Ένας από τους λόγους που λατρεύω το stand up comedy είναι η σκληρότητα ενός επαγγέλματος που όλα περνούν από τα χέρια σου.
Ο κωμικός δεν πρέπει μονάχα να ετοιμάσει ένα κείμενο γεμάτο αστεία, αλλά πρέπει να τα εκτελέσει άρτια, αφού πρώτα έχει κλείσει τον χώρο που θα παίξει, αφού πρώτα έχει συμφωνήσει για τα χρήματα που θα πάρει κλπ.
Είναι ένα επάγγελμα λοιπόν, πολύ δύσκολο, πολύ σκληρό, πολύ βάναυσο, ένα επάγγελμα που δεν έχει ωράριο, ένα επάγγελμα που δεν έχει ηρεμία.
Ωστόσο, εμείς μπορούμε να δούμε μόνο τη βιτρίνα ενός μαγαζιού με πολύ προσιτά ρούχα, χωρίς να έχουμε πρόσβαση στους λογαριασμούς, στο άγχος και στις παραγγελίες μιας τέτοιας επιχείρησης.
Εμείς βλέπουμε τα καλωγυρισμένα specials του Netflix, αλλά όχι τον τρόμο του να φτάσει κάποιος κωμικός στο σημείο να έχει δικό του μονόλογο στην ίσως κορυφαία πλατφόρμα του κόσμου.
Αυτό, λίγο πολύ, είναι και το ΝΒΑ.
Ένας απομακρυσμένος από κάθε γαλαξία πλανήτης, με καλογυαλισμένους πρωταγωνιστές, μηδαμινές ευκαιρίες και πύρινη αίγλη να τον επιχρυσώνει σε κάθε ένα του βήμα.
Εμείς βλέπουμε τον Γιάννη, τον LeBron, τον Durant, τον Harden αλλά δεν εμβαθύνουμε στους υποδεέστερους και δε μπαίνουμε καν στον κόπο να μελετήσουμε το παιχνίδι τους, τη συνεισφορά τους, το grind που μεταδίδουν στις ομάδες τους.
Ο Georges Niang είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες του ΝΒΑ, αφού αποτελεί αναντικατάστατο γρανάζι της κορυφαίας -βάσει ρεκόρ- ομάδας του, των Utah Jazz.
Μπορεί να αγωνιστεί σε 2.5 θέσεις, να μαρκάρει άλλες τόσες, να δώσει όγκο και πλεονεκτήματα με το ύψος του, να ανοίξει το γήπεδο με το φονικό του σουτ.
Δεν είναι σταρ.
Και πιθανότατα δε θα μπει ποτέ του σε κάποιο All Star Game ή σε μια All NBA Team.
Όχι γιατί μόνο δε μπορεί.
Αλλά και γιατί ήδη έχει μπει.
Ο Νiang είναι από τους παίκτες που μπήκαν σε αρκετά μεγάλη ηλικία στο Draft (23) και ως εκ τούτου δεν πήρε πολλές ευκαιρίες από την αρχή, κάτι που έκανε αναγκαία τη μετάβαση- ξεπέταγμα του στη G League.
Η G League είναι ίσως το πιο δύσκολο από άποψη ανταγωνισμού πρωτάθλημα του κόσμου, με τους συμπαίκτες να είναι ουσιαστικά εν δυνάμει εχθροί και κυνηγοί μιας πολυπόθυτης θέσης στο ΝΒΑ και τους αντιπάλους πάντα πρόθυμους να ξεσκίσουν για κάποια -έστω και πενιχρή- προσοχή από media και GMs.
Εκεί, σε 3 δόσεις και 50 ματς, κατόρθωσε να δείξει πως τα στενά σαρκοφάγα όρια της θυγατρικής δε μπορούν να τον κρατήσουν μέσα τους αιωνίως, με τον ίδιο να βροντοφωνάζει με την παρουσία του (20 πόντοι, 7 ριμπάουντ, 4 ασίστ) πως το ΝΒΑ θα ήταν η επόμενη στάση του.
Αυτή τη φορά, για πάντα!
Από τα 8.5 λεπτά στα 13.5 και από εκεί στα 16 φέτος.
Από τους 4 πόντους, στους 6 και από εκεί στους 7 φέτος.
Από τις 44 νίκες στις 50 και από εκεί στις 52 και την πρωτιά στη Δύση φέτος.
Από τον πρώτο γύρο στο ένα βήμα πριν τους τελικούς περιφέρειας φέτος.
Κανείς δε θα ασχοληθεί με το ταξίδι του Niang στα άδυτα νερά της G League και του περιορισμού στο ΝΒΑ.
Κανείς δε θα ασχοληθεί με το ταξίδι του Rick Gervais από την ανεργία και τη φτώχια στο να γεμίζει κάθε θέατρο σε ΗΠΑ και Αγγλία και να είναι ένας εκ των διασημότερων κωμικών του πλανήτη.
Όλοι θα μείνουμε στο ότι ο ένας παίζει στο ΝΒΑ και ο άλλος είναι γνωστός κωμικός.
Θα μείνουμε στο αν η μπάλα κατέληξε στο καλάθι ή αν το κοινό γέλασε, εθελοτυφλώντας για το πως φτάσαμε εκεί, για τα πόσα δάκρυα χύθηκαν, για τα πόσα αστεία πετάχτηκαν στον Καιάδα των αχρήστων και τα πόσα σουτ ράγισαν ταμπλό και στεφάνη…
Σήμερα, ο Georges Niang, ο “Fat Curry” όπως τον αποκαλούν οι συμπαίκτες του, γίνεται 28 ετών.