Μπορεί το ματς μεταξύ των Houston Rockets και των Sacramento Kings τα ξημερώματα της Δευτέρας (17/1) να μην είχε την απαραίτητη ποιότητα για να στρέψει το μάτι του τηλεθεατή πάνω του, αλλά κατά τη διάρκειά του συνέβησαν μερικά… παράξενα γεγονότα.
1) Η αδυναμία των Τεξανών να τρέξουν
Μόλις 7 ομάδες στο ΝΒΑ έχουν μικρότερο μέσο όρο ηλικίας από τους Rockets, οι οποίες ουσιαστικές είναι ακόμα πιο νεαρές από τα νούμερα τελευταία εφόσον δε στηρίζονται στους βετεράνους Daniel Theis και DJ Augustin.
Χθες, για άλλη μια φορά δεν έτρεξαν καθόλου καλά στο ανοιχτό γήπεδο όμως πάρα τα νιάτα τους κολλώντας στους 9 πόντους από λάθη αντιπάλου (10οι χειρότεροι φέτος) και στους 6 σε fast break καταστάσεις (9οι χειρότεροι φέτος), κάτι που σε καμία περίπτωση δε συνάδει ούτε με τα νιάτα, ούτε με την αθλητικότητα ούτε και με το DNA του ενθουσιασμού και της έπαρσης που οφείλει να έχει ένα σύνολο τέτοιας ηλικίας.
Από την άλλη, οι μέτριοι, μεγαλύτεροι και δίχως μέλλον Kings πήραν 59 πόντους σε αυτές τις συγκυρίες, χαρίζοντας στον coach Silas ένα τρανό πεδίο σκέψης.
2) Η λογική των 2 αντιπάλων
Παραμένοντας στο ζήτημα της ηλικίας αλλά στη θετική του εκμετάλλευση, οι 10 και 8 τη τάξει νεαρότερες ομάδες της λίγκας ήταν πέρα για πέρα λογικές στις επιθέσεις τους.
Δεν πάρθηκαν πολλά τραβηγμένα σουτ, υπήρχε σχεδόν πάντοτε η στρατηγική της έκθεσης του αδύναμου κρίκου της άμυνας με guard to guard screens αλλά και το τάισμα των ελεύθερων όψεων μέσω drive n kicks ή έπειτα από διάβασμα ενός double team.
Ειδικά για τους Rockets το να εκτελούν με 54%-40%-83% από το παρκέ αποδεικνύει πολλά σπουδαία χαρακτηριστικά για το “αύριο”.
3) Το αντιαθλητικό του Fox
Έχουμε τονίσει πολλάκις και το βλέπει και ο καθένας μόνος του πως η σύγχρονη πολιτική του ΝΒΑ προστάζει την προστασία των παικτών -και δη των σταρ- έναντι στους αμυνόμενους, σε μια soft εποχή όπου όλα τιμωρούνται (μη ξεχνάμε πως μέχρι και πριν από λίγα χρόνια το να κρεμιέσαι μετά το κάρφωμα στην ρακέτα θεωρείτο ασέβεια και τιμωρείτο με τεχνική ποινή).
Στον εν λόγω αγώνα λοιπόν, όλοι θα είδατε τη φάση με το σκληρό φάουλ του De’ Aaron Fox στον Garrison Matthews που χρεώθηκε με flagrant 2, με την πτώση να είναι το μοναδικό κριτήριο επ’ αυτού και όχι το χτύπημα αυτό καθ’ αυτό.
Προσωπικά, το θεωρώ flagrant 1 -στη χειρότερη περίπτωση- για την εποχή που βαδίζει το ΝΒΑ, αλλά η αποβολή του Fox για κάτι τέτοιο φαντάζει λάθος -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.