Πριν από λίγες ώρες, οι Dallas Mavericks ανακοίνωσαν τον Jason Kidd ως τον νέο head coach τους για τα επόμενα χρόνια, σε μια κίνηση που έχει αισθητά αρνητική χροιά για το μπλε στρατόπεδο.
Σε 5 περίπου χρόνια προπονητικής καριέρας (ως πρώτος), ο παλαίμαχος θρύλος του ΝΒΑ δεν έχει επιδείξει τίποτα σημαντικό στα δύο περιβάλλοντα που έχει βρεθεί, αφού τόσο στη θητεία του στους all in Brooklyn Nets το 2014 όσο και σε αυτή των rebuilding Milwaukee Bucks μέχρι και το 2018 δεν κατάφερε να σφυρηλατήσει το δικό του στίγμα και τη δική του φινέτσα, αποτυγχάνοντας σε έναν βούρκο μετριότητας.
Ακόμα και αν δεν προσμετρηθεί η πρώτη του χρονιά στη Νέα Υόρκη λόγω της οποίας απειρίας του ως τεχνικός, εκείνες στο Milwaukee δηλώνουν ακριβώς αυτό που πρέπει να δηλωθεί για τον πάλαι ποτέ σπουδαίο PG.
Ο J- Kidd δεν έχει καμία επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας του με τους παίκτες του να μοιάζουν μόνοι και αβοήθητοι στο παρκέ, δεν έχει καλή αίσθηση του rotation, δεν έχει plan B και C (ότ)αν στραβώσει το A, που επαφίεται στις ορέξεις του εκάστοτε σταρ του.
Στο διάστημα που παρέμεινε στο Wisconsin (3.5 χρόνια), δεν κατάφερε ουδέποτε να παρουσιάσει ένα καλλωπισμένο σύνολο, με τις φουρνιές των Bucks του να σκοράρουν πάρα πολύ λίγο (26οι, 26οι, 13οι) αλλά να δέχονται ταυτόχρονα πολλούς πόντους στα μετόπισθεν (4οι, 23οι, 19οι), ενώ η σπιρτάδα του γρήγορου μπάσκετ και του ball movement ήταν απούσες, αφού τόσο το pace των «Ελαφιών» (13οι, 23οι, 26οι) όσο και η αναλογία ασίστ/ λαθών (24/17, 23/15, 24/14) ήταν επιεικώς σε μέτρια κλίμακα…
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να λησμονηθεί και η αναξιοποίηση των 2 μεγαλύτερων prospects που έχουν περάσει πρόσφατα από το Milwaukee -εκτός του Γιάννη– που είχαν επιλεχθεί στο νούμερο 2 και 10 των Draft τους.
Αναφορικά με τον Μaker, αυτός αγωνίστηκε μόλις 10 λεπτά ανά αγώνα στην πρώτη του χρονιά υπό τις οδηγίες του Kidd, παρά το τρομερό του size (2.13 μέτρα), παρά το γεγονός πως έτρεχε τάχιστα το γήπεδο και ήταν μπασκετοποιημένος, παρά το ατόφιο range του για το ύψος του.
Από την άλλη μεριά, ο Parker -που ταλαιπωρήθηκε παράλληλα και από σωρεία τραυματισμών στα γόνατά του- δεν ταίριαξε ποτέ με το αμυντικογενές playstyle του «Τhe Engine», με την ball hog τάση του και το post up παιχνίδι του κόντρα σε κοντύτερα forwards να μην προτιμώνται.
Το μοναδικό πράγμα που αξίζει να θυμάται κανείς από τη θητεία του στο Milwaukee;
Η εξέλιξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο στον ελεύθερο παίκτη που είναι σήμερα, η εμπιστοσύνη που του έδειξε με τη μπάλα στα χέρια, η στήριξη στα λάθη, στις χαμένες βολές και σουτ.
Ωστόσο, ο σταρ του οργανισμού που θα ελέγχει από αύριο, ο Luka Doncic, δεν έχει καμία σχέση με τον τότε Γιάννη!
Δεν έχει ανάγκη ελευθερία, την έχει ήδη
Δεν έχει ανάγκη από στήριξη, την έχει ήδη.
Τι έχει ανάγκη;
Έναν championship material τεχνικό που μπορεί να τον οδηγήσει στο επόμενο βήμα, αυτό του contending.
Αυτή τη στιγμή -χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η όποια εμπειρία απέκτησε από τη δίχρονη θητεία του στους Los Angeles Lakers– ο Kidd δεν προσφέρει τίποτα σε έναν σύλλογο όπως οι Mavs, πέρα από απαράμιλλο σεβασμό στο πρόσωπό του λόγω των επιτυχιών του ως παίκτης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει ένα ευγενές και ΟΚ κλίμα.
Ο Rick Carlisle δεν είναι ο καλύτερος προπονητής ή αυτός που θα έδινε στον Luka την ευκαιρία να πάρει ένα πρωτάθλημα.
Ωστόσο, η αντικατάστασή του με έναν άνθρωπο που δεν έχει αποδείξει πως μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτόν τον ρόλο με αυτές τις απαιτήσεις μοιάζει περισσότερο με πισωγύρισμα πάρα με επιτυχία…