Οι Detroit Pistons είναι μια από τις χειρότερες ομάδες των τελευταίων ετών στο ΝΒΑ, με τις μόλις 48 νίκες τους σε σύνολο 176 παιχνιδιών από το 2019 (27% επιτυχία) να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Ωστόσο, η φετινή τους χρονιά -όσες ελάχιστες επιτυχίες και αν περικλείει (8-30 ρεκόρ/ 14η θέση στην Ανατολή)- κρύβει μερικά λαμπρά στοιχεία για το άμεσο μέλλον του οργανισμού.
Μπορεί ο Cade Cunnigham, το νούμερο 1 του περασμένου Draft, να μην έχει εκκινήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη θητεία του στη λίγκα (κάτι που οφείλεται εν πολλοίς και στον καλοκαιρινό του τραυματισμό) και να μετράει 15 πόντους με 38% εντός πεδιάς και 31% από την περίμετρο αλλά και 5 ασίστ για 4 λάθη, αλλά το αστείρευτο potential του έχει ανάγκη από αυτές τις μέτριες αποδόσεις.
Παράλληλα, γύρω του σχηματίζεται ένας υγιής από κάθε άποψη περίγυρος, με τους Saddiq Bey, Hamidou Diallo και Isaiah Stewart να αρπάζουν κάθε τρίχα των ευκαιριών που τους παρουσιάζονται και να διανύουν εξαιρετική περίοδο φορμαρίσματος -με τον μεσαίο ειδικά να είναι εξαιρετικός με 20 πόντους, 8 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα από τα Χριστούγεννα!
Επιπρόσθετα, υπάρχει άπλετο νεανικό υλικό, με περιπτώσεις παικτών όπως ο Josh Jackson (24 ετών), ο Luka Garza (23 ετών) και Killian Hayes (20 ετών), που στη δεύτερη σεζόν του στο Michigan έχει αρχίσει να καθιερώνεται ως playmaker, να αποτελούν ιδανικά assets τόσο για μεγαλύτερη εξέλιξη όσο και για ενδεχόμενες ανταλλαγές σε βάθος χρόνου.
Ανταλλαγές όπως αυτήν που πέτυχαν τις προάλλες με τους Denver Nuggets.
Η αρμάδα του Detroit ουσιαστικά δεν έδωσε τίποτα σε εκείνη του Colorado, αφού ξόδεψε ένα pick 2ου γύρου αλλά και τον Rodney McGruder, έναν από τους πλέον fit guards της λίγκας μεν αλλά και έναν παίκτη που δεν πήρε ουδέποτε χρόνο συμμετοχής και εμπιστοσύνη από τον coach Casey (33 παρουσίες σε 2 χρόνια, 11 λεπτά συμμετοχής).
Από την άλλη μεριά όμως, απέκτησε έναν από τους πιο άγουρους, εξελίξιμους και cult νεαρούς του πρωταθλήματος, κάνοντας δικό της τον τερατώδη Bol Bol, που ένιωθε εδώ και χρόνια παραγκωνισμένος στο πλευρό του Nikola Jokic και των κανονικών σχημάτων του Mike Malone (53 συμμετοχές σε 3 χρόνια, 6 λεπτά παρουσίας), με αποτέλεσμα να μην καταφέρει ποτέ να αναδείξει το ατόφιο ταλέντο του.
Οι Pistons λοιπόν, χωρίς να χάσουν τίποτα το ουσιαστικό απέκτησαν ένα ήδη κερδισμένο στοίχημα, αφού ο απόφοιτος του Oregon θα προσπαθήσει να αποδειχθεί λίρα εκατό σε ένα σύνολο νεανικό και γεμάτο περιθώριο να κάνει λάθη και να αποτύχει -ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχει και ο «ψηλός» που θα κλέψει εύκολα λεπτά από την εξέλιξή του.
Προφανώς ο γιος του θρυλικού Manute Bol έχει τα προβλήματά του.
Δεν έχει συγκεκριμένη θέση και ρόλο στο γήπεδο (σταρ στο κολέγιο, παγκίτης στο ΝΒΑ), δεν είναι καθόλου σταθερός στις αποδόσεις του, δεν έχει αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό τα βασικά του μπάσκετ παρά την ικανότητά του να μη φοβάται με τη μπάλα στα χέρια του ή να εκτελεί από μακρινή απόσταση κλπ.
Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε, τα «Πιστόνια» στη φάση που είναι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, ενώ ταυτόχρονα έχουν και τον οικονομικό χώρο στο salary cap τους για να τον κρατήσουν για τα επόμενα χρόνια με ένα συμβόλαιο της αρεσκείας του/ τους.
Πλέον, το μεγάλο στοίχημα της αρμάδας του Michigan δεν είναι άλλο από τα πακέτα ανταλλαγής των Jerami Grant, Kelly Olynyk, Cory Joseph και Trey Lyles, παίκτες που είναι πολύ καλοί για τους στόχους τους, παίκτες που φράζουν χρόνο συμμετοχής των μικρότερων, παίκτες που έτσι κι’ αλλιώς θα αποχωρήσουν εν ευθέτω χρόνο.
Ειδικά για τον πρώτο μάλιστα, οι επιλογές είναι ήδη πολλές και τα ανταλλάγματα ακόμα περισσότερα -με το σημαντικότερο στοιχείο να είναι φυσικά η προσθήκη νεαρών αθλητών και Draft picks ακόμα και αν αρχικά μοιάζει με «κλοπή».
Ουσιαστικά, το αγκάθι είναι ο Olynyk, που θα ανταμειφθεί με 13 και 12 εκ. αντίστοιχα τις 2 επόμενες σεζόν (η δεύτερη σεζόν δεν είναι εγγυημένη), κάτι που δυσκολεύει την πιθανότητα κερδοφόρας απαλλαγής από τον πάλαι ποτέ stretcing five των Boston Celtics...