Υπάρχουν κάποιες φορές που ένα γεγονός σε αφήνει άφωνο. Υπάρχουν κι άλλες φορές που δε σου προξενεί καμία εντύπωση. Αλήθεια, μέχρι ενός σημείου, ό,τι έκανε ο Wilt Chamberlain σε ένα παιχνίδι με αντιπάλους τους New York Knicks πριν 60 χρόνια ήταν σαν μια ρουτίνα. Ωστόσο, αυτό που γράφτηκε στο τέλος άφησε όλον τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό.
Το ημερολόγιο έγραφε 2 Μαρτίου 1962. Οι Philadelphia Warriors αντιμετώπιζαν τους New York Knicks “εντός έδρας” (το παιχνίδι είχε γίνει στη “Herseypark Arena”, όχι στην φυσική έδρα των Warriors), μια ομάδα που είχε το χειρότερο ρεκόρ στην περιφέρεια εκείνη τη χρονιά και επίσης ο βασικός της ψηλός, Phil Jordon, έλειπε από εκείνο το παιχνίδι, καθώς το προηγούμενο βράδυ είχε μεθύσει και αδυνατούσε να αγωνιστεί! Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα της Νέας Υόρκης να μην είχε την απαραίτητη δυναμική για να κοντράρει τον Chamberlain. Την θέση του στην αρχική πεντάδα την πήρε ο Darrall Imhoff.
Η 1η περίοδος ολοκληρώνεται με σκορ 42-26 υπέρ των Warriors, με τον Wilt να σκοράρει 23 πόντους, με 9/9 βολές! Οι βολές αποτελούσαν πάντα την “αχίλλειο πτέρνα” του (ένας από τους χειρότερους σουτέρ ελευθέρων βολών στην ιστορία), αφού στις προηγούμενες 3 χρονιές του σούταρε με λίγο περισσότερο από το 50%. Εκείνη τη στιγμή σκεφτόταν περισσότερο να “σπάσει” το προηγούμενο ρεκόρ εύστοχων βολών σε 1 αγώνα (24), παρά να σκοράρει όσους περισσότερους πόντους μπορούσε.
Στη 2η περίοδο ο Imhoff φορτώνεται από νωρίς με φάουλ και στο μαρκάρισμα του Chamberlain περνάει ο ύψους 2.06μ rookie, Cleveland Buckner. Ο τότε 23χρονος Buckner βέβαια, κατάφερε να σκοράρει και 33 πόντους με αντίπαλο τον Wilt!
Στο ημίχρονο (79-68) ο “Goliath” πάει στα αποδυτήρια με 41 πόντους, κάτι που μέχρι στιγμής δεν αποτελούσε στοιχείο ενθουσιασμού για έναν παίκτη που είχε πάνω από 50 πόντους κατά μέσο όρο. Στα αποδυτήρια, ο προπονητής των Warriors, Guy Rodgers, έδωσε οδηγία να πηγαίνει η μπάλα στον Wilt για να φανεί πόσους πόντους μπορεί να σκοράρει, σαν… “πρόκληση”.
Η προσέγγιση των Knicks στην αντιμετώπιση του “Wilt the Stilt” στην 3η περίοδο ήταν εντελώς διαφορετική και θα λέγαμε πως φαινόταν ως… κίνηση απελπισίας. Έριχναν 3 και 4 παίκτες πάνω του, ωστόσο ήταν πραγματικά ασταμάτητος. Στο τέλος του 3ου δωδεκάλεπτου (125-106), η συγκομιδή του έγραφε 69 πόντους (9 λιγότεροι από την υψηλότερη επιθετική του συγκομιδή, την προηγούμενη σεζόν)! Αυτό ήταν το 16ο παιχνίδι της σεζόν μέχρι τότε που σκόραρε τουλάχιστον 60 πόντους.
Στο τελευταίο δωδεκάλεπτο στην εξίσωση μπήκε και το κοινό, φωνάζοντας ρυθμικά “Give it to Wilt!”, δηλαδή “Δώστε τη μπάλα στον Wilt!”. Η μόνη πλέον αντιμετώπιση που είχαν πλέον οι Knicks ήταν το να κάνουν συνεχώς φάουλ στους υπόλοιπους παίκτες της Philadephia. Το ίδιο κάνανε και οι Warriors από την άλλη για να ξαναπαίρνουν την κατοχή γρηγορότερα. Ούτε αυτό όμως κατάφερε να απομακρύνει τον Wilt από τον “στόχο” του.
Όταν ακούστηκε ο ήχος της λήξης του αγώνα, που το τελικό σκορ έλεγε 169-147 υπέρ της Philadephia, η παραγωγικότητα του Chamberlain σε πόντους είχε πια γραφτεί. Εκατό πόντοι! Μαζί με 25 ριμπάουντ και αρκετά μπλοκ (άρχισαν να μετριούνται τη σεζόν 1973-74). Κι όλα αυτά έχοντας 39/63 σουτ (57.1%) και 28/32 βολές (87.5%).
Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα κατόρθωμα, ένα επίτευγμα, μια στατιστική που είναι ασφαλές να πούμε πως δεν πρόκειται να γραφτεί ποτέ ξανά, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Την πλησίασε ο Kobe το 2006, σκοράροντας 81 πόντους απέναντι στους Raptors, αλλά κανένας άλλος δεν έφτασε ξανά “τόσο” κοντά.
Και όσο… ειρωνικό κι αν ακούγεται, η μεγαλύτερη και πιο κυριαρχική εμφάνιση από παίκτη ever, δεν είχε τηλεοπτική κάλυψη! Υπάρχουν μόνο ηχητικά ντοκουμέντα μετάδοσης του αγώνα. Οπότε, δυστυχώς για όλους εμάς, δεν υπάρχουν βίντεο από εκείνο τον αγώνα. Και κατ’ επέκταση δε θα μπορέσουμε ποτέ να… δούμε και να μάθουμε κι εμείς τον ακριβή ορισμό της λέξης “dominant”. Μόνο οι 4.124 θεατές εκείνου του ιστορικού αγώνα μπορούν να τον γνωρίζουν.
Σαν σήμερα, 60 χρόνια πριν, “Wilt Chamberlain’s 100-point game”!