στο ζωγραφιστό -με την έλλειψη ρίσκου του στον εκσυγχρονισμό της αντιμετώπισης του Σέρβου (η επιλογή του Wiggins πάνω του πχ θα τον ανάγκαζε να ορμάει συνεχώς στο καλάθι, κάτι που θα στερούσε έντονη δημιουργία στο Denver) να είναι ένας κύριος λόγος για άλλη μια εντός έδρας αποτυχία.