8 Δεκεμβρίου 2014.
Washington DC.
Οι τοπικοί Wizards έχουν μόλις κερδίσει σε ένα καταπληκτικό παιχνίδι 2 παρατάσεων τους Boston Celtics, με τον -τρομερό στα prime του- John Wall να τελειώνει τον αγώνα με 26 πόντους (59%), 7 ριμπάουντ, 17 ασίστ και 3 κλεψίματα, χαρίζοντας ουσιαστικά μόνος του τη νίκη στην ομάδα του.
Λίγες στιγμές μετά, δε μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και ξεσπάει σαν μικρό παιδί.
Ας γυρίσουμε όμως, τον χρόνο πίσω.
Μάρτιος 2014.
Ο Raynold Nelson, ένας οικογενειάρχης άνδρας στην Washington, αποφασίζει να στείλει ένα μήνυμα στον Wall.
Ένα μήνυμα που θα του άλλαζε τη ζωή.
Η μονάκριβη κόρη του, η Miyah, που ταλαιπωρείται εδώ και αρκετό καιρό από καρκίνο, δε χάνει ούτε έναν αγώνα του Optimus Dime στην τηλεόραση, και θα ήταν πολύ χαρούμενη αν τον γνώριζε σύντομα από κοντά.
Η λέξη “σύντομα” είχε ειδική βαρύτητα.
Και αυτό το κατάλαβε από την πρώτη κιόλας ανάγνωση ο απόφοιτος του Kentucky, που είχε χάσει έφηβος τον πατέρα του από την ίδια ασθένεια.
Λίγες ώρες μετά, έφτασε στο σπίτι της οικογένειας και έτρεξε αμέσως στο πλευρό της 5χρονης κοπέλας, που δε μπορούσε να πιστέψει πως ο αγαπημένος της παίκτης στεκόταν ακριβώς μπροστά στα μάτια της, με το γλυκό της χαμόγελο να μη φεύγει ποτέ από τα αυτιά της!
Από εκείνη τη στιγμή, οι δύο τους έγιναν φίλοι αχώριστοι.
Ο Wall την έφερνε μαζί του σχεδόν κάθε φορά στο γήπεδο των Wizards, τη σύστηνε σε συμπαίκτες και αντιπάλους που μέχρι τότε μόνο από την τηλεόραση μπορούσε να δει, και δεν την άφηνε ποτέ από την αγκαλιά του πάρα μόνο όταν έμπαινε στο παρκέ για να της χαρίσει μια μοναδική εμφάνιση, που θα τη θυμόταν για πάντα.
Αλλά ακόμα και όταν ήταν μακριά, μιλούσαν συχνά στα social media, με τον σταρ των πρωτευουσιάνων να προσπαθεί να είναι εκεί ακόμα και όταν δεν ήταν.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2014 όμως, 9 ζοφερούς μήνες πάλης με τον καρκίνο μετά, η Miyah δεν αντέχει να πολεμάει άλλο και “φεύγει” στα 6 της μόλις χρόνια.
Ο John δε μπορεί να το διαχειριστεί.
Κλαίει με λυγμούς τόσο έντονα που ακόμα και τα χέρια του δε μπορούν να προστατέψουν πια το πρόσωπό του και πιάνονται γύρω από το κεφάλι του.
Η φίλη του, η ένεση αθώας παιδικότητας στην καθημερινή γεμάτη πρόγραμμα και κουκκίδες ρουτίνα του, είχε φύγει πια από κοντά του.
Δε μπορούσε να τη φέρει πίσω.
Μπορούσε όμως, να φροντίσει να μη τη ξεχάσει κανείς.
Αποφασίζει λοιπόν, εκείνη την ημέρα να μη χάσει.
Αποφασίζει να κάνει το καλύτερο παιχνίδι της ζωής έναντι στο θάνατο.
Αποφασίζει να την τιμήσει με τον τρόπο που έγινε η αφορμή να γνωριστούν.
Παίζοντας μπάσκετ.
Ο Wall λοιπόν, αγωνίζεται σαν σεληνιασμένος εκείνη την ημέρα και σκορπάει τους ασταθείς Celtics, που βρίσκονταν λίγες ημέρες πριν την εποχή του Isaiah Thomas.
Παίρνει τη νίκη, ικανοποιεί την υπόσχεσή του, και ξεσπάει σε κλάματα, κοιτώντας τα παπούτσια του που έφεραν ένα ύστατο αντίο.
Από εκείνη τη σεζόν μέχρι και το 2018, γίνεται κάθε χρονιά All Star μετρώντας πάντα 18+ πόντους, 10+ ασίστ και 2+ κλεψίματα, διανύοντας την απόλυτη καταξίωσή του στο ΝΒΑ, πριν ακολουθήσουν οι πάρα πολλοί και σοβαροί τραυματισμοί του, που τον δαιμονίζουν ακόμα και σήμερα.
Κανείς δε γνωρίζει αν η Miyah ήταν το κίνητρο της ατομικής του επιτυχίας, αλλά όσοι γνωρίζουν την ιστορία του δε θα το θεωρούσαν απίθανο.
Ο John Wall, ένα τέκνο που έχασε πολύ μικρό τον πατέρα του και αναγκάστηκε να μεγαλώσει στη φτώχεια, έμαθε από πολύ νωρίς στη ζωή του να εκτιμάει τα απλά και να τα χώνει στη φτερούγα του, για να τα κρατάει ζεστά και ζωντανά για όσο περισσότερο μπορεί.
Όταν γνώρισε τη Miyah, οι πλουσιοπάροχες συνήθειες που είχε καλωσορίσει στο ΝΒΑ έφυγαν μονομιάς.
Στη θέση τους ήρθε ένα μικρό αγόρι από τη North Carolina, που πάντα έψαχνε για αγάπη αλλά ποτέ δεν την έβρισκε.
Που πάντα έψαχνε προσοχή αλλά ποτέ δεν την έβρισκε.
Που πάντα έψαχνε ενδιαφέρον αλλά ποτέ δεν το έβρισκε.
Κοιτώντας την 6χρονη Miyah, κοιτάει τον 6χρονο εαυτό του, κοιτάει τη δεύτερη ευκαιρία του να τον κάνει χαρούμενο.
Και αντικρίζοντας τη φίλη του να πεθαίνει, κλαίει.
Κλαίει για τις στιγμές τους.
Κλαίει για όσα του προσέφερε με το χαμόγελο και την ενέργειά της.
Κλαίει που απογοήτευσε ξανά τον μικρό John.
Αλλά υπάρχει κάτι που να μας κάνει πιο δυνατούς από το αληθινό κλάμα;
Σαν χθες το 1990, έρχεται στον κόσμο ο John Wall.