1) Ο… μονοφαφάς Cam Thomas
Ο κύριος λόγος της άρνησής μου στην επιλογή του Cam Thomas στο περσινό Draft για τους Brooklyn Nets είναι η μανία του να “κολλάει” τη μπάλα όταν αυτή έρχεται στα χέρια του -αν και είναι εξαιρετικός κολεγιακός σκόρερ.
Χθες, μέτρησε 21 πόντους σε 17.5 επιθέσεις (14 σουτ και 3.5 ταξίδια στις βολές) σε 22 λεπτά συμμετοχής, στηριζόμενος κυρίως στο iso αλλά και το touch του από το mid range -έχοντας μόλις 2 ασίστ από τους συμπαίκτες του στα καλάθια του- σε ένα playstyle που δύσκολα θα ταιριάξει με αυτό των Kevin Durant, James Harden και Kyrie Irving.
2) Oι point centers
Το ότι οι Nets με Paul Millsap και LaMarcus Aldridge θα τραβούσαν στο δίποντο τους Dwight Howard και DeAndre Jordan ήταν δεδομένο, αλλά το ότι οι Los Angeles Lakers χρησιμοποίησαν αρκετά τον πρώτο ως μίνι point center στο δεύτερο δωδεκάλεπτο για να ανοίξουν διαδρόμους είναι κάτι τόσο παράξενο όσο και ενδιαφέρον!
Tαυτόχρονα, ο Anthony Davis αγωνίστηκε προφανώς ελάχιστα, αλλά ακόμα πιο λίγο ως Center, κάτι που δημιούργησε πολλά προβλήματα στους “Λιμνανθρώπους” κόντρα στο stretching δίδυμο των Millsap- Aldridge αλλά και το εν γένει small ball.
3) Οι νεανικές λύσεις των Nets
Αν ο Steve Nash καταφέρει να χωρέσει στο rotation τους Claxton, Doumbouya και Cacok μπορεί να βρει επιτέλους μερικούς αθλητικούς πολυθεσίτες που θα δώσουν λύσεις στα βασικά -αυτά που του λείπουν δηλαδή με τόσα επιθετικά όπλα.
4) Oι Χ- factors
Οι Μalik Monk και Bruce Brown θα είναι οι πιο πολύτιμοι παίκτες των δύο ομάδων τη νέα χρονιά.
Ο ένας δίνει τρομερή αυτοπεποίθηση και ικανότητα τόσο σε iso όσο και σε catch n shoot στην επίθεση, ο άλλος βαρόμετρο σε άμυνα και πολυθεσία -επί μέρους στοιχεία που χρειάζονται πολύ στα σύνολά τους και τη δομή τους.