Αν και ο καθένας οφείλει να πάρει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν το διπλό γεγονός πως αφενός δύο νεαρούς σταρ με το απίθανο potential των Jayson Tatum και Jaylen Brown και παρουσία ήδη σε 4 Τελικούς Ανατολής από το Draft δύσκολα τους “γκρεμίζεις” ανεξαρτήτως αποτυχιων και ότι η αξία των περισσότερων σταρ του ΝΒΑ είναι πολύ μικρότερη από αυτό που νομίζει η πλειονότητα, είναι πολύ πιθανό να ήρθε εκείνη η στιγμή για τους Celtics, όχι απαραίτητα να τον ανταλλάξουν, αλλά να εξετάσουν σε πραγματικό χρόνο τα κέρδη τους για χάρη του τελευταίου.
Το μοτίβο (σούπερ) σταρ που οφείλουν να κυνηγήσουν οι Κέλτες προκειμένου να παραχωρήσουν το δεύτερο καλύτερο χαρτί που έχουν στα χέρια τους πρέπει να είναι “ψηλός” με πολλαπλά βέλη στη φαρέτρα του -κάτι που μπορεί να ξεκλειδώσει πάρα πολύ μια φουρνιά με προβλέψιμο playstyle και έναν Tatum πολλάκις κομπλαρισμένο δίπλα σε ένα co-star φτερό με απαιτήσεις για κατοχές όπως εκείνος τις επιθυμεί.
Για παράδειγμα, ένας center όπως ο Νikola Vucevic κολλάει εξαιρετικά σε ένα σύνολο με τεράστια τάση από την περίμετρο καθότι τόσο όντας βαθιά στο αντίπαλο post όσο και από την περίμετρο -αν και φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο το να μεταβεί στη Βοστόνη εντός του καλοκαιριού.
Karl Anthony Towns
Ένα straight up trade με τη Minnesota έχει περισσότερο νόημα από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως σε μια συγκυρία όπου ο Αnthony Edwards κάνει το βήμα για ένα σούπερ σταρ ρόλο και ο ίδιος ο ΚΑΤ δε βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του σε μια Minnesota που αποκτώντας τον Rudy Gobert έχει back up σχέδιο.
Jaren Jackson Jr
Ένας συγκλονιστικός rim protector του ΝΒΑ που έχει ταυτόχρονα αξιόλογο επιθετικό παιχνίδι σε ρακέτα και περίμετρο πάντοτε θα είναι ένα “πρέπει” για κάθε ομάδα με βαθείς στόχους. Και η θυσία του Brown, αν δε χρειαστεί κάτι ακόμα, αναγκαία.
DeAndre Ayton
Ασταθής αλλά γεμάτος ακόμα και στην κακή του μέρα με περιθώρια αστρονομικής βελτιωσης. Όχι η καλύτερη επιλογή για να χαθεί ένας αρχισκορερ όπως ο Brown αλλά ο… μη ξενερωμένος Ayton με τόση προσοχή στην περιφέρεια θα αναγεννηθεί στη Βοστόνη.
Στο ίδιο έργο θεατές οι Κέλτες
Όταν οι Celtics μπήκαν στη φετινή σεζόν -ακόμα και μετά το σίριαλ που ακούει στο όνομα Ime Udoka-, είχαν ως δυναμικό τους μότο το “Unfinished business” μετα και την περσινή πικρία που τους άφησε η ήττα στους Τελικούς ΝΒΑ από τους Golden State Warriors. Ωστόσο, ένα χρόνο αργότερα επέτρεψαν και πάλι στον αντίπαλο να έρθει στη Βοστόνη, να τελειώσει τη σεζόν τους και να πανηγυρίσει ένα τρόπαιο, αν και διαφορετικής σημασίας, στην πόλη των πρωταθλητών και σε ενα TD Garden που έχει χάσει τη μανία του.
Βάζοντας έναν αστερίσκο για μετέπειτα κείμενο σχετικά με την περίπτωση του Brown, η λογική -η οποία ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν είναι σύμμαχος της μοίρας των Celtics- δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ραγδαίες αλλαγές στο σύνολο του Coach Mazzula, που φαίνεται να έχει την εκτίμηση και την πίστη του Brad Stevens (άλλοτε συνάδελφοι, μη ξεχνάμε) και για την επόμενη σεζόν παρά την αποτυχημένη φετινή του οργανισμού.
Ταυτόχρονα, με εξαίρεση τον Grant Williams, που από ένα σημείο και μετά έχασε τη σταθερή του θέση στο rotation του Mazzula παραμένοντας ένα τεράστιο ερωτηματικό ειδικά από τη στιγμή που φαίνεται πως αποσκοπεί σε ένα συμβόλαιο κοντά στα 15-20 εκ ετησίως, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του βασικού κορμού είναι δεμένοι και για του χρόνου. Σίγουρα, οι Team Options των Mike Muscala και Payton Pritchard ενδέχεται να μην ενεργοποιηθουν αλλά δέκα συμβόλαια είναι ήδη καπαρωμενα στη Μασαχουσέτη -συμπεριλαμβανομένου και του μεγάλου άτυχου Danilo Gallinari.
Θεωρώ πως προτεραιότητα των Celtics οφείλει να είναι ο πολλαπλασιασμός των επιθετικών τους απειλών και η πάταξη της προβλεψιμότητας που τους διακρίνει τα τελευταία χρόνια, όταν και κερδίζουν περισσότερο βάσει ταλέντου παρά ορθότητας.
Με την περιφέρεια να είναι -οριακά υπερβολικά- γεμάτη και τους Sam Hauser – G. Williams, τους μοναδικούς δηλαδή αυθεντικούς σουτέρ στα φτερά, να… καίγονται από το προπονητικό επιτελείο στα Playoffs, η κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί στη Βοστόνη δεν είναι άλλη από το κυνήγι ενός Center που αφενός να κολλάει επάξια δίπλα στους Robert Williams – Al Horford και αφετέρου να μπορεί να αντλήσει προσοχή από την αντίπαλη άμυνα ως PnR ή low post απειλή -κάτι που λείπει από τους Κέλτες εδώ και μια δεκαετία, κάτι που θα ανοίξει το γήπεδο πολύ περισσότερο.