1) Η τριάδα που «καθάρισε»
Ο LeBron James το καθάρισε για τα καλά στο τέλος με 3 συνεχόμενα πολύ δύσκολα σουτ, αλλά οι Malik Monk και Wayne Ellington ήταν αυτοί που είχαν βάλει ξανά στο ματς τους Lakers στις απαρχές της 4ης περιόδου με με 4-4 τρίποντα -ενώ συνολικά έκλεισαν τον αγώνα με +35 αθροιστικά.
Έχουμε τονίσει ξανά την ικανότητα του LA να βρίσκει συνεχώς νέους X Factors, με τον απόφοιτο του Kentucky να αποδεικνύεται μαζί με τον Carmelo Anthony η κορυφαία φετινή προσθήκη -τουλάχιστον μέχρι να γυρίσει ο Trevor Ariza- παίζοντας εξαιρετική άμυνα όποτε χρειάστηκε με 9 contested shots και 8 ριμπάουντ.
2) Η επιθετικότητα του Duarte
Η μανία του Chris Duarte να κερδίσει και η όρεξή του να αποδείξει πως θέλει να ανήκει σύντομα στην ελίτ του ΝΒΑ είναι ο κύριος οδηγός για το μέλλον των Indiana Pacers.
Μπορεί οι περισσότεροι να κρατούν το τεράστιο και… Currικο σουτ του στο φινάλε, αλλά για μένα η κίνησή του στους συμπαίκτες του να ανοίξουν χώρους για να παίξει iso κόντρα στον LeBron όντας rookie αποδεικνύει πολλά περισσότερα από ένα -σίγουρα και τυχερό- clutch καλάθι.
3) Ένα βήμα πίσω ο Sabonis
Από τη στιγμή που ο Anthony Davis ήταν απών, δεν υπήρχε καμία απολύτως δικαιολογία για ένα μέτριο επιθετικά παιχνίδι από τον Domantas Sabonis.
Και όμως…
Φέτος, παρατηρείται πιο ατολμος με τις προσπάθειές του -σαφώς και εξαιτίας της συνύπαρξής του με Brogdon, LeVert, Turner και Duarte- πέφτοντας από τις 18 περσινές επιθέσεις στις 14, αλλά όταν υφίσταται ένα τόσο χαοτικό πλεονέκτημα όπως η απουσία του AD από την ρακέτα, τα 9 σουτ και τα 2 κερδισμένα για βολές φάουλ δεν είναι ό,τι καλύτερο…
+1) Η γεμάτη ρακέτα των Lakers
Μπορεί να μην ταιριάζουν καθόλου με τον Anthony Davis για λόγους που αναφέρουμε συχνά, αλλά όταν απολαμβάνουν δίπλα σε φυσιολογικά σχήματα τη θέση 5, οι Jordan και Howard μπορούν να προσφέρουν χρήσιμες λύσεις.
Χθες, αθροιστικά μέτρησαν 9 contested shots, 20 ριμπάουντ, 5 επιθετικά ριμπάουντ και 6-9 σουτ, συνεισφέροντας με τον τρόπο τους στη νίκη των Lakers.
Αμυντικά, σίγουρα δεν είναι στο επίπεδο που απαιτεί η εποχή με το ακραίο stretching των match ups τους, αλλά για 10-15 λεπτά ανά αγώνα δε χάθηκε και ο κόσμος -ειδικά απέναντι στον ασταθή από το τρίποντο Myles Turner.