Για πολλούς ένα αστέρας του NBA με βαριά ατομική ευθύνη, που προσεγγίζει στην μπασκετική φιλοσοφία τον Άλεν Άιβερσον. Για μένα μια προσωπικότητα-σύμβολο που με την παρουσία του στήριξε, και πήρε στις πλάτες του ολόκληρη την περιοχή της Οκλαχόμα.
“Τέλος εποχής για το δίδυμο Westbrook – Durant”
“Σε έναν αγώνα στην Φιλαδέλφια, ο Ράσελ μπήκε στο γήπεδο 3 ώρες πριν από την καθιερωμένη έναρξη του αγώνα. Ξεκίνησε το ζέσταμα με κάποιες ελεύθερες βολές (μια εύκολη μορφή προπόνησης για να ζεσταθούν οι μυείς) και στην συνέχεια άρχιζε να εκτελεί την αγαπημένη του κίνηση. Μια κίνηση που τον έχει στιγματίσει θετικά (όπως ο Kareem παλαιότερα με το hook ή ο Dirk με το fedaway σουτ)! Το pull-up jumper που το εκτελεί με απίστευτη έκρηξη και ταχύτητα. Πετάγεται – στοχεύει – εκτελεί με τον αμυντικό να έχει χάσει τον έλεγχο και το μομέντουμ, εκεί που δεν το περιμένει! Την συγκεκριμένη μορφή σουτ την έχει εκτελέσει αμέτρητες φορές από τα παιδικά του χρόνια με τον πατέρα του στις αλάνες του L.A. Οι δυο τους μάλιστα, το έχουν ονομάσει “cotton shot”. Στην προθέρμανση λοιπόν, στην Φιλαδέλφια ευστόχησε σε 3/11 “cotton shot”. Όλοι κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά…κάτι είχε αλλάξει. Και όντως είχε αλλάξει! Η σεζόν ξεκίναγε την ημέρα της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Μια μέρα ανεξαρτησίας και του Γουέστμπρουκ από τα “δεσμά” και την μακρόχρονη σκιά που βρίσκονταν υπό την παρουσία του Kevin Durant.” Στον αγώνα περιττό να αναφέρω πως το κοινό της Φιλαδέλφια τον υποβάθμιζε συνεχώς φωνάζοντας ρυθμικά: “KD LEFT YOU”-KD LEFT YOU”. Παρόλα αυτά με την παρουσία του και μόνο, τους έδωσε ένα μάθημα πως δεν τον άφησε κανένας, οδηγώντας την ομάδα των Θάντερ στην νίκη. Η σχέση αλληλοβοήθειας και αλληλοστήριξης Westbrook-KD έχει εξελιχθεί σε μια ανούσια εχθρική βεντέτα.
Για 8 σεζόν Γουέστμπρουκ – Ντουράντ ήταν ένα από τα πιο εκρηκτικά και εντυπωσιακά αθλητικά δίδυμα στο NBA. Ένα δίδυμο όμως…με εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες και μπασκετικά στυλ που αγωνίστηκαν (ο ένας παρέμεινε) στα πιο μικρά οικονομικά franchise (Οκλαχόμα Σίτυ Θάντερ) του NBA. Βέβαια οι διαφορές τους ήταν ορατές από τα μπασκετικά τους χρόνια στα κολλέγια. Ο Ράσελ Γουέστμπρουκ ήταν ένας bench player (παγκίτης) αλλά και ένας εντυπωσιακός αμυντικός που έβγαζε εκτός ρυθμού τον αντίπαλο σταρ. Αγωνιζόμενος στο κολλέγιο του UCLA, την πρώτη χρονιά έπαιξε 9 λεπτά μ.ο σκοράροντας 3 πόντους μ.ο! Αντίθετα ο Κέβιν Ντουράντ αγωνίστηκε στο κολλέγιο του Texas σημειώνοντας 26 πόντους μ.ο και 11 ριμπάουντ σε 36 λεπτά μ.ο! Προσωπικά, αυτή η “φουρνιά” παιχτών που βγήκαν από το NCAA ήταν η καλύτερη! Ο Ράσελ την δευτερή χρονιά του στο κολλέγιο, ήταν ελαφρώς καλύτερος αλλά και πάλι δεν έκανε την διαφορά. Παρόλα αυτά η ταχύτητα του, και η έλλειψη φόβου τον έκαναν να φτάσει να αγωνιστεί στο λαμπερό NBA. Το 2008, έγινε draft από τους Σιάτλ Σουπερσόνικς στην θέση 4. Ο ίδιος είχε δηλώσει: “Δεν θα ήθελα ποτέ να παραμείνω στο green-room χωρίς να με διαλέξει μια ομάδα”. Η ομάδα των Θάντερ (άλλαξαν μετά από 8 μέρες ιδιοκτησία, μεταφερόμενη στην Οκλαχόμα Σίτυ) είχαν κάνει τις τέλειες επιλογές. Είχαν καταφέρει να συνδυάσουν ένα εξαιρετικό αμυντικό, που θα κάλυπτε και τις αμυντικές ατέλειες του Ντουράντ, με ένα χαρισματικό σκόρερ (Ντουράντ)!
