Είχε μία σπουδαία 20ετή καριέρα. Ο ίδιος δεν μετανιώνει για πολλά πράγματα προς το τέλος της ένδοξης διαδρομής του, ενώ σε πρόσφατη συνέντευξη τόνισε πως «δεν με προβληματίζει το γεγονός ότι δεν έχω την ευκαιρία να κατακτήσω έναν 6ο τίτλο στο ΝΒΑ». Σε μία τελευταία εξομολόγησή του, πάντως, ο Κόμπι Μπράιαντ ρωτήθηκε για το ποια συμβουλή θα έδινε σε έναν νέο παίκτη και φέρνοντας στο μυαλό του τις βεντέτες του, τόνισε πως «είναι δύσκολο να μιλήσεις σε κάποιον σε τόσο νεαρή ηλικία. Δύσκολο να καταλάβει τι θα πει κανανόηση και συμπόνια. Ωστόσο η συμβουλή μου θα ήταν ότι όλα αυτά έρχονται με τον χρόνο»… Ο Μπράιαντ, που έχει το ρόλο του «δασκάλου» στην πιτσιρικαρία των Κλάρκσον, Ράσελ και Κλαρκ στους Λέικερς, επισήμανε πως θα ήθελε να μιλήσει τώρα στον… νεότερο εαυτό και του να του πει για την μακροχρόνια εμπειρία του. Εξηγώντας ότι «κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα και όντας ηγέτης μίας ομάδας, αρχίζεις να επικοινωνείς και να καταλαβαίνεις τους υπόλοιπους όταν αποφασίσεις να το κάνεις. Να βάλεις τον εαυτό σου στα παπούτσια τους. Μόνο τότε θα βγάλεις το καλύτερο από αυτούς. Είναι, πάντως, κάτι δύσκολο»…
Ο Μπράιντ, επίσης, παρά τις μικροενοχλήσεις στο γόνατο στην ήττα της Κυριακής (27/12) στο Μέμφις, ξεκαθάρισε πως σκοπεύει να αγωνιστεί την επομένη κόντρα στους Χόρνετς, στην τελευταία επίσκεψη της καριέρας του στην Σάρλοτ. Ο 37χρονος θέλει να παίξει απέναντι στην ομάδα του ινδάλματός του, Μάικλ Τζόρνταν, λέγοντας πως «θα είμαι έτοιμος. Και με τους Γκρίζλις σκέφτηκα να μην το ρισκάρω, όμως είμαι καλά». Σε μία άλλη συνέντευξή του, επιπλέον, ο Μπράιαντ ανέτρεξε στο παρελθόν και θυμήθηκε τους χαμένους Τελικούς από τους Σέλτικς, το 2008. Και μάλιστα με ήττα… 39π. διαφορά στον 6ο αγώνα! Ο αρχηγός των Λέικερς, που αποθεώνεται πλέον όπου αγωνίζεται (με ειδικά βίντεο και στο διαδίκτυο) δήλωσε ότι «μέχρι να πάρουμε τη ρεβάνς από τη Βοστόνη, το 2010, πέρασαν 2 δύσκολα χρόνια. Στο ενδιάμεσο κατακτήσαμε μεν τον τίτλο του 2009 με το Ορλάντο, όμως ήξερα πόσο σημαντικό είναι να κερδίσουμε και τους Σέλτικς». Και αποκάλυψε ότι «στον 6ο Τελικό του 2008 τα μεγάφωνα έπαιζαν ένα τραγούδι. Το ‘‘Don’t Stop Believing” (=«Μην σταματάς να πιστεύεις») των Journey. Από τότε, άκουγα το κομμάτι κάθε μέρα για δύο χρόνια για να μου θυμίζει το αίσθημα μίσους που είχα για εκείνη την ήττα!».