Οι Memphis Grizzlies, μετά από μερικά μέτρια χρόνια έπειτα από το τέλος των Grit n Grind εποχών τους, φαντάζουν επιτέλους έτοιμοι για το επόμενο βήμα σε συνέχεια της πρόκρισής τους στα περσινά Playoffs της Δύσης.
Αυτό της καθιέρωσης ως μια από τις κορυφαίες ομάδες της περιφέρειας, με τον Jaren Jackson Jr. να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην επίτευξη αυτών των στόχων.
Ο JJJ είχε το μοτίβο ενός παίκτη που μας είχε συνηθίσει σε ένα αλά Porzingis softness, αφού παρά το σωματικό του θησαυρό αρέσκεται σε (πάρα) πολλά σουτ από μακρινή απόσταση -με τα περισσότερα εκ των οποίων μάλιστα να γίνονται άγαρμπα και βιαστικά.
Χθες όμως, κόντρα στους Kings, ήταν επιτέλους πολύ επιθετικός με τις κατοχές του, οδηγώντας την ομάδα του σε άλλη μια νίκη!
Εν τη απουσία του Ja Morant από την πεντάδα στη 2η περίοδο, ζητούσε ξανά και ξανά τη μπάλα είτε στην περίμετρο είτε στην ρακέτα κόντρα Marvin Bagley III, σε ένα διάστημα κατά το οποίο κέρδισε 4 φάουλ για βολές εκμεταλλευόμενος το πλήρες αθλητικό του πακέτο!
Γενικότερα πάντως, φέτος αποδεικνύεται εξαιρετικά ώριμος για το συγκρότημα του Tennessee, με τον ίδιο να μετράει αισίως career σε απόπειρες στο ζωγραφιστό με 7 σουτ ανά βραδιά (6.5 μέσο όρο καριέρας) και μετά τη σχεδόν ολότελα χαμένη περασμένη χρονιά (6 σουτ στο paint τότε) μοιάζει πιο σοβαρός από ποτέ -κερδίζοντας παράλληλα και 2 φάουλ για βολές ανά βραδιά (84% ευστοχία/ career high).
Μάλιστα, στο τεράστιο χρονικό διάστημα της απουσίας του Morant, του απόλυτου δηλαδή ηγέτη των “Αρκούδων“, ο απόφοιτος του Michigan State αναγκάστηκε να ωριμάσει απότομα, αφού από το νούμερο 2 του οργανισμού κλήθηκε εν μια νυκτί να γίνει το νούμερο 1.
Πώς τα πήγε σε αυτό το σερί αγώνων ενός μήνα;
Μέτρησε 18 πόντους με 17 επιθέσεις ανά βραδιά, εκτέλεσε με 45% σε 41 εντός πεδιάς σουτ και με 32% σε 5.5 τρίποντα, κέρδιζε 3 φάουλ για βολές ανά βραδιά (83% ευστοχία) και γενικότερα αντίκρισε το 57% των σουτ του να λαμβάνουν χώρα στο ζωγραφιστό -εκεί όπου ήταν ασταμάτητος με 56% ευστοχία!
Λειτουργικά, η παρουσία των Steven Adams και Xavier Tillman στο 5 (40 λεπτά συμμετοχής ανά βραδιά) δεν αφήνουν ποιοτικό περιθώριο για τον ίδιο να εξελιχθεί ως Center, με τον coach Jenkins να αρέσκεται σε αυτό το κάτι σαν big ball με τους πολύ αθλητικούς Jackson και Clark ως PF στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν -κάτι που του βγαίνει απόλυτα μέχρι στιγμής με τα γρήγορα πόδια και το μεγάλο τους μέγεθος- με τον μόλις 22χρονο “ψηλό” να αντιμετωπίζει περισσότερες επιθετικές δυσκολίες τόσα χρόνια με την αγάπη του για το τρίποντο.
Ωστόσο, ακόμα και ως PF έχει πολλά προτερήματα, τα οποία αρχίζει σιγά σιγά να τα εκμεταλλεύεται στο δρόμο για την καθιέρωσή του ως έναν από τους πιο πλήρεις «ψηλούς» στο ΝΒΑ.