“Σταθερά βήματα προς την κορυφή και τα ρεκόρ”
Η ομάδα των Θάντερ (Σόνικς) τον διάλεξαν περισσότερο για την ψυχολογική του υπόσταση. Ο ίδιος μπορούσε να απορροφήσει όλη την πίεση, το άγχος, την αμφιβολία, και την κακεντρέχια χωρίς να χάσει τον στόχο του, και την εμπιστοσύνη που έδειχνε στις δυνάμεις του. Από τις χειρότερες στιγμές της ομάδας και τις πρώτες απογοητευτικές σεζόν…έως και τις ένδοξες χρονιές στους τελικούς ’11-’12 (που απέκλεισαν Μάβερικς, Λέικερς και Σπερς) αλλά και πέρσυ, ήταν ΠΑΡΩΝ! Τα επόμενα χρόνια και με σκληρή δουλειά κατόρθωσε να γίνει ένα από τα καλύτερα και δυναμικότερα point guard του NBA! Με απίστευτη πανοραμική όραση, άψογο χειρισμό μπάλας, και σουτ που σκοτώνει. Είναι “αδικαιολόγητα” γρήγορος με πολλές επιθετικές αρετές. “Σαν ένα πιλότο αεροσκάφους, που προσπαθεί να γλιτώσει από την συμπλοκή και την έκρηξη”. Μόνο που ο Russell Westbrook είναι η ίδια η “έκρηξη”! Κυκλοθυμικός, πεισματάρης αλλά και έντονα τελειομανής (παρακολουθεί κάθε φορά σε βίντεο όλες τις λεπτομέρειες των αγώνων για να βελτιώνει και τον ίδιο και τους συμπαίκτες του:μαρτυρίες από συνεντεύξεις του Steven Adams). Ένα πραγματικό “τέρας” ελέγχου που πλέον ξεπερνάει κάθε εμπόδιο και ρεκόρ με τις εμφανίσεις του. Τα triple-double αντανακλούν ξεκάθαρα στην δυναμική παρουσία και προσωπικότητα του, όπως και κάθε μπασκετική δεξιότητα που έχτισε. Πολλά οφείλει στον πατέρα του. Έναν φτωχό άνθρωπο που δούλευε ως φούρναρης, προσπαθώντας να κρατήσει την οικογένειά του μακριά από την φτώχια τα προβλήματα και τον δρόμο(να βρίσκονται κάτω από μια στέγη). Βιοπαλεστής που “δούλευε” εξοντωτικά με τον Ράσελ στις αλάνες, προσπαθώντας να τον βελτιώσει, αφού ο ίδιος του είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για το μπάσκετ. Με την εξάσκηση ο μικρός Ράσελ βελτίωσε το σουτ μέσης απόστασης-εκτός ισορροπίας-σε κίνηση αλλά και το πως να κινείται πολύ γρήγορα ελισσόμενος.
“Το Κεφάλαιο Triple-Double και η Νέα Ορλεάνη”
Το μεγάλο κεφάλαιο των triple-double δεν έκλεισε oύτε στα τέλη του ’15 που ο Ράσελ παλεύοντας μόνος του, με τον Ντουράντ τραυματία, και τον ίδιο να αγωνίζεται με ειδική μάσκα, μη κατορθώνοντας να φτάσει στα Playoff, αλλά ούτε και το ’16 που κατόρθωσε να ισοφαρίσει ένα ρεκόρ που κράταγε ο “Air” Μάικλ Τζόρνταν από το 1989, με 7 σερί αγώνες να σημειώνει διψήφιο αριθμό πόντων,ριμπάουντ και ασσίστ! Το εξωφρενικότερο όλων, είναι πως “εγκληματίζεται” με την ιδέα να σπάσει το ρεκόρ του Όσκαρ Ρόμπερτσον! Ένα ρεκόρ που ο Ρόμπερτσον τελείωσε την σεζόν με μ.ο το triple-double. Φέτος ο “διαστημικός” Γουέστμπρουκ έχοντας διανύσει τα 2/3 της σεζόν έχει κατορθώσει να φτάσει τα κοντέρ στο κόκκινο! 30.9 πόντους μ.ο, 10.5 ριμπάουντ, και 10.2 ασσίστ τα φετινά του στατιστικά. Να σημειώσω πως από αυτό το ρεκόρ του Ρόμπερτσον έχουν περάσει 55 ολόκληρα χρόνια! Το σημαντικότερο στην ενότητα triple-double είναι η ικανότητα ενός point-guard, με ύψος 1.91, να μαζεύει 10+ ριμπάουντ! Και όμως ο “Air” Ράσελ καταφέρνει να εκτοπίζει από την ρακέτα forward και center, να βλέπει που θα πάει η μπάλα, και με ένα δυναμικό άλμα να γραπώνει την μπάλα από τους αντιπάλους. Και όλα αυτά από ένα point-guard ύψους 1.91. Παρ ‘όλους τους εξωφρενικούς του αριθμούς που ζαλίζουν, παρά την απόφαση του να παραμείνει στην Οκλαχόμα, παρά τα buzzer-beater, και την εκπληκτική επιτυχία του σε μια σχετικά μέτρια ομάδα, δεν είχε επιλεχτεί να ξεκινήσει στο φετινό All-Star Game της Νέας Ορλεάνης! Ο ίδιος συνεχίζει απτόητος να σημειώνει το ένα triple-double μετά το άλλο!
