Η ανταλλαγή που έφερε τον Derrick Rose από τους Detroit Pistons στους New York Knicks σηματοδότησε το comeback του πάλαι ποτέ MVP στη Μέκκα του μπάσκετ, μετά τη σεζόν 2016-17, όταν ήταν συμπαίκτης με τους Carmelo Anthony και Kristaps Porzingis.
Πλέον, μπορεί να μην υπάρχουν τα τρομακτικά ονόματα στο ρόστερ των Νεοϋορκέζων -με εξαίρεση ίσως τον Julius Randle που κάνει μεν μια καταπληκτική χρονιά-, αλλά το μοτίβο άμυνας και αυτοθυσίας του Tom Thibοdeu έχει ξεκλειδώσει το κίνητρο και την αυταπάρνηση των νεαρών παικτών της ομάδας, που προσπαθούν να «σκοτώσουν» τον αντίπαλό τους με τη σκληράδα και την ωμότητά τους.
Την ημέρα του trade λοιπόν, οι περισσότεροι απορούσαν πως θα μπορούσε να προσαρμοστεί στο συγκεκριμένο στυλ ένας παίκτης με έφεση στην επίθεση και «αλλεργία» στην άμυνα, ένας παίκτης με τραγικό ιστορικό αναφορικά με τους τραυματισμούς, που ουσιαστικά του στέρησαν τη δυνατότητα να «βάζει το κορμί του στη φωτιά».
Ωστόσο, ο Derrick Rose δεν προσαρμόστηκε ποτέ στο playstyle του Thibodeu, αλλά οι Knicks προσαρμόστηκαν σε αυτόν και την επιθετική του στόφα.
Γενικότερα, πριν τη μεταγραφή του πρώην σταρ των Chicago Bulls, οι New York Knicks μετρούσαν:
104.9 πόντους (29η επίδοση)
45.3% εντός πεδιάς (22η επίδοση)
36.8% τρίποντα/27.6 προσπάθειες (13η επίδοση/ 29η επίδοση)
21.1 ασίστ (29η επίδοση)
Ενώ μετά τον Rose αριθμούν:
107.4 πόντους (+2.5)
46.4% εντός πεδιάς (+0.9%)
38.7% τρίποντα/ 29.7 προσπάθειες (+1.9%/ 1.9 προσπάθειες)
21 ασίστ (-0.1)
Μπορεί η διαφορά να μη μοιάζει τεράστια, αλλά ταυτόχρονα, η ομάδα της Νέας Υόρκης διατηρεί την αμυντική ισορροπία, με την προσθήκη ενός «κακού» perimeter defender να αυξάνει το παθητικό πόντων κατά μόλις +0.4 πόντους (104.9 πριν- 105.3 τώρα).
Ουσιαστικά λοιπόν, η προσθήκη του Rose βελτίωσε τους Knicks κατά 2 πόντους ανά αγώνα, κάτι που εν ολίγοις μεταφράζεται με 6 νίκες σε 9 αγώνες, με συνολική διαφορά πόντων της τάξης του +3.5.
Σε αυτό το διάστημα, μια ομάδα με σαφές επιθετικό πρόβλημα, έχει πετύχει 4 φορές πάνω από 110 πόντους, 3 φορές πάνω από 120 πόντους και μια φορά πάνω από 140 πόντους, με τον MVP του 2011 να αριθμεί 12.3 πόντους με 43.2% εντός πεδιάς, 42.1% από το τρίποντο και 91.3% από τη γραμμή των βολών, 2.6 ριμπάουντ, 4.9 ασίστ αλλά και 1.2 κλεψίματα ανά αγώνα.
Και όλα αυτά, χωρίς να αναφερθεί ακόμα η μαεστρία της καριέρας του Rose, που λειτουργεί ως μέντορας για τους νεότερους περιφερειακούς όπως ο RJ Barrett και ο Immanuel Quickley, αλλά και η εμπειρία ζωής ενός άντρα από το κακόφημο Chicago, που έχει περάσει τα πάνδεινα στη ζωή του.
Πλέον, οι Knicks έχουν ανέλθει στο 17-17 και από μια ομάδα που πανηγύριζε πέρυσι 2 νίκες σε 2 παιχνίδια κόντρα στον «απόστρατο» Kristaps Porzingis -συμπαίκτη του Rose στην προηγούμενη θητεία του στην πόλη- έχουν μετατραπεί σε κυρίαρχους υποψηφίους για μια από τις πρώτες 8 θέσεις της υπερβολικά και πρωτόγνωρα ανταγωνιστικής ανατολικής περιφέρειας.
Και ένα μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας τους το χρωστούν σε ένα σακατεμένο guard, που κανείς δε μπορούσε να φανταστεί πως θα προσαρμοζόταν ποτέ στο playstyle της άμυνας και του μπασκετικού «ξύλου».