Κακά τα ψέματα, το να σερβίρει κανείς άσχημα νέα μετά από μια νίκη -τεράστια κιόλας, όπως αυτή στο LA– έχει πάντοτε λιγότερες πιθανότητες αποδοχής συγκριτικά με μια ήττα, όταν η πλειονότητα θα είναι έτσι κι άλλως οργισμένη και ψάχνοντας εξιλαστήρια θύματα είναι ικανή να αποδεχθεί τα πάντα.

Ας το πάμε διαφορετικά όμως, για ακόμα μια φορά.

Οι Minnesota Timberwolves είναι μια από τις πιο νεανικές ομάδες του ΝΒΑ, με αρκετά εξελίξιμα prospects αλλά και 2 εν δυνάμει σούπερ σταρ ανά χείρας, τους Karl Anthony Towns και Anthony Edwards, που φαίνονται ικανοί να αποτελέσουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα της λίγκας τα επόμενα χρόνια.

Όταν λοιπόν, υπάρχουν 2 παίκτες βαρόμετρο για το άμεσο μέλλον, η κύρια δραστηριότητα του front office είναι να χτίσει δίπλα τους έναν υγιή και ταιριαστό περίγυρο, που θα είναι ικανός να αναβαθμίσει το παιχνίδι τους.
Στον οργανισμό της Minneapolis όμως, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να γίνεται πράξη, αφού ο «AntMan» φράζεται πολύ από το playstyle του D’Angelo Russell, έναν εξαιρετικό σκόρερ και χειριστή, του οποίου όμως οι τάσεις έρχονται αντιμέτωπες με αυτές του απόφοιτου του Georgia.

 

 

Μια ματιά στα κοινά τους παιχνίδια με τα χρώματα των «Λύκων» αρκεί για να συλλάβει κάποιος το τι πραγματικά συμβαίνει στο παρκέ, με τους δύο παίκτες να διαλύουν κάθε δημιουργία και spacing!

Τι συμβαίνει εν ολίγοις;
Όταν ο Russell έχει τη μπάλα στα χέρια του, ο Edwards ακροβολίζεται περιμένοντας σε 45 ή γωνία, ενώ όταν την έχει ο τελευταίος συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με ανάποδους όμως ρόλους.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Αφενός ότι ο Russell πέτυχε τους 14 από τους 22 πόντους του όσο έλειπε ο Edwards, όταν μαζί με τον Towns «σκότωσαν» τους Lakers στα τέλη της τρίτης περιόδου.
Αφετέρου ότι ο Edwards μέτρησε 23 πόντους με 22 σουτ και 4 ασίστ το διάστημα που απουσίαζε ο πρώην ηγέτης των Nets, αλλά και 21 πόντους με 19 σουτ χωρίς αυτόν σε 32 παιχνίδια από πέρυσι (+2 πόντους, +2 σουτ).

 

 

Συνολικά στη φετινή σεζόν, οι Timberwolves σκοράρουν 102 πόντους ανά 100 κατοχές όταν οι δύο τους βρίσκονται μαζί στο παρκέ, 106 όταν παίζει μόνο ο Edwards και 105 όταν παίζει μόνος του ο Russell.
Μπορεί οι αριθμοί να είναι τόσο πολύ διαφορετικοί -ελέω και του μετρίου επιθετικά περιγύρου- αλλά είναι ενδεικτικοί του κακού fit των θεωρητικά δεύτερου με τον τρίτο καλύτερο παίκτη του συλλόγου.

Οι δύο πρωταγωνιστές των «Λύκων» έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους στο παρόν, αφού αμφότεροι χρειάζονται τη μπάλα στα χέρια τους για να είναι πιο παραγωγικοί, παρουσιάζονται μέτριοι στην άμυνα, ταιριάζουν άρτια με τον Towns και μοιάζουν ανήμποροι όταν ο άλλος λειτουργεί ως facilitator.

Ωστόσο, αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο από το «τώρα» τη διοίκηση της ομάδας είναι το «μετά» και το μέλλον.
Και η ευημερία του νούμερο 1 pick στο Draft του 2020 θεωρητικά πρέπει να τους ενδιαφέρει περισσότερο.