Οι New York Knicks γνωρίζουν πολύ καλά -με Kemba Walker ή χωρίς- πως όταν αντιμετωπίζουν τους Brooklyn Nets δύσκολα θα έχουν πολλές ελπίδες νίκης, ειδικά από τη στιγμή που ο RJ Barrett αποχώρησε νωρίς αφού έπαιζε ήδη άρρωστος.
Ωστόσο, η χθεσινή παρουσία τους, η πρώτη χωρίς τον θρύλο του UConn, δεν ήταν ένα επουδενί άσχημο δείγμα για την επόμενη μέρα του οργανισμού.
Ο “θάνατος” του 1
Μπορεί η θέση 4 να είναι η πιο σημαντική/ σύγχρονη πλέον και η 5 αυτή που έχει υποστεί τις μεγαλύτερες αλλαγές, αλλά -στα μάτια μου τουλάχιστον- η 1 είναι αυτή που εξαφανίζεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Εδώ και αρκετά χρόνια, ο όρος του playmaker, του παίκτη που δηλαδή θα είναι πρόθυμος/ ικανός να φτιάξει και να σετάρει το παιχνίδι της ομάδας του, όλο και χάνεται από την εν λόγω θέση, που μοιάζει περισσότερο με μια μείξη -κυρίως- σκοραρίσματος και -ελάχιστης- δημιουργίας.
Όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις, δεν πιστεύω τόσο στην ύπαρξη των θέσεων, αλλά των χαρακτηριστικών των εκάστοτε αθλητών -με τα παραδείγματα δημιουργίας τύπων όπως οι Harden, LeBron, Γιάννης, Jokic, Adebayo, Randle κλπ να αποδεικνύουν πως playmaker δεν σε κάνει το μοτίβο γύρω από τη θέση σου στο παρκέ.
Έτσι, οι με την παραδοσιακή έννοια του όρου PGs και SGs είναι μια έννοια μάζα τις περισσότερες φορές, με τους απόλυτους σταρ σε αυτές τις θέσεις στη λίγκα να είναι ικανοί να τα κάνουν όλα, με κύριο άξονα φυσικά το σκοράρισμα.
Και αυτό ακριβώς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο ο πανέξυπνος Tom Thibodeau, που φροντίζει να βάλει στο άτυπο 1 τον Alec Burks, έναν φημισμένο σκόρερ χωρίς την παραμικρή δημιουργική τάση.
Στην ουσία όμως, ο αντικαταστάτης του Walker δεν είναι από ακόμα ένα φτερό, που μπορεί να σκοράρει με άνεση, που μπορεί να ανοίξει το γήπεδο, που μπορεί να παίξει μια κάποια άμυνα, που μπορεί με το ύψος του να συνεισφέρει σε ριμπάουντ και rim protection.
Έτσι, ξεχνώντας τους αριθμούς, ο Thibodeau αφαιρεί από την πεντάδα του έναν καθαρόαιμο σκόρερ μα ασυνεπή και μέτριο αμυντικό και προσθέτει έναν λιγότερο καλό αλλά επικίνδυνο σκόρερ χωρίς πολλές αδυναμίες στο παιχνίδι του -αφήνοντας τους όρους της δημιουργίας στους Randle και Rose, που έτσι κι αλλιώς ήταν οι κυρίαρχοι playmakers του οργανισμού της Νέας Υόρκης, μιας ομάδας που έτσι και αλλιώς δε στηρίζεται στις ορέξεις ενός σταρ (πχ Jokic- Nuggets) για να κυκλοφορήσει η μπάλα ή να εκτοξευθούν οι μέσοι όροι.
Ο καλός Rose
Όπως έχουμε αναφέρει ξανά στο άμεσο παρελθόν, ο Derrick Rose είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης των Knicks και ο άνθρωπος που στην καλή του μέρα είναι ικανός να τους οδηγήσει στη νίκη -είτε σκοράροντας είτε δημιουργώντας είτε κάνοντας ό,τι κάνουν οι ηγέτες.
Πλέον, με την απουσία του Kemba, τα λεπτά του αναμένεται να ανέβουν (χθες είχε season high σε συμμετοχή με 35 λεπτά), κάτι που χαρίζει στους Knicks μια νηνεμία και όρεξη στο παρκέ.
Χθες, μετά από συνεχόμενα άσχημα ματς, το γέννημα θρέμμα του Chicago ήταν απολαυστικός στο δεύτερο ημίχρονο συμμετέχοντας στα 10 από τα 19 καλάθια της Νέας Υόρκης (στο 52% τους δηλαδή) φτιάχνοντας από 16 μέχρι 24 από τους 39 πόντους της!
Μπορεί να ήταν εξαιρετικά άστοχος στο δεύτερο μέρος (2-7 σουτ), αλλά η στόφα και η ποιότητά του βοήθησαν τους φιλοξενούμενους να είναι κατά 11 πόντους καλύτεροι με αυτόν στο παρκέ (καλύτερη επίδοση του γηπέδου).
Τα πεπραγμένα με τους Nets
Αν μπορούσαν να βρουν κάποιον σε λεπτά συμμετοχής αναπληρωματικό PG (πχ Joseph) θα ήταν κάτι το ιδανικό για τη δεύτερη πεντάδα τους, αλλά μέχρι τότε οι Knicks -παίρνοντας αρκετούς πόντους από την άμυνά τους χθες- δεν έχουν ιδιαίτερα ζητήματα στο shot creation, με την ύπαρξη περισσότερων σουτέρ και εν γένει φτερών να είναι η πρώτη τους προτεραιότητα.
Στο Brooklyn, μοίρασαν 27 ασίστ σε 44 καλάθια (+5 ασίστ από τον μέσο όρο), έκαναν μόνο 10 λάθη (-4 από τον μέσο όρο), ενώ γενικότερα βρήκαν αρκετά ελεύθερα σουτ και μερικές πραγματικά καλές ευκαιρίες σκοραρίσματος -κάτι που απέφερε και 3.5 περισσότερους πόντους από το σύνηθες (110).
Κλείνοντας, οι Knicks δε γίνεται εξ ορισμού να γίνουν χειρότεροι εν τη απουσία ενός παίκτη που τους έκανε να μοιάζουν πολύ πιο φτωχοί αγωνιστικά από την πραγματική τους φύση (-13 με τον Kemba, +10 χωρίς αυτόν), με τον Tom Thibodeau να φροντίζει να καλύψει το κενό του με range και size, κάτι που θα βελτιώσει άρδην την απόδοσή τους σε βάθος χρόνου (11-10 αυτή τη στιγμή).