Οι Milwaukee Bucks εισήλθαν στη φετινή σεζόν ως οι πρωταθλητές κόσμου μετά και το περσινό τους κατόρθωμα κόντρα στους Phoenix Suns στους Τελικούς του ΝΒΑ.
Ωστόσο, μόλις 10 ματς μετά την έναρξη της κανονικής διάρκειας, παραπαίουν αισθητά μετρώντας 6 ήττες σε αυτό το διάστημα και βρίσκονται στην 11η θέση της Ανατολής -κάτι που σημαίνει πως αν τελείωνε τώρα η χρονιά, δε θα έμπαιναν καν στο Play In.
Το basketblog.gr αναλύει τους λόγους πίσω από την άσχημη εκκίνηση των «Ελαφιών».
1) Οι (πάρα) πολλοί τραυματισμοί
Μπορεί οι «δικοί» μας, Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο, να μην αντιμετωπίζουν ακόμα προβλήματα τραυματισμού και να έχουν συμμετάσχει σε κάθε έναν αγώνα στην τρέχουσα σεζόν, ωστόσο ο οργανισμός του Wisconsin υποφέρει φανερά από τις πληγές μερικών εκ των κυριότερων πρωταγωνιστών του.
Αρχικά, Jrue Holiday και Khris Middleton, οι 2 δηλαδή άμεσοι co- star της ομάδας, έχουν αγωνιστεί μόλις σε 4 και 6 ματς, αντίστοιχα, φέτος, με τον πρώτο μάλιστα να έχει επιστρέψει εδώ και μερικά παιχνίδια, αλλά με περιορισμό στα λεπτά συμμετοχής του, κάτι που φράζει πολύ την ουσία των Bucks σε επίθεση και άμυνα.
Ταυτόχρονα, ο Brook Lopez -ο «ψηλός» με τον οποίο ταιριάζει περισσότερο από τον καθένα στο πρωτάθλημα ο Αντετοκούνμπο– έχει εμφανιστεί μόλις σε 1 ματς πριν τραυματιστεί, ενώ ακόμα οι Semi Ojeleye και Bobby Portis, οι έτεροι της frontline έχουν χάσει από 5 αγώνες έκαστος.
Και όλα αυτά, χωρίς να αναφερθεί καν το όνομα του Donte DiVincenzo, που έχει να αγωνιστεί για περισσότερους από 5 μήνες!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο Mike Budenholzer δεν είναι οι τραυματισμοί αυτοί καθ’ αυτοί, αλλά το γεγονός πως όταν υπάρχουν πολλοί ταυτόχρονα, ο 15ος παίκτης του ρόστερ φερ’ ειπείν αναγκάζεται έχει τον ρόλο του 12ου, ο 10ς του 7ου, ο 5ος του 2ου και ούτω καθεξής.
Επιπρόσθετα, αναφορικά με τη μείξη των προαναφερθέντων ζημιών και την αποτελεσματικότητα των υγιών, παίρνει για άλλη μια φορά σάρκα και οστά το πρόβλημα για το οποίο μόνο το basketblog.gr σας είχε τονίσει, σχετικά με τη ψευδαίσθηση του γεμάτου ρόστερ.
Όπως έχει αναφερθεί ξανά λοιπόν, το σύνολο του coach B έχει βελτιωθεί πάρα πολύ μονάχα στην περιφέρειά του -ασχέτως αν δεν έχει αποτυπωθεί σε νίκες μέχρι στιγμής-, κάτι που σημαίνει όμως, πως σε μια «καλή» πεντάδα με Holiday και Middleton παρόντες μπορούν να χωρέσουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο 2 εκ των Allen, DiVincenzo, Hood, Hill, Connaughton και Nwora -αλλά και 1 στο παραδοσιακό σύστημα των δύο «ψηλών», στο οποίο αρέσκεται ο δις Coach of the Year.
