Ο Damian Lilard δεν έχει περάσει και εύκολα στη ζωή του και. Ναι σίγουρα είναι γνωστός για τα μεγάλα σουτ που είναι ικανός να πάρει και να ευστοχήσει.
Ο ηγέτης των Blazers εξήγησε γιατί νιώθει κάθε φορά που σηκώνεται για ένα σουτ ότι θα κάνει κάτι μεγάλο.
Συγκεκριμένα ανέφερε, «Συνήθως σε τέτοιες στιγμές λέω στον εαυτό μου ότι θα κάνω κάτι μεγάλο. Όχι απλά για να το πω. Νομίζω ότι αυτό γίνεται επειδή όλοι λένε ότι δουλεύω σκληρά, αλλά στην καρδιά μου ξέρω ότι όντως το κάνω. Στο γήπεδο, έξω από αυτό, φέρομαι σωστά στους ανθρώπους.
Ξέρω ότι κάνω τα πράγματα με τον σωστό τρόπο, δεν λέω ότι είμαι τέλειος, αλλά ξέρω ότι έχω κάνει τα πάντα, ώστε να δώσω στον εαυτό μου την καλύτερη ευκαιρία να είναι πετυχημένος. Δεν περνάει από το μυαλό μου ποτέ κάτι αρνητικό. Πάντα σκέφτομαι ότι θα κάνω κάτι μεγάλο.
Δεν ανησυχώ. Δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι την αποτυχία, γιατί αν αποτύχω ξέρω ότι δεν είναι επειδή δεν δούλεψα αρκετά. Είναι επειδή η αποτυχία είναι μέρος αυτού που κάνουμε. Δεν ανησυχώ».
Δεν ανησυχεί διότι ξέρει ότι στο τέλος θα βγει νικητής, εξάλλου η απόφασή του να ασχοληθεί με το μπάσκετ, ξεκινά από πολύ παλιά.
Ο μικρός τότε Damian, δεν είχε όνειρο να παίξει ποτέ στο ΝΒΑ ή σε μία μεγάλη λίγκα, ή να βγάζει εκατομμύρια. Δεν είχε τέτοιο στόχο. Ο μοναδικός του στόχος ήταν να γίνει Μαχητής! Ο Huston (Αδερφός του) μοιραζόταν ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τον Damian. Έως και το high school, κάθε σχεδόν βράδυ ήταν σαν να πρωταγωνιστούσαν σε Wrestlemania. Κάθε μα κάθε όμως βράδυ διεκδικούσαν τη ζώνη. Έπρεπε να είναι και να νιώθουν πολύ δημιουργικοί όπως αναφέρουν.
Ο Huston ήταν σαν μεγαλύτερος ηλικιακά, μεγαλύτερος και σωματικά. Γι’ αυτό και κάθε βράδυ παίζανε «μπουνιές» και πάντα λογικό να έχανε ο Dam. Όπως ο ίδιος ο Huston είχε πει, «Τον έδερνα κάθε βράδυ. Έπρεπε να τον προετοιμάσω. Μεγαλώνοντας στο Oakland, όταν βγαίνεις από το σπίτι, πρέπει να ‘χεις δεμένα τα κορδόνια σου ή αλλιώς χάνεις το φαγητό που ‘χεις πάρει για το σχολείο. Δεν ήθελα να ‘χω έναν soft μικρό αδελφό, οπότε τον έδερνα κάθε βράδυ»
Στα μόλις 12 του έτη, o Lilard είχε συνειδητοποιήσει το τί ήθελε να κάνει και δεν θα τον σταματούσε κανείς! Ήταν μια τυχαία Παρασκευή. Ρώτησε κάτι τη μητέρα του. Καθόταν σε ένα αυτοκίνητο. Δεν έδειχνε να είναι καλά. Είχε κάποια προβλήματα με το αφεντικό της και δούλευε συνέχεια υπερωρίες. Την ρώτησε «όλα καλά;». Είπε «ναι». Ήξερε πως ήταν ψέματα. Της είπε ‘όλα θα είναι καλά. Θα παίξω στο ΝΒΑ της είπε. Δεν τον πίστεψε.
Κι όμως. Την πρώτη χρονιά αναδείχθηκε καλύτερος πρωτοετής στη Big Sky. Τη δεύτερη MVP. Την τρίτη μπήκε στα ψηλά της λίστας με τα prospects στο NBA draft. «Στο ένατο ματς της σεζόν, έπαθε κάταγμα στο πόδι και έχασε το υπόλοιπο».
Ήταν 21. Είχε αγχωθεί. Πριν βγάλει το γύψο, πήγαινε στο γήπεδο και έκανε 400 σουτ καθήμενος σε καρέκλα. Μετά έκανε 200 σουτ, με το ένα πόδι. Με την επιστροφή του, έγινε ο πρώτος σκόρερ του έθνους για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε αμφισβήτηση προ του NBA draft. Στο Νο1 Anthony Davis στο Νο2 ο Kidd-Gilchrist, στο Νο3 ο Bradley Beal και αυτός στο Νο6. Το είχαν διαλέξει οι Blazers.
Αυτός είναι ο «Dame» αυτή η ιστορία του και η φιλοσοφία του! Ένα Σταρ που ξεκίνησε απ’ το μηδέν με σκληρή δουλειά και αντίξοες συνθήκες.
Δείτε εδώ το βίντεο: