Δεν είναι κρυφό, ότι το ΝΒΑ είναι εκτός των άλλων, το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη λόγω της τεχνογνωσίας των ανθρώπων του, καθώς και της ικανότητας να διακρίνουν «ακατέργαστα διαμάντια» και πέρα από τον Ατλαντικό Ωκεανό. Τα παραδείγματα παικτών από τις υπόλοιπες ηπείρους βρίθουν, με τα «μάτια» των ομάδων να έχουν βρει ειδικά στην Ευρώπη όχι απλά «λαβράκια», αλλά ενδεχομένως τους επόμενους «αστέρες» τους, την ώρα που στη Γηραιά Ήπειρο δεν είχαν γίνει ακόμη… αντιληπτοί από τα «μεγαθήρια» της.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που από την Α2 και τον Φιλαθλητικό, επελέγη ξαφνικά στο νούμερο 15 του ντραφτ του 2013 από τους Μιλγουόκι Μπακς και από τότε, το ΝΒΑ χορεύει… στους δικούς του ρυθμούς. Ο Έλληνας «αστέρας» είχε καταφέρει να αναγκάσει μέχρι και τον πρόεδρο των Μπόστον Σέλτικς και «θρύλο» της ομάδας, Ντάνι Έιντζ, να παρακολουθήσει για χάρη του ένα παιχνίδι στο Βόλο. Ταυτόχρονα, καμία σπουδαία ευρωπαϊκή ομάδα δεν φαινόταν να είχε πιστέψει, ή ακόμη και να είχε αντιληφθεί τις τρομερές προοπτικές του «Αντέτο», ο οποίος από τη μέρα που διέβη τον Ατλαντικό, σημειώνει διαρκώς σημαντική πρόοδο σε κάθε τομέα του παιχνιδιού του. Ήταν από τους βασικούς συντελεστές στην κατάκτηση της έκτης θέσης στην κανονική περίοδο την προηγούμενη σεζόν και φέτος, υπό τις οδηγίες εκ νέου του Τζέισον Κιντ, αποτελεί πρωταγωνιστή των «Ελαφιών», αν και η βαθμολογική τους θέση δεν είναι η καλύτερη δυνατή, καθώς είναι στη 13η θέση της Ανατολικής Περιφέρειας με ρεκόρ 12-21, έξι νίκες μακριά από την οκτάδα που οδηγεί στα play-offs.
Στην Νέα Υόρκη, οι Νικς επίσης δε βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, όντες μία μόλις θέση πάνω από τους Μπακς, αλλά το μέλλον τους έχει ήδη την «υπογραφή» ενός Λετονού. Εκπλήσσοντας ακόμη και τον πιο αισιόδοξο υποστηρικτή του (δεν ήταν και πολλοί), ο Κρίσταπς Πορζίνγκις δείχνει πως αυτή την φορά τα «δίχτυα» της ομάδας του Φιλ Τζάκσον έμελλε να πραγματοποιήσουν μία τρομερή ανακάλυψη. Χαμένη της υπόθεσης είναι μάλλον η Βαλένθια, η οποία τον είχε διώξει… πριν καν τον αποκτήσει, χάνοντας μέσα από τα χέρια της μία τρομερή περίπτωση, ενός σέντερ με την επιβλητικότητα που εκρέει από τα 221 εκατοστά του, σε συνδυασμό με την «έκρηξη» που διαθέτει στον «άερα», το εκτόπισμα και την ικανότητα δημιουργίας είτε για τον εαυτό του είτε για τους συμπαίκτες του, με καλό σουτ από το χαμηλό ποστ αλλά και από μέση απόσταση.
Για τις «Νυχτερίδες» και κάθε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα βέβαια… κακό δικό τους, για έναν παίκτη που όπως και ο «Giannis», θα μπορούσε να είναι μεταξύ των κορυφαίων σε μία διοργάνωση, όπως η Ευρωλίγκα. Δεν είναι λίγα, ασφαλώς, αυτά που χρωστά στην ομάδα της Σεβίλλης, για τρεις σεζόν στις οποίες δούλεψε πολύ πάνω στο ήδη αξιοπρόσεκτο ταλέντο του, αναδεικνυόμενος σε ένα από τα «σημεία αναφοράς» μεταξύ των νεότερων παικτών του ισπανικού πρωταθλήματος και σε ανερχόμενο «αστέρα» του προηγούμενου Eurocup.
Είτε πρόκειται για πιο εξόφθαλμες περιπτώσεις, είτε από εκείνες που χρειάζονται πιο «βαθιά» αναζήτηση, το ΝΒΑ αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία τη διορατικότητά του και την ικανότητα να βρίσκει παντού τους επόμενους «θησαυρούς» του ακόμη και εκτός της αμερικανικής ηπείρου. Ίσως και ένας λόγος να προβληματιστούν οι κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης, στην προσπάθειά τους να πλησιάσουν τη «μητρόπολη» του μπάσκετ…