Τι και αν βρέθηκαν στο υπέρ τους 3-2 με match ball στην έδρα τους; Τι και αν είχαν το μομέντουμ στο τέλος του Game 6; Τι και αν είχαν τον MVP στις τάξεις τους; Οι Philadelphia 76ers απέτυχαν για άλλη μια φορά να περάσουν τον δεύτερο γύρο της Ανατολής χάνοντας πολύ άνετα από τους Boston Celtics στο Game 7 -με το χειρότερο φυσικά γεγονός, ακόμα και από τον πρόωρο αποκλεισμό, να μην είναι άλλο από την παντελή έλλειψη ηρεμίας, νεύρου και προπονητικής κατεύθυνσης, στοιχεία που κατακερμάτισαν σε κάθε δυνατή ευκαιρία οι σκεπτόμενοι χθες Κέλτες. Ωστόσο, το «φέτος» πέρασε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με το «αύριο» να παίρνει σειρά…
Η Philly μπαίνει λοιπόν, σε ένα πολύ δύσκολο μονοπάτι πλέον στα οικονομικά της δρώμενα καθότι μπορεί τα συμβόλαια των Tobias Harris, James Harden και De’Anthony Melton να εκπναίουν το επόμενο καλοκαίρι αλλά για του χρόνου ξεπερνάει ήδη κατά 40 περίπου εκ το όριο των φόρων στο salary cap έχοντας α) 11 παίκτες διαθέσιμους και β) τον Tyrese Maxey στους πρόποδες τους max συμβολαίου που θα αξιώσει. Ακόμα βέβαια, και αν παρθεί η απόφαση να δοθεί πίστη στο φετινό κορμό αθλητών, ο Harden, που έδειξε εξαιρετικά απαθής στο Game 7 αλλά και στα περισσότερα ματς της σειράς, να έχει στα χέρια του μια player option που μπορεί να τον φέρει άμεσα εκτός πόλης. Αυτή η επιλογή του Μούσια και το timing της χρονικά θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για τον οργανισμό…
Από εκεί και πέρα, η εποχή Doc Rivers στην άκρη του πάγκου φαίνεται πως δεν θα έχει και νέα ευκαιρία για τους Sixers. Μπορεί στην κανονική διάρκεια ο Joel Embiid να μοιάζει καλύτερος από ποτέ, μπορεί ο Maxey να έχει κάνει ήδη το βήμα προν τον όρο του «σταρ», μπορεί ο Harden να δείχνει ικανός ενίοτε σε σκοράρισμα και δημιουργία υπό τις οδηγίες του αλλά η αλήθεια είναι πως με εξαίρεση ένα όποιο flow και ρυθμό χτυπήματος των αντίπαλων closeouts, η Philly παίζει εξαιρετικό μέτριο ποιοτικά μπάσκετ στηριζόμενη κατά κύριο λόγο στο PnR Harden – Embiid δίχως φαντασία, plan B και ίχνος spacing στη φαρέτρα της. Και σε αυτό φυσικά, μεγάλο ρόλο παίζει η παρουσία του άλλοτε COTY, ο οποίος αδυνατεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα των δύσκολων σειρών μη μπορώντας να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και το «πρέπει» των προσαρμογών.
Ο νέος που μασκαρεύτηκε… γέρος
Έχουμε τονίσει πολλάκις πως ο έμπειρος “ψηλός είναι ο πλέον… ανθρώπινος LeBron James της λίγκας έχοντας για τα καλά σταματήσει την επιρροή του γήρατος στο κορμί και την αποτελεσματικότητά του παραμένοντας ένας συναρπαστικός αμυντικός αλλά και μια σύγχρονη μονάδα στα της επίθεσης την ίδια στιγμή. Η κύρια όμως πηγή Highlights του δεν είναι άλλη όμως από τα μετόπισθεν, εκεί όπου σε ηλικία 35 και 36 ετών αντίστοιχα έχει αναγκαστεί να τα βάλει με τους πλέον δυναμικούς, αποτελεσματικους και ασταμάτητους “ψηλούς” του ΝΒΑ, τους Γιάννη Αντετοκούνμπο και Embiid, αναλαμβανοντας έτσι τη δύσκολη αποστολή να τους περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η αλήθεια είναι όμως πως ο Al Horford έχει πετύχει πολλά περισσότερα…
Ένα χρόνο αφού κράτησε τον Γιάννη στο 36% σε 91 σουτ, στο 39% σε 79 δίποντα και μόλις στους 81 πόντους σε 180 κατοχές (0.5 πόντοι ανά κατοχή) στα Playoffs, ο απόφοιτος του Florida τα έβαλε και με τον εν ενεργεία MVP, τον Embiid, τον οποίο και εξασθένισε σε σημαντικό βαθμό -με τον πρόσφατο τραυματισμό του Καμερουνεζου ενδεχομένως να παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό αλλά δεν αποτελεί δικαιολογία σε καμία περίπτωση.
Πώς τα πήγε ο Horford πάνω στον Embiid;
Τον κράτησε στο 38% σε 79 σουτ, στο 40% σε 70 δίποντα αλλά και τους 71 πόντους σε 162 κατοχές (0.4 πόντοι ανά κατοχή) την ίδια στιγμή που συνολικά δυσκόλεψε τα 84 από τα 114 αντίπαλα σουτ! Ασχέτως αν ήταν απολύτως και αναγκαστικά ενεργός στα μέχρι και το Game 5 switch everything των Celtics, ο Horford ήταν πραγματικός κέρβερος στο βασίλειο του ζωγραφιστου κόντρα στον ηγέτη των 76ers, δε δίστασε να κοιτάξει στα μάτια έναν εκ των καλύτερων επιθετικά παικτών στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ και μετά από κύματα ιδρώτα, μυαλωμενης άμυνας, εξαιρετικού timing και ακορεστου μπασκετικά “ξύλου” βγήκε νικητής και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σπρώξει τους Κέλτες στους Τελικούς.