Οι φετινοί Washington Wizards είχαν πολλά σύγχρονα στοιχεία από την αρχή της σεζόν και γι’ αυτό άλλωστε ήταν μια ομάδα με τρομερό potential, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει επιθετικά από κανέναν άλλον οργανισμό του πρωταθλήματος.
Παρά την ατυχία τους με τον season ending τραυματισμό του πιο σημαντικού τους παίκτη, του Thomas Bryant, έχουν καταφέρει να κρατήσουν κοφτερά τα βέλη της φαρέτρας τους και αυτή τη στιγμή είναι η πιο “καυτή” ομάδα από τις υποψήφιες της Ανατολής για τη 10η θέση των Ρlay Ιn.
Κυρίως όμως, διαλύουν τις νόρμες που τα media γέννησαν για αυτούς!
«Είναι ομάδα του Beal»
Ο περισσότερος κόσμος τείνει να ενημερώνεται μονάχα από τα social media για τα τεκταινόμενα του ΝΒΑ και σχηματίζει άποψη ως φερέφωνο αυτών που διαβάζει, χωρίς να ευθύνεται ιδιαίτερα.
Έτσι και στην παρούσα συνθήκη, η πλειονότητα θαρρεί πως οι Wizards είναι ομάδα που ζει και πεθαίνει από τις ορέξεις του ηγέτη της, Bradley Beal.
Ουσιαστικά, όμως, η κατάσταση κινείται στο ακριβώς αντίθετο ρεύμα!
Φέτος, οι Wizards μετρούν:
- 1 νίκη σε 6 ματς όταν σκοράρει 40+ πόντους (17% επιτυχία)
- 7 νίκες σε 15 ματς όταν σκοράρει 35+ πόντους (47% επιτυχία)
- 20 νίκες σε 32 ματς όταν σκοράρει 30+ πόντους (63% επιτυχία)
- 24 νίκες σε 43 ματς όταν σκοράρει 25+ πόντους (56% επιτυχία).
Με άλλα λόγια, όταν ο Beal γίνεται το κέντρο του κόσμου, οι πρωτευουσιάνοι τα πηγαίνουν πολύ άσχημα.
Γιατί;
Γιατί ