Όπως αποτυπώνουν δημοσιεύματα από τις ΗΠΑ εδώ και μερικές ημέρες, ο Klay Thompson αναμένεται να είναι πλήρως υγιής στα μέσα Νοεμβρίου από τον περσινό του τραυματισμό (ρήξη χιαστών) και -λογικά- από τις αρχές Δεκεμβρίου θα αρχίσει να ενσωματώνεται σταδιακά στα πλάνα του Steve Kerr στους Golden State Warriors για πρώτη φορά μετά τους Τελικούς του 2019, όταν είχε διαλύσει για πρώτη φορά το γόνατό του κόντρα στους μετέπειτα πρωταθλητές Toronto Raptors.
Πόσο πιθανό είναι όμως, να δούμε τον παίκτη που είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια;
Το playstyle του
Ένας από τους πλέον αξιοθαύμαστους ρόλους στο παγκόσμιο μπάσκετ είναι αυτός του καθαρόαιμου σουτέρ, με τους απανταχού sharpshooters να είναι ανέκαθεν πολλά περισσότερα από ένα χέρι που εκτελεί.
Μπορεί να μην είναι οι πιο ψηλοί, οι πιο δυνατοί και οι πιο ογκώδεις, αλλά έχουν απίθανη φυσική κατάσταση και ενίοτε ταχύτητα -με το γεγονός πως τύποι όπως οι Κyle Korver και JJ Redick συνέχισαν άκρως ποιοτικά μέχρι και τα βαθιά μπασκετικά τους γεράματα να αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Και σε αυτό το μοτίβο κινούταν ανέκαθεν και ο Thompson!
Ένας παίκτης που δεν έψαχνε την επαφή, ένας παίκτης που έτρεχε δίχως εμπόδια στο διάβα του, ένας παίκτης που είχε πολλές και ποιοτικές ελεύθερες όψεις χάρις την τρομακτική off ball ικανότητά του.
Αυτό το μοτίβο, είτε πάρει καιρό μέχρι να βρει τα πατήματα και το χέρι του είτε προσαρμοστεί άμεσα, δεν επηρεάζεται από τον τραυματισμό του σε τέτοιο σημείο που να αλλάξει το playstyle του -όπως θα έκανε ένας παίκτης περισσότερο αθλητικός που στηρίζεται στα φυσικά του προσόντα- με τον έτερο Splash Brother να έχει ως αντίπαλο μονάχα τον χρόνο στην περίπτωσή του.
Αμυντικά, το μοτίβο του διαφοροποιείται αρκετά από τους κλασικούς σουτέρ, με τον “Camel Klay” να είναι στο παρελθόν ένας από τους καλύτερους 3nD παίκτες στο πρωτάθλημα -αν όχι ο κορυφαίος.
Γρήγορα πλάγια βήματα, τρομερή αίσθηση του χώρου, ηχηρό size για να περιορίζει 3- 4 θέσεις σε ικανοποιητικό βαθμό, πολύ ενεργός με τα χέρια του -κάτι που είτε αποφέρει deflection/ κλέψιμο είτε δυσκολεύει την ομαδική επίθεση όσο λίγα ακόμα στοιχεία.
Προφανώς για να τα κάνει αυτά ξανά, χρειάζεται υγιή τα γόνατά του, με το καλούπι του να έχει ανάγκη όλο το κορμί του για να είναι αποτελεσματικός στα μετόπισθεν.
Φρονώ όμως, πως δεν θα έχει πρόβλημα μέχρι να επιστρέψει πλήρως από άποψη υγείας -σε θυσία βέβαια του αποτελέσματος- με την άμυνα να του δίνει πολλάκις την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για τη φόρμα του στην επίθεση -ειδικά από τη στιγμή που θα υπάρχουν τουλάχιστον 2 ικανά στα μετόπισθεν φτερά μαζί του κάθε στιγμή (Iguodala, Porter, Wiggins).
Οι απαιτήσεις
Όσο ο Wiggins αρνείται πεισματικά να εμβολιαστεί και κινδυνεύει να χάσει τα μισά -τουλάχιστον- ματς της χρονιάς, και δεδομένης της απώλειας τουλάχιστον 10- 15 παιχνίδια στην αρχή της από τον ίδιο, γίνεται αντιληπτό πως η αντιμετώπιση του Thimpson από Warriors και κοινό θα φέρει ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Μπορεί αυτός από μεριάς του να είναι ένας από τους πιο χαλαρούς και… poker face επαγγελματίες που έχουν περάσει ποτέ από τον αμερικανικό αθλητισμό, αλλά όταν δεν είναι ακόμα εντελώς έτοιμος από άποψη ανάκαμψης σώματος και ψυχολογίας, η απότομη ώθηση του σε καταστάσεις στις οποίες θα έπρεπε να αντιμετωπίσει βήμα βήμα ίσως αποβεί μοιραία, αφού θα αναγκαστεί να πιεστεί πέραν του φυσιολογικού.
Ειδικά στην περίπτωση που οι “Πολεμιστές” δεν κατορθώσουν να τιμήσουν το όνομά τους δίχως τους δύο καλύτερους wings τους, τότε δεν θα έχει τον χρόνο να προσαρμοστεί με νηνεμία στα όποια πλάνα.
Μη ξεχνάμε άλλωστε πως είναι μεν σταρ, αλλά δεν έχει τον ρόλο που κατέχει ο Kawhi Leonard στους Los Angeles Clippers -που επίσης θα χάσει σημαντικό μέρος της χρονιάς-, σε μια διαφορά που δικαιολογεί την όποια άμεση πίεση.
Μπορεί να είναι σούπερ στο δικό του ρόλο, αλλά οι παίκτες ομάδας χρειάζονται πιο πολύ χρόνο προσαρμογής από ότι οι σούπερ αστέρες.
Η αγωνιστική χροιά
Ο 31χρονος SG/ SF ξέρει το playstyle των Warriors.
Ξέρει τι ζητούν από αυτόν.
Ξέρει τι ζητάει από αυτούς.
Στον οργανισμού του San Francisco, υπάρχουν πολλοί Playmakers φέτος, που μπορούν να δουν δύο και τρεις φάσεις μπροστά, να κατευθύνουν ένα play, να βρουν την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Ηλικιακά βέβαια, έχουν μεγαλώσει όλοι τους (Curry, Green, Iguodala) 2 χρόνια από την τελευταία φορά που αγωνίστηκαν στο πλευρό του KT, ενώ η έλλειψη ενός καθαρού shot creator πίσω από τον Stephen Curry -όπως ήταν ο Shaun Livingston στα prime τους- παίζει το δικό της ρόλο στο όποιο διάβασμα, το οποίο χρειάζεται ένας sharpshooter, ειδικά όταν έχει να αγωνιστεί 2 χρόνια.