Λίγες ώρες μετά το χθεσινό -πρώτο της φετινής off-season– trade ανάμεσα σε Memphis Grizzlies και New Orleans Pelicans, δεν έχω καταφέρει ακόμα να καταλάβω ποιο είναι ακριβώς το σκεπτικό των τελευταίων, εκτός του οικονομικού αβαντάζ που -ίσως- αποκτούν από τη μεθεπόμενη χρονιά.
Αρχικά, ας δούμε την ανταλλαγή:
Το Memphis αποκτά:
- Steven Adams
- Eric Bledsoe
- No. 10 pick του 2021
- No. 40 pick του 2021
- 2022 first-round pick (via Lakers)
Η New Orleans αποκτά:
- Jonas Valanciunas
- No. 17 pick του 2021
- No. 51 pick του 2021
Ας ξεκινήσουμε με το αγωνιστικό κομμάτι.
Όπως έχω αναφέρει ξανά, ο Zion Williamson είναι ένας τύπος παίκτη που δε μπορεί να λειτουργήσει τόσο άρτια με έναν Center «δεινόσαυρο» δίπλα του ούτε στην επίθεση ούτε και στην άμυνα, με τον Steven Adams να φράζει το spacing που χρειάζεται για να κυριαρχήσει στο paint (ειδικά από τη στιγμή που μαζί του έπαιζαν συνεχώς οι «άσουτοι» Bledsoe, Hart, Ingram, Ball), ενώ παράλληλα γεμίζει με ακόμα ένα βαρύ κορμί -το match up του, που δεν έχει λόγο να απομακρυνθεί από αυτή- τη ρακέτα, με τον Z να έχει πλέον 2 κορμιά πάνω του.
Η αποχώρησή του ήταν κάτι πολύ θετικό.
Μέχρι που οι Πελεκάνοι απέκτησαν έναν ολόιδιο παίκτη!
Προφανώς, ο Valanciunas είναι πολύ πιο ποιοτικός τεχνικά από τον πρώην των Οklahoma City Thunder, και έχει τη φινέτσα να τραβηχτεί στην περίμετρο όταν χρειάζεται, χαρίζοντας ανάσες στον σταρ του.
Αλλά η κινητήριος δύναμή του είναι το ζωγραφιστό, εκεί όπου ακμάζει αρπάζοντας επιθετικά ριμπάουντ και τελειώνοντας δυνατά μέσω PnR.
Όπως γίνεται αντιληπτό, η παρουσία του δεν εξυπηρετεί καθόλου αυτή του Williamson, που είναι ο απόλυτος σταρ της ομάδας και αυτός που θα έπρεπε να ενδιαφέρει πρωτίστως το front office.
Περνάμε στο οικονομικό κομμάτι, το καίριο και μοναδικό πλεονεκτήματα των Pels.
Η οικονομική κατάσταση τη σεζόν 2022-23 θα είναι ως εξής:
Memphis:
- Bledsoe: 19 εκ.
- Adams: 18 εκ.
Pelicans:
Valanciunas: free agent
Οι Pelicans εξοικονομούν 37 εκ. δολ. για τη σεζόν 2022-23, ένα ποσό που είτε μπορεί να χωρέσει ένα σταρ είτε 2 και 3 καλούς παίκτες που θα κουμπώσουν άρτια με τον Zion, με το δεύτερο να είναι και το πιο πιθανό -και θελκτικό στα μάτια μου- σενάριο.
Θεωρητικά όμως, είναι μια κίνηση που δεν εγγυάται σίγουρα αποτελέσματα, αφού το γεγονός πως υπάρχει “άπλετος” χώρος στο salary cap δε θα φέρει ως εκ θαύματος ηχηρά ονόματα, για τα οποία γεννήθηκε ήδη 1 σεζόν πριν ένα οικονομικό κενό.
Και αν ο Williamson δυσαρεστηθεί ακόμα περισσότερο σε αυτό το διάστημα της υπομονής, τότε ο David Griffin δεν θα αναζητάει έτερο σταρ, αλλά δουλειά.
Τέλος, το ίσως χειρότερο κομμάτι του deal.
Tα draft picks.
Οι Pelicans δείχνουν μια σημαντική αυτοπεποίθηση πως θα κυνηγήσουν με αξιώσεις όλα τα μεγάλα ονόματα της free agency του 2022 (Harden, Curry, Durant, Walker, Irving, LaVine), αλλά ούτε η αγορά ούτε το contending επίπεδό τους αναμένεται να είναι στο πλευρό τους.
Το κυνήγι των σούπερ σταρ είναι το plan A.
Δεν υπάρχει όμως, plan B…
Τυπικά, αν οι Pelicans αποτύχουν να φέρουν κάποιο αστέρι στη Λουιζιάνα, θα αναλωθούν εκ νέου σε μια αλά Anthony Davis συνταγή, που αργά ή γρήγορα θα εκνευρίσει τον Zion, που βλέπει συνομήλικούς του σταρ να βιώνουν ήδη πετυχημένες ομαδικά σεζόν, με αποκορύφωμα τον κολλητό του φίλο, RJ Barrett, που ήταν ένας από τους πλέον βασικούς παράγοντες της εκτόξευσης των New York Knicks από μια rebuilding ομάδα στο πλεονέκτημα έδρας της Ανατολής για τα Playoffs της.
Μη ξεχνάμε άλλωστε, πως ο πάλαι ποτέ παίκτης του coach K στο NCAA έγινε All Star ήδη από τη δεύτερη χρονιά του με μια σύνθεση που τον κατατρώει, την ίδια στιγμή που ο οργανισμός του δεν αγγίζει καν την postseason…
Με αυτό το σκεπτικό, μου φαίνεται ανεκδιήγητο το γεγονός πως ξεφορτώθηκαν το νο. 10 pick ενός Draft αντίθετου της… γαρίδας (όμορφο προς τα πάνω, αδιάφορο προς τα κάτω -πλην δεύτερου γύρου), καθώς θα είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ένα μεστό και τίμιο prospect.
Πλέον, απλά το “πέταξαν” για 37 αβέβαια εκ. στο Memphis, μια ομάδα που από το πουθενά χτίζει με καλύτερες περγαμηνές ένα ήδη καλλωπισμένο μέλλον, ειδικότερα από τη στιγμή που θα αποχωρήσει ξανά ο Eric Bledsoe και δε θα μπλέξει τον Ja Morant, τον απόλυτο ηγέτη της δηλαδή, δημιουργικά και εκτελεστικά.