Πριν από λίγες ώρες, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και οι Milwaukee Bucks κατάφεραν να ανατρέψουν το εις βάρος τους 0-2 στη σειρά με τους Brooklyn Nets και να τους αποκλείσουν σε ένα από τα καλύτερα ματς της σύγχρονης ιστορίας των Playoffs, αρπάζοντας ένα εισιτήριο για τους δεύτερους Τελικούς περιφέρειάς του την τελευταία τριετία.
Ο Έλληνας σούπερ σταρ ήταν κυριολεκτικά ασταμάτητος αφού τόσο τα πλούσια φυσικά του χαρακτηριστικά και το know how πείσμα του όσο και το γεγονός πως οι Nets δεν είχαν κάποιον παίκτη για να τον περιορίσει αποτελεσματικά τον ώθησαν σε μια απίθανη σειρά της τάξης των 32 πόντων, των 12 ριμπάουντ, των 4 ασίστ και του 57% εντός πεδιάς.
Σίγουρα, οι παθογένειές του στις βολές (48%) και στο μακρινό σουτ (26%) δε φάνηκαν να έχουν ξεπεραστεί σε κανένα σημείο, αλλά το σωματικό του bullying στη ρακέτα του Brooklyn έδωσε έναν αέρα κυριαρχίας στα “Ελάφια“.
Ωστόσο, πόσο μόνος του ήταν σε αυτή τη σειρά;
Στην Ελλάδα, κυριαρχεί πάντα το συναίσθημα.
Κερδίζει ο Γιάννης; MVP, συγκίνηση, αγκαλιές.
Χάνει ο Γιάννης; Trade, δε θα πάρει πρωτάθλημα ποτέ, loser ομάδα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι Bucks δε μπορούν να δημιουργήσουν -ελέω της μικρής αγοράς τους και το κρύο Wisconsin– μια super team ποτέ, όσο και αν ο Γιάννης είναι σταθερά ένας από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου.
Η πόλη δεν εκφράζει το παραμικρό δέλεαρ για ενδεχόμενους free agents του βεληνεκούς του, με τη μοναδική λύση για να έρθει ένας πολύ καλός παίκτης να είναι μια ανταλλαγή.
Σε αυτό το σενάριο, δεν υπάρχουν πλέον τα ανταλλάγματα.
Αν υποθέσουμε ότι οι Bucks αποτυγχάνουν φέτος να πάρουν το πρωτάθλημα και θέλουν να φέρουν έναν σταρ του χρόνου (πχ Beal ή Lillard, που δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένοι στις ομάδες τους), δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα καταφέρουν, αφού αυτά που έχουν να προσφέρουν στους εκάστοτε οργανισμούς δε θα ξεπεράσουν ποτέ τα αντίστοιχα αντάλλαγμα άλλων συλλόγων.
Επομένως, οι Bucks χρηματοοικονομικά και γεωγραφικά έχουν ένα συγκεκριμένο ταβάνι στην αγορά, το οποίο για να μην έχει σπάσει με τα 2 MVP και την όλη εξέλιξη του Αντετοκούνμπο, μάλλον δεν θα σπάσει ποτέ.
Η λύση επομένως είναι η καλύτερη αξιοποίηση των επόμενων ιεραρχικά παικτών της ομάδας και όχι του νούμερο 2 πίσω από τον Γιάννη (ή το 1 μπροστά του), και για αυτό φέτος αποκτήθηκε ο Jrue Holiday που μαζί με τον Khris Middleton αποτελούν τους 3ους καλύτερους παίκτης των Bucks.
Δεν υπάρχει το επίπεδο του νούμερο 2.
Υπάρχουν όμως δύο νούμερο 3.
Σε όλη αυτή την απόρροια της αγοράς του Wisconsin λοιπόν, οι κινήσεις που έγιναν ήταν στο σωστό μονοπάτι.
Μπορεί το ταβάνι να ήταν χαμηλό, αλλά σε μια ιδιαίτερη χρονιά όπως η φετινή και η περσινή, όπου κερδίζει ο πιο υγιής και όχι ο πιο καλός, ίσως αυτό το ταβάνι να έμοιαζε αυτομάτως πιο ψηλό.
Και γυρίζουμε στη σειρά των Bucks με τους Nets, που αντίκρισαν τόσο τον James Harden όσο και τον Kyrie Irving να αποχωρούν τραυματίες και να χάνουν συνολικά 6.5 ματς από τα 7.
Γίνεται επομένως αντιληπτό το γεγονός πως όντως το ταβάνι μειώθηκε, αφού είναι διαφορετικό να υπάρχει μονάχα ο Durant από τα υπάρχει και ο Durant και ο Harden και ο Irving.
Εν τέλει, τα “Ελάφια” κατάφεραν να περάσουν στην επόμενη φάση μετά από 7 παιχνίδια κόντρα στο Brooklyn, με τα συναισθήματα στη Ελλάδα να είναι προφανώς άκρως θετικά για την καλύτερη μορφή εξωτερικής πολιτικής μας τα τελευταία χρόνια, τον Γιάννη.
Ταυτόχρονα όμως, επειδή τα συναισθήματα πολλάκις δεν ελέγχονται, ξεκίνησε και μια τάση περιφρόνησης των συμπαικτών του -που όπως αναφέρθηκε δεν είναι σε αυτό το επίπεδο εξ ορισμού-, ίσως για να αναδειχθεί πιο πολύ η χροιά του Αντετοκούνμπο.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα, και σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο φερ’ ειπείν, ελλοχεύει πάμπολλες κρυφές και “βρώμικες” δουλειές που είναι ωστόσο ιδιαίτερα σημαντικές, όπως τα ριμπάουντ, τα screens κλπ.
Πώς τα πήγαν οι κύριοι συμπαίκτες του στη σειρά με τους Nets:
- Ο Middleton μέτρησε 23 πόντους με 43% ευστοχία εντός πεδιάς και 38% στο τρίποντο (7 προσπάθειες) μαζί με 8 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 1.5 κλέψιμο.
- Ο Holiday μέτρησε 15 πόντους, 6 ριμπάουντ, 7.5 ασίστ και ανάγκαζε τους Durant, Harden και Irving να σουτάρουν με 41% απέναντί του (38 και 30 οι δύο τελευταίοι).
- Ο Tucker κράτησε στα 36 του τον Durant στο 45% εντός πεδιάς και το 30% από το τρίποντο.
Ένας αγώνας, μια σειρά, ένα πρωτάθλημα δεν κρίνονται μονάχα από έναν παίκτη.
Και ο αποκλεισμός των Nets είναι η κύρια μαρτυρία επ’ αυτού.
Μπορεί να υπάρχουν κατά καιρούς ομάδες με μονάχα έναν σταρ που έφτασαν ψηλά στο Έβερεστ του ΝΒΑ, αλλά σίγουρα διέθεταν παίκτες που έκαναν πολλές δουλειές ακόμα και αν δεν αποτυπώνονταν στη στατιστική υπηρεσία, και ζούσαν για να ζήσει ο καλύτερος παίκτης τους.
Ο Γιάννης ήταν ο MVP των Bucks στη σειρά με τους Nets.
Τι θα γινόταν όμως, αν δεν υπήρχε το επιθετικό ρεπερτόριο του Khris Middleton, η αμυντική στόφα του PJ Tucker, το ένστικτο του Jrue Holiday σε κάθε μήκος και πλάτος του παρκέ;