Το καλοκαίρι του 2011, το ΝΒΑ βιώνει μια από τις χειρότερες οικονομικά περιόδους του, με τις 22 από τις 30 ομάδες να κλείνουν με αρνητικό πρόσημο τα έσοδά τους από την περασμένη σεζόν!
Ο David Stern, o τότε Κομισάριος του ΝΒΑ, έρχεται λοιπόν αντιμέτωπος με μια αρκετά δύσκολη κατάσταση γνωρίζοντας πως έπρεπε να βρει άμεσα λύσεις για να ισοσταθμίσει τα πάμπολλα έξοδα που είχαν γεννηθεί τα τελευταία χρόνια.
Έτσι, η πρώτη του «επίθεση» γίνεται εναντίον των παικτών, στους οποίους ανακοινώνει πως θα μειώσει τους μισθούς τους κατά 40% (περίπου 800 εκ. δολ. συνολικά).
Η δεύτερη εναντίον των ίδιων των συλλόγων, που θα έβλεπαν το salary cap τους -τότε στα 58 εκ. δολ. ο κάθε ένας- να μειώνεται δραστικά κατά 13 εκ. δολ., γεγονός που θα οφειλόταν κυρίως στα νέα μειωμένα συμβόλαια των αθλητών.
Προφανώς, κανείς δεν ήθελε να έρθει αντιμέτωπος με μια τέτοια συνθήκη, με τους πρωταγωνιστές της λίγκας να αντιλαμβάνονται την πραγματική άξια του προϊόντος το οποίο αυτοί και μόνο αυτοί δώριζαν στο ΝΒΑ και να απεργούν μέχρι νεοτέρας, με το 4ο και τελευταίο μέχρι σήμερα lockout να τίθεται προ των πυλών!
Από την πρώτη ημέρα του Ιουλίου μέχρι και την όγδοη του Δεκεμβρίου (4 μήνες δηλαδή), το πρωτάθλημα και οι δραστηριότητές του νεκρώνουν, με τους αθλητές του να αποφασίζουν να το τραβήξουν μέχρι τέλους, προκειμένου να δικαιωθούν περίτρανα.
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, πολλοί από αυτούς στράφηκαν σε διάφορα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, ενώ άλλοι πήραν την απόφαση να αφήσουν τις ΗΠΑ και να μεταβούν σε Ευρώπη, Αμερική, Ωκεανία και Ασία, προκειμένου να μείνουν σε αγωνιστικό ρυθμό, με τον Πανιώνιο μάλιστα να ευεργετείται από την όλη κατάσταση και να αποκτάει τους Byron Mullens (Thunder) και Jon Diebler (Blazers) για τη νέα σεζόν της Basket League.
Τότε λοιπόν, ήταν μια περίοδος όπου Ευρωπαίοι του πρωταθλημάτων επέστρεψαν για λίγους μήνες στις πατρίδες τους, ενώ αρκετοί Αμερικανοί αποφάσισαν να βγουν για πρώτη φορά από τη χώρα τους.
Ένας από αυτούς ήταν και ο JR Smith!
O τότε free agent SG (είχαν προηγηθεί 5 χρόνια στους Denver Nuggets) προτίμησε την Κίνα -που ξεκινούσε δειλά δειλά τις επεκτατικές βλέψεις που όλοι γνωρίζουμε σήμερα- και την προσφορά των Golden Bulls, που τον έκαναν τον πιο πλούσιο παίκτη μονοετές συμβόλαιο που πάτησε ποτέ το πόδι του στο CBA (3 εκ. δολ.)!
Η θητεία του στην Ασία ήταν διθυραμβική.
Σε 32 αγώνες μέχρι και τις αρχές του 2012 -είχε αρχίσει τότε η σεζόν στο ΝΒΑ– μέτρησε 34 πόντους σε 28 επιθέσεις (23 σουτ + 5 ταξίδια στις βολές), 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 2.5 κλεψίματα ανά βραδιά, και συνολικά μέτρησε 4 διαφορετικές πρωτιές σε πόντους και εμφανίσεις, ενώ παράλληλα ήταν 8ος σε συνολικές τελικές πάσες (133).
Λίγες ημέρες μάλιστα, πριν αναχωρήσει από την Κίνα για τη Νέα Υόρκη και τους τοπικούς Knicks, φρόντισε να χαρίσει στο κοινό μια τρομερή εμφάνιση διαλύοντας την άμυνα των Qingdao Eagles με 60 πόντους (5ο 50+ παιχνίδι) με 14 τρίποντα, δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών πίσω από τα 15 του Leon Rodgers λίγους μήνες πριν.
Ωστόσο, δεν ήταν όλα ρόδινα για τον Prodigy…
Τον Απρίλιου του 2012, δύο μήνες δηλαδή αφότου επέστρεψε στις ΗΠΑ, οι Golden Bulls του ανακοινώνουν πως εξαιτίας του γεγονότος πως έχανε συνεχώς προπονήσεις και προσποιούταν τον τραυματία αποφάσισαν να περικόψουν ένα εκ. δολ. από τις συνολικές του απολαβές (3 εκ. δολ.).
Ο Αμερικανός σουτέρ όμως, δε… μάσησε και έκανε μήνυση στην κινεζική αρμάδα, αξιώνοντας 1 εκ. δολ. από την κακομεταχείρηση του στην Ασία!
Έτσι, μετά από μια αρκετά περιπετειώδη περίοδο λίγων μηνών, ο JR Smith γύρισε στο ΝΒΑ και αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους ρολίστες του σε μερικές από τις καλύτερες φουρνιές ομάδων της σύγχρονης ιστορίας της λίγκας.
Μέχρι και το πρωτάθλημα που πανηγύρισε 4 χρόνια αργότερα με τους Cleveland Cavaliers των LeBron James, Kyrie Irving και Kevin Love δε μέτρησε ποτέ λιγότερο από 12 πόντους από τον πάγκο (11.5 απόπειρες) αλλά και από 36% από το τρίποντο (6.5 απόπειρες/ 38% γενικότερα), αποτελώντας μια από τις πλέον σταθερές και ικανές λύσεις στα φτερά της δεκαετίας.