Παραδοσιακά, οι παίκτες παλαιότερων γενιών στο ΝΒΑ δεν ήταν τόσο κοντά με τα παιδιά τους -φυσικά πάντα υπήρχαν εξαιρέσεις- αφού τόσο το γεγονός πως γίνονταν γονείς σε αρκετά μικρή και ανώριμη ηλικία όσο και η τάχιστη μετάβασή τους από φτωχοί σε πάμπλουτοι έβαζαν συνεχώς εμπόδια στην ύπαρξη μιας πιο συντηρητικής ζωής εκτός παρκέ, όπου εκατομμύρια κοινού τους έδινε την εντύπωση πως είναι πιο κοντά στους θεούς παρά στον άνθρωπο.
Ένας από αυτούς τους αθλητές ήταν ανέκαθεν ο Scottie Pippen.
Εντός των τεσσάρων γραμμών, ένας ικανότατος παίκτης σε κάθε μήκος και πλάτος τους, ένας τύπος που μπορούσε να κάνει τα πάντα κόντρα στους πάντες, ένας πρωταθλητής, ένας νικητής.
Εκτός αυτών, δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά την επιμέλεια των 8 του παιδιών.
Μέχρι που αυτά έγιναν 6…
Στις 29 Ιουλίου 1994, η μόλις 9 ημερών Tyler φεύγει από τον κόσμο μας τόσο πρόωρα, μετά από ηχηρές επιπλοκές κατά τη διάρκεια της γέννας.
Το άτυχο μωρό ήταν η κόρη ενός ζευγαριού που δεν ήθελε ποτέ να γίνει ζευγάρι, του Pippen και της Sonya Roby, με τον πρώτο να προσπαθούσε ανέκαθεν να πείσει την κοπέλα του να διακόψει την κύηση, ενώ μετά το τραγικό περιστατικό τόνιζε πως δεν είχε καμία σχέση με την Roby.
Ωστόσο, στο τεστ DNA που έλαβε χώρα έναν περίπου χρόνο μετά το θάνατο της Tyler, ουσιαστικά αποδείχθηκε πως ο Pip ήταν ο πατέρας των δύο κοριτσιών.
Δύο;
Εκείνη την ημέρα του Ιουλίου, η Roby γέννησε 2 δίδυμα κορίτσια, την Tyler και την Taylor, την οποία δεν ήθελε να συναντήσει ποτέ ο θρύλος του ΝΒΑ -παρά τις προσπάθειές της, αλλά και το γεγονός πως μεγάλωσε αρκετά κοντά του, στο Chicago, στα prime του πατέρα της με τους τοπικούς Bulls.
Όσο περνούσαν τα χρόνια και η δύση της καριέρας του πλησίαζε απειλητικά, ο Scottie άλλαξε ριζικά και άρχισε να έχει πιο πολλές συναναστροφές με τα παιδιά του -και κυρίως με τον Antron, τον μεγαλύτερο γιο του που ήρθε στον κόσμο όταν εκείνος ήταν ακόμα 22 ετών, και μοιράζονταν την κοινή τους αγάπη για το μπάσκετ.
Μιλούσαν συνέχεια γι’ αυτό, έπαιζαν μαζί ακόμα και αν ο Antron δεν ήταν πλέον ένα παιδί μικρό και διψασμένο για χάδια, με τον νεαρό να έχει όμως πάντα έναν από τους καλύτερους πάνω από το κεφάλι του, με τη μια συμβουλή να διαδέχεται την άλλη.
Με την πάροδο του καιρού, ο Antron είχε εξελιχθεί σε έναν ιδιαίτερα εξελίξιμο αθλητή, με ιδιαίτερα λαμπρή παρουσία στα ερασιτεχνικά AAU των ΗΠΑ.
Όμως, στα πρώιμα χρόνια της εφηβείας του, ανιχνεύεται στον οργανισμό του μια πάθηση που θα άλλαζε άρδην όλη του τη ζωή.
Έπασχε από χρόνιο άσθμα, μια ασθένεια -εμφανίζεται σε άτομα άνω των 40 ετών «κανονικά»- που προκαλεί άμεσα δύσπνοια σε συνθήκες κόπωσης, ενώ την ίδια στιγμή η επικινδυνότητα της επέλασής της δημιουργεί επιπλέον προβλήματα και στην καρδιά και τη ψυχική κατάσταση.
Ωστόσο, πήρε την απόφαση να μη σταματήσει να κάνει το μοναδικό πράγμα που αγαπάει μανιασμένα, το μπάσκετ, και να συνεχίσει να παίζει για όσο περισσότερο αντέξει ο οργανισμός του.
Όμως, αυτό ήταν κάτι που ναι μεν του έδωσε τη δυνατότητα να τιμήσει την επιλογή του, αλλά οι προπονητές του δε και ο ίδιος ο Scottie ουδέποτε δεν του επέτρεψαν να βρει ουσιαστικό ρόλο/ αξία σε μια ομάδα, τόσο κολεγιακά όσο και επαγγελματικά.
Τον Απρίλιο του 2021, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας Pippen υποκύπτει στην πάθηση και φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 33 ετών.
Ο πατέρας του συντετριμμένος.
Ένα συναίσθημα που είχε νιώσει ποτέ μονάχα όταν ο δικός του πατέρας, πολλά χρόνια πριν, είχε πάθει εγκεφαλικό και έκτοτε δε μπόρεσε ποτέ ξανά να μιλήσει καθαρά ή να κουνήσει έστω το δεξί του χέρι.
Αναπολεί όλες εκείνες τις στιγμές που ήταν απασχολημένος, όλες εκείνες τις στιγμές που δεν έπαιξε μαζί του, όλες εκείνες τις στιγμές που άφησε για αύριο ό,τι μπορούσε να κάνει σήμερα.
Ο Pippen ήξερε πάντα ότι δεν ήταν «καλός μπαμπάς» -ό,τι και αν αυτό σημαίνει- και ότι δε στάθηκε ποτέ στο γιο του όταν έπρεπε.
Και όταν το πήρε απόφαση, ίσως να ήταν ήδη πολύ αργά.
Στα νιάτα του, ήταν ανέκαθεν ο «κακός» τύπος, αυτός που έβαζε το κορμί του στη φωτιά για μια νίκη, για ένα δαχτυλίδι.
Τσακωνόταν, φώναζε, χτυπούσε.
Ήταν σκληρός, γιατί έπρεπε να είναι σκληρός.
Την ίδια στιγμή, ποτέ δε βρήκε την όρεξη και τη νοιάξη για να είναι στο πλευρό των παιδιών, δίπλα στα πρώτα τους βήματα ή την πρώτη φορά που έβγαλαν τις βοηθητικές στο ποδήλατο.
Ήταν σκληρός, γιατί έβλεπε έναν τεράστιο κόσμο γεμάτο με ευθύνες και υποχρεώσεις, έναν κόσμο για τον οποίο δεν ήταν έτοιμος.
Ακόμα και αυτοί όμως, κάποτε χρειάζονται έναν ώμο να σκύψουν το κεφάλι, δύο χέρια να αγγίξουν τα δικά τους, μια αγκαλιά να χωρέσει μέσα της τον πόνο τους.
Και εκείνος πονάει πολύ.
Και θα πονάει για πάντα σκεπτόμενος τον χαμένο χρόνο.
Σήμερα, ο Scottie Pippen γίνεται 56 ετών.