Έτσι, ως άμεσο αποτέλεσμα, η frontline δεν ενισχύθηκε καθόλου ποιοτικά μετά την απόφαση του PJ Tucker να αφήσει το Milwaukee για το Miami και τους τοπικούς Heat, κάτι που στερεί ουσία και ελευθερίες στον Γιάννη -ειδικά από τη στιγμή που ο Lopez απέχει και ο Portis δεν ανοίγεται καθόλου συχνά στην περίμετρο φέτος…
2) Τα καίρια ζητήματα στην επίθεση
Αυτή τη στιγμή, οι Bucks είναι 19οι σε πόντους(106), 18οι σε πόντους ανά 100 κατοχές (105), 25οι σε ασίστ (21), 27οι σε ασίστ% (54%) αλλά και 21οι σε εντός πεδιάς ποσοστά (44%), 19οι σε ποσοστά τριπόντων (32%) αλλά και 22οι σε ποσοστά βολών (74%) -σε μια ολέθρια συνέπεια της σχέσης των τραυματισμών αλλά και των κενών του ρόστερ.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η επιστροφή των Holiday και Middleton θα εκτίνασσε τα «Ελάφια» από τις τελευταίες θέσεις των παραπάνω στατιστικών.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως θα κάλυπταν ευρέως τις μεγάλες πληγές του συνόλου του Budenholzer.
Ποιες είναι αυτές;
Η ύπαρξη πολλών shot creators και η συνέπεια από μακρινή απόσταση.
Ξεκινώντας με το πρώτο, οι Washington Wizards κατέβασαν πανέξυπνα το τέμπο στο χθεσινό τους ματς με τους Bucks, προκειμένου να τους αναγκάσουν σε σετ παιχνίδι, όπου φάνηκαν όλες οι αδυναμίες του στη δημιουργία, αφού βρήκαν μόλις 12 ασίστ για 9 λάθη σε 32 καλάθια πέραν των ορέξεων του Greek Freak!
Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει γενικότερα φέτος στην αρμάδα του Wisconsin, αφού τόσο η αναποτελεσματικότα από την περίμετρο όσο και η έλλειψη της ικανότητας παικτών που ακμάζουν στις καταστάσεις ένας εναντίον ενός ρίχνουν όλο το φορτίο στις πλάτες του Αντετοκούνμπο, που μοιράζει μεν 6 ασίστ ανά βραδιά αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να έχει περισσότερες (13 potential assist) αν υπήρχε τρανότερη συγκομιδή από το τρίποντο.
Εκεί, εκτός του ότι παίρνουν μέτριο range από τη frontline (15 τρίποντα/ 27% ευστοχία), είναι εν γένει μια από τις χειρότερες ομάδες, αφού εκτελούν με το πενιχρό 33% σε 37 ελεύθερες απόπειρες από μακρινή απόσταση (37 από τις 40/ 93%).
Υπάρχει το κλασικό σύστημα διαβάσματος της φάσης του double team από τον Γιάννη και το σπάσιμο της μπάλας στα ελεύθερα χέρια, υπάρχει μια κάποια κυκλοφορία -κυρίως στο πρώτο μέρος-, αλλά όσο δεν ανοίγονται ποιοτικά οι «ψηλοί» γύρω από τον Αντετοκούνμπο και όσο οι περιφερειακοί σπαταλούν πολλά καλά σουτ, τότε οι Bucks είναι στο δικό τους προσωπικό έλεος…
3) Η μέτρια άμυνα
Σίγουρα η περιφέρειά τους ενισχύθηκε -έστω και μεμονομένα- επιθετικά, αλλά η αμυντική της χροιά είναι από τις πλέον μέτριες στο πρωτάθλημα…
Τόσο η απουσία του… κέρβερου Holiday όσο και η ταυτόχρονη σύμπλευση παικτών που δεν είναι ικανοί αμυντικοί στη backcourt έχουν αναγκάσει τους Bucks να μην αποδίδουν καθόλου στα μετόπισθεν.
Δεν πιέζουν τις κατοχές (21 deflections/ κλεψίματα ανά βραδιά), δεν ελέγχουν τα ριμπάουντ (το 22% των χαμένων σουτ στην ρακέτα τους μαζεύεται από τον αντίπαλο) και γενικότερα μοιάζουν πολλάκις νωθροί.
Το χειρότερο;
Παίρνουν μονάχα 29 πόντους ανά αγώνα από την άμυνά τους (λάθη αντιπάλου, fast breaks) και δε διορθώνουν ούτε την αποτελεσματικότητά τους στο κομμάτι του σκοραρίσματος…