Πέρασαν 51 ολόκληρα χρόνια από την αποχώρησή του από το “μαγικό” κόσμο του ΝΒΑ και ακόμα το φαινόμενο του Bill Russell διακρίνεται και αναφέρεται διαρκώς στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Πάμε να δούμε όμως τι κατάφερε ο Russell μέχρι να φτάσει στο “μυθικό” τέλος της τεράστιας καριέρας του.

Ο Bill Russell ήταν η δεύτερη επιλογή στον πρώτο γύρο των Drafts του ΝΒΑ το “μακρινό” 1956. Αγωνίστηκε 13 χρόνια στη Λίγκα και όλα ήταν με τη φανέλα των αγαπημένων του Boston Celitcs. Κατέχει 11 φορές τον τίτλο του πρωταθλητή ΝΒΑ, γεγονός που τον καθιστά πρώτο στη σχετική λίστα με τους παίκτες που διαθέτουν τα περισσότερα δαχτυλίδια ΝΒΑ.

Αναδείχθηκε 5 φορές MVP του πρωταθλήματος, εμφανίστηκε 12 φορές σε All Star Game και διαθέτει ακόμα πολλά περισσότερα ατομικά ρεκόρ στην κατοχή του. Ωστόσο, μέχρι και το τελευταίο του παιχνίδι στις 05 Μαΐου του 1969 σημαδεύτηκε από τίτλο, αλλά και από ένα εκπληκτικό φινάλε.

Ένας αθλητής με σπάνια νοοτροπία. Για πολλούς θεωρείται αν όχι ο κορυφαίος, ένας εκ των καλύτερων παικτών που έχουν περάσει ποτέ από το πρωτάθλημα. Και πώς άλλωστε να μην θεωρείται, καθώς εκτός των πολλαπλών κατορθωμάτων του, διέθετε μια ξεχωριστή νοοτροπία, ευγενούς εγωισμού που τον έκανε καλύτερο κάθε φορά που αγωνιζόταν.

Στο τελευταίο του παιχνίδι, οι Boston Celtics κατάφεραν στο 7ο συνολικά παιχνίδι της σειράς των τελικών κόντρα στους Los Angeles Lakers να επικρατήσουν με 108-106 χάρη σε ένα εύστοχο σουτ δύο πόντων από τον Don Nelson. Το περίφημο “Lucky Shot”. 

Με αυτόν τον σπουδαίο αλλά και ξεχωριστό τρόπο λοιπόν έπεσαν οι “τίτλοι τέλους” στην τεράστια καριέρα αυτού του θαυμάσιου αθλητή. Μάλιστα, ολοκλήρωσε την 13χρονη καριέρα του με 15,1 πόντους, 22,5 ριμπάουντ και 4,3 ασίστ μ.ο. ανά αγώνα σε συνολικά 963 παιχνίδια που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ.