1) Το πρόβλημα των Bulls στην επίθεση
Στο πιο σπουδαίο από άποψη αντιπάλου παιχνίδι για τους Chicago Bulls, αποτυπώθηκαν πολλά περισσότερα πράγματα από το μέχρι πρότινος εύκολο πρόγραμμά τους -με το πρόβλημά τους στο σετ παιχνίδι να είναι σοβαρότερο από ό,τι φαινόταν, αποδεικνύοντας πως εξαρτάται εν πολλοίς από τις ορέξεις του Demar DeRozan στα isos (3-10 mid range).
2) Η αποτελεσματικότητα των Knicks
Οι New York Knicks δεν επέτρεψαν στους γηπεδούχους να κάνουν καθόλου αυτό που κάνουν καλύτερα -να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο- με τους “Ταύρους” να πετυχαίνουν μόλις 8 πόντους σε fast break καταστάσεις και ακόμα 20 από λάθη του αντιπάλου (27% των συνολικών πόντων), κάτι που σε συνδυασμό με τη στάσιμη επίθεσή τους τους “κόλλησε” στους -90 πόντους για 44 λεπτά και τους -95 για 47.
3) H σημασία του Barrett και στην άμυνα
Ένας από τους λόγους που οι Νεοϋορκέζοι παραμένουν μια από τις καλύτερες άμυνες στο ΝΒΑ -εκτός του ότι Derrick Rose και Kemba Walker δεν παίζουν ποτέ μαζί- είναι η τρομερή άνοδος του RJ Barrett σε αυτό το κομμάτι.
Χθες, σε 9 λεπτά μαρκαρίσματος των Zach LaVine και DeRozan, των δύο καλύτερων σκόρερ του αντιπάλου δηλαδή, δέχθηκε μεν 17 πόντους αλλά τους ανάγκασε σε μόλις 7 σουτ σε αυτό το διάστημα, από κοινού με 3 λάθη.
+1) Η κρυφή δύναμη του Chicago
Το (πολύ) καλό στοιχείο των φετινών Bulls είναι οι πάρα πολλοί X factors -ακόμα και αν δεν παίρνουν συνολικά τόσο χρόνο συμμετοχής.
Χθες, εν τη παρουσία των Caruso και Green στην τελευταία περίοδο, οι Bulls ανάγκασαν τους Knicks σε 2 πόντους με 6 χαμένα σουτ στα τελευταία 3 λεπτά, ενώ την ίδια στιγμή κατάφεραν να ξυπνήσουν και το United Center, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε φανεί μονάχα στην είσοδο του Derrick Rose.
Αυτή η πληθώρα παικτών- ομάδας ήταν έτοιμη να δώσει τη νίκη στο Chicago ακόμα και αν ήταν η χειρότερη ομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια, αλλά έχω την αίσθηση πως το pump fake του DeRozan του του στέρησε πολλά.