Την πρώτη περίοδο της καραντίνας, που είχε μια παγκόσμια χροιά, ελέω της πανδημίας του κορονοϊού, κανείς δε γνώριζε τι είναι ουσιαστικά αυτός ο ιός, πόσο επικίνδυνος είναι, την ύπαρξη εμβολίων, μασκών και αντισηπτικών επί αντισηπτικών.
Το μόνο που γνώριζε ο πλανήτης ήταν μια συνεχής εντολή παραμονής στην οικία του για όσο αυτό χρειαστεί, με τις κάθε λογής εξόδους να περιορίζονται στο έπακρο.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, καταστήματα, καφετέριες, εστιατόρια έβαλαν άμεσα προσωρινό λουκέτο, σχολεία και φροντιστήρια μετανάστευσαν στο ίντερνετ, ενώ και οι αθλητικές δραστηριότητες μπήκαν στον πάγο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κανείς μας δε σκεφτόταν όμορφα και γλυκά πράγματα για τον κόσμο, για την απόφαση, για το μέλλον, με το φόβο και το άγνωστο να κυριαρχούν σε μια γοερή γραμμή 4 τοίχων και αμέτρητης ρουτίνας.
2 περίπου μήνες εσώκλειστοι είναι ένα αρκετά ασφαλές διάστημα “τρέλας”, που διαφέρει και μεγαλοποιειται από σπίτι σε σπίτι, από οικογένεια σε οικογένεια, από γειτονιά σε γειτονιά.
Δεν έχουμε όλοι τη δυνατότητα βλέπετε, να ζούμε σε μια φαμελιά όπως αυτήν των τηλεοπτικών διαφημίσεων, όπου όλα κυλούν πάντοτε ομαλά και γεμάτα αγάπη, νοιάξη και μαγεία.
Μια τέτοια δυνατότητα δεν είχε ποτέ και ο Udonis Haslem.
Και για αυτό η στάση του με συγκίνησε πραγματικά περισσότερο από πολλές πολλών.
Τη στιγμή που όλοι σκεφτόμασταν τους εαυτούς μας και την κλεισούρα, ο UH έφερε στο μυαλό του αμέσως εικόνες από τα ζοφερά του παιδικά χρόνια, όταν η εθισμένη στα ναρκωτικά μητέρα του αδυνατούσε να φέρει έστω ένα κομμάτι ψωμί στο σπασμένο και γεμάτο σκόνες και αμέλεια τραπέζι του σπιτιού τους.
“Αν κλείσουν τα σχολεία, πολλά παιδιά δεν θα έχουν κάπου να φάνε“.
Ωμό.
Σκληρό.
Ασήκωτο.
Αλλά και αληθινό.
Ο Haslem και ο αδερφός του, Samuel, δεν είχαν σχεδόν ποτέ την τύχη να δουν ένα πιάτο φαγητό στην κουζίνα τους, με το σχολείο και τα δωρεάν γεύματα του εστιατορίου για τους μαθητές να αποτελεί τη μοναδική τους σωτηρία.
Και τώρα, στην πιο επίφοβη και αγωνιώδη στιγμή για όλη την ανθρωπότητα, ένας άνθρωπος που μέχρι και το κολέγιο αναγκαζόταν να βολοδέρνει στους δρόμους της Florida για μεροκάματα, ένας άνθρωπος που πήγαινε στο σχολείο μόνο για να μπορέσει να φάει, ένας άνθρωπος που παρακαλούσε να μη φτάσει το βράδυ για να πάει στο σπίτι του, αφαιρεί την αγωνία και θέτει επί του τάπητος ένα τεράστιο ζήτημα, που εν Ελλάδι μονάχα ο Γιάννης Οικονομίδης στο “Σπιρτόκουτο” φρόντισε να αναδείξει.
Μήπως οι οικογένειες δεν είναι τέλειες τελικά;
Η απάντηση διαφέρει κατά περίπτωση, αλλά σίγουρα η ιδεατή τους μορφή έχει χάσει τη λάμψη του παρελθόντος εξαιτίας της χειραφέτησης των γυναικών και του ξεπετάγματος των νέων, που θέτουν σε μια άλλη καραντίνα -αιώνια αυτή τη φορά- την ηρεμία και την υπέροχη του αρσενικού, μιλώντας, φωνάζοντας, φεύγοντας.
Ο Udonis δεν έμαθε ποτέ τι σημαίνει οικογένεια στα νιάτα του.
Αλλά το έμαθε όταν ωρίμασε.
Το έμαθε όταν βρήκε τους Miami Heat, με τους οποίους αγωνίζεται ανελλιπώς από το 2003.
Γεννήθηκε στη Florida.
Κόπιασε στη Florida.
Ανδρώθηκε στη Florida.
Έπαιξε μπάσκετ στη Florida.
Αγωνίστηκε στο κολέγιο της Florida.
Αγωνίζεται στο ΝΒΑ με ομάδα της Florida.
Και εδώ και λίγες ώρες, έβαλε την υπογραφή του σε ακόμα ένα μονοετές συμβόλαιο που θα τον κρατήσει για ακόμα μια χρονιά στη γενέτειρά του και τους αγαπημένους του Heat.
Έχουν περάσει τα χρόνια πια.
Αγωνιστικά, δε μπορεί και δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό, έχοντας εμφανιστεί μόλις σε 45 ματς τις τελευταίες 5 σεζόν -από τα 36 μέχρι τα 40 του χρόνια δηλαδή.
Ωστόσο, η φωνή του, η ορμή του και η γεμάτη Miami παρουσία του στον πάγκο της ομάδας έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη prospects σε σταρ, οι οποίοι έβλεπαν έναν “τρελό” τύπο που δεν έπαιζε ποτέ να ίδρωνε πιο πολύ από αυτούς στις προπονήσεις, να ήταν ο πρώτος που κατέφθανε για να τους υποδεχθεί στα time outs, να κοιτούσε συνεχώς τον προπονητή με τα χέρια έτοιμα να αφαιρέσουν τα… πολιτικά και να ορμήσει στο παρκέ.
Ο Haslem είναι ένας ταπεινός και στερεός υπηρέτης του μπάσκετ και σίγουρα ένας top-10 παίκτης στην ιστορία των Heat, παρά το γεγονός πως δεν επιλέχθηκε στα Drafts και δεν είχε ποτέ τις περγαμηνές της φινέτσας και της κυριαρχίας.
Ήταν απλά ένας “σκύλος” που γνώριζε πως κάθε μέρα του στο γήπεδο έπρεπε να κερδίζει τη συμμετοχή του στην επόμενη.
Την επερχόμενη σεζόν, ο Haslem συμπληρώνει 19 χρόνια στους Heat και 41 στη Florida.
Πολλοί απορούν πως δεν τον αφήνουν να φύγει.
Γίνεται να φύγει το Miami από τους Heat;