Σαφώς το σωματικό και αθλητικό πακέτο του Jabari Smith Jr είναι αυτό που τον μετατρέπει -στα μάτια μου τουλάχιστον- ως τον παίκτη του φετινού Draft με το μεγαλύτερο αναφορικά με την μέλλουσα κυριαρχία του στα παρκέ του ΝΒΑ παίκτη, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Paolo Banchero είναι ο πιο ΝΒΑ ready αθλητής της φετινής φουρνιάς.
Αν και είναι ακόμα πολύ νωρίς και οι τάσεις του στο παρκέ -όπου πάρα τα όποια σωματικά του εφόδια στηρίζεται εν πολλοίς στο σουτ από μέση και μακρινή απόσταση- είναι ολίγον τι εκνευριστικές, ο Ιταλός “ψηλός” έχει αφενός πολύ δεμένο κορμό και αφετέρου οι εμπειρίες του με τον Mike Krzyzewski στο Duke του χαρίζουν μερικά βήματα προς τα μπροστά σε αυτήν την άτυπη γραμμή εκκίνησης.
Το πρώτο δείγμα, όπως συνέβη και με τον Chet Holmgren στο ντεμπούτο του, ήταν άκρως θετικό, γεμάτο και ουσιαστικό, με την ικανότητα των Orlando Magic να συνδυάζουν σε μερικούς μήνες τον Banchero με μια μείξη παικτών όπως οι Fultz, Suggs, Isaac, Carter Jr, Bamba, Wagner και Anthony να είναι τρομακτικά ενδιαφέρουσα.
Από την άλλη μεριά, αν και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμήσει κανείς το μέλλον του ή την επιλογή των Houston Rockets στο νούμερο 3 του περασμένου πλέον Draft, η εισαγωγή του Smith Jr. στον κόσμο του ΝΒΑ ήταν πέρα για πέρα άσχημη…
Δεν είναι τόσο το γεγονός πως ήταν άστοχος ή δεν έδειξε πολλά και διαφορετικά σημεία σκοραρίσματος στα σουτ που επιχείρησε αυτό που μετατρέπει την εμφάνισή του σε ιδιαίτερα μέτρια, αλλά ο -κάτι σαν- φόβος που τον επηρέασε πολλάκις χθες (8/7) αφενός κόντρα στον Banchero και το match up τους και αφετέρου στις απόπειρές του. Ουσιαστικά, το νούμερο 3 του Draft πήρε -με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τις πρώτες θέσεις- τα τρίτα περισσότερα σουτ παρότι έπαιξε μάλιστα 6 λεπτά παραπάνω από Christopher – Eason, με τους 10 πόντους του σε 11 επιθέσεις παράλληλα να είναι μια αρκετά μέτρια απόδοση…
Όπως αναφέρθηκε ωστόσο, είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς για να μιλήσει κανείς για bust ή μελλοντικούς σούπερ σταρ, καθώς δεν μιλάμε απλά για την πρώτη τους διοργάνωση υψηλού βεληνεκούς στο ΝΒΑ αλλά και για την παρθενική τους συμμετοχή στην κορυφαία λίγκα του κόσμου…
The (bad) boys are back
Για τις περισσότερες ομάδες, κυρίως τις contending, τα ετήσια Summer Leagues μοιάζουν περισσότερο με μια ευκαιρία να ανιχνεύσουν έναν-δύο νεαρούς παίκτες προκειμένου να κλείσουν το ρόστερ τους εν όψει των training camps και μετέπειτα της preseason. Για συλλόγους όμως όπως οι Detroit Pistons, που το ρόστερ τους στο Las Vegas απαρτίζεται από σχεδόν δέκα παίκτες που έχουν ήδη θέση στο “κανονικό” σύνολο, οι στόχοι είναι διαφορετικοί, όπως είναι απόλυτα λογικό.
Στο Detroit δεν θα σηκώσουν το πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά, ενώ είναι πολύ πιθανό μάλιστα να μην πλησιάσουν καν την πρώτη δεκάδα της Ανατολής. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί ο κύριος σκοπός για τη νέα σεζόν δεν είναι άλλο από την παροχή παραστάσεων και εμπειριών στους μικρούς του ρόστερ -η πλειονότητα των οποίων έκανε χθες το ντεμπούτο της στο Summer League.
Προφανώς, σε ένα καλοκαιρινό τουρνουά όπως αυτό η νίκη και η ήττα είναι το τελευταίο που πρέπει να απασχολεί κάποιον, με τα Πιστόνια να έχουν την τύχη ωστόσο να διαθέτουν στο έμψυχο δυναμικό τους όχι απλά παίκτες που θα συμπληρώσουν το τελικό ρόστερ του coach Dwayne Casey αλλά που θα “τριφτούν” μαζί από τώρα μέχρι και το φινάλε της σεζόν -κάτι που εκτοξεύει φυσικά τα επίπεδα χημείας, προθυμίας αλλά και αποτελεσματικότητας.
Αν και το ντεμπούτο του Jaden Ivey στο ΝΒΑ ήταν αυτό που έκλεψε την παράσταση από κάθε άποψη -κάτι που είναι απολύτως λογικό-, ο οργανισμός του Michigan κατάφερε να παρουσιάσει στο παρκέ νεαρούς παίκτες τόσο από περσινό ρόστερ -κυρίως- όσο και από το Draft που είτε είχαν να επιδείξουν κάτι καινοτόμο σε σχέση με πέρυσι είτε ήταν ιδιαίτερα θετικοί.
- Ο Isaiah Stewart των 0.6 προσπαθειών από το τρίποντο πήρε 4 τέτοια σουτ, ενώ μάλιστα με 2 συνεχόμενα στο φινάλε χάρισε απλόχερα τη νίκη στην ομάδα του κόντρα στους Portland Trail Blazers.
- O Ivey λειτουργούσε πολλάκις κατά τη διάρκεια του αγώνα μακριά από τη μπάλα στο πλευρό του Hayes, σε μια ένδειξη προετοιμασίας για το τι θα ακολουθήσει στην κανονική διάρκεια δίπλα στον Cade Cunningham.
- Ο Killian Hayes, αν και δεν παρουσίασε κάτι διαφορετικό πέραν του all around και πρόθυμου αμυντικά ρόλου του, ήταν απόλυτα ουσιαστικός στα μετόπισθεν και έβαλε εν πολλοίς δύσκολα ακόμα και στα forwards του Portland.