“Ο ηγέτης της Οκλαχόμα”
Με την φυγή του Ντουράντ, και το κλείσιμο ενός μεγάλου κεφαλαίου της Οκλαχόμα, πολλοί οπαδοί και φίλοι της ομάδας είκαζαν πως ο Russell θα πάρει την ευκαιρία να “κουβαλήσει” την ομάδα στις πλάτες του φτάνοντας την στα Playoff. Παράλογο και όνειρο θερινής νυκτός για άλλους που θεωρούσαν πως ένας τύπος 1.91 που περιβάλλεται από μέτριο υλικό δεν θα τα καταφέρει! Για το τέλος θα ήθελα να σταθώ λίγο στην απόφαση του Ράσελ να ανανεώσει με την διοίκηση της Οκλαχόμα! Οι περισσότεροι στην Αμερική, με κυριότερους τους κατοίκους της Οκλαχόμα πίστευαν ότι μετά την φυγή του Ντουράντ, θα ακολουθήσει και ο Γουέστμπρουκ. Η ίδια η περιοχή δεν έχει το κάτι εξαιρετικό ώστε να κρατήσει τον Ράσελ εδώ, μπροστά σε άλλες πολιτείες με τα τεράστια σε οικονομικό μέγεθος franschise (ομάδες),με τα χλιδάτα εστιατόρια και τις πολυτελείς κατοικίες. Αυτή ήταν η άποψη που κυριαρχούσε τις τελευταίες μέρες στην Οκλαχόμα πριν πάρει την απόφαση ο αστέρας των Θάντερ. Για πολλές ομάδες ήταν διακαής πόθος η απόκτηση ενός δυναμικού point-guard με τα χαρακτηριστικά του Γουέστμπρουκ. Παρόλα αυτά ο Ράσελ τόλμησε και πήρε την απόφαση να παραμείνει στην ομάδα της Οκλαχόμα. Mια απόφαση με υψηλό ρίσκο και επικινδυνότητα για την καριέρα του, που όμως βρήκε αντίκρισμα και αναγνώριση από όλους τους οπαδούς της ομάδας, αλλά και τους φίλους του μπάσκετ. Όλη η πόλη πέταγε στους ρυθμούς του Γουέστμπρουκ. Ουρανοξύστες και κεντρικά σημεία της πόλης διακοσμίστηκαν με banner “Thank you Russ” αλλά και με την γνωστή του φράση “Why Not?” Έτσι λοιπόν η Οκλαχόμα βαδίζει με σταθερά βήματα χτίζοντας μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια. Με αυτόν τον Ράσελ δεν έχει να φοβάται τίποτα και κανέναν!
“Γράφοντας Ιστορία”
Ένας πραγματικός στυλοβάτης, που θέλει μέσα από αυτή την ομάδα να γίνει ένας ζωντανός θρύλος. Ένα θρύλος που δεν θα αγωνίζεται για την ατομικότητα, αλλά για το σύνολο, με στόχο να καταφέρει να σηκώσει το βαρύ τρόπαιο του πρωταθλήματος του NBA. Ένας παίχτης με προσωπικότητα, ιδιαιτερότητες, αλλά και ένα τρομερό ψυχικό σθένος και αντοχή. Η ενέργεια που βγάζει διαπερνά κάθε εκατοστό του γηπέδου. Ο Ράσελ στα 28 του χρόνια, τερματίζοντας τα κοντέρ και δουλεύοντας στο “κόκκινο” με τρομερή ένταση και πάθος, είναι εδώ για να μας χαρίσει και άλλες κορυφαίες και εντυπωσιακές στιγμές! Μακάρι να σπάσει και το ρεκόρ του Ρόμπερτσον ολοκληρώνοντας την σεζόν με triple-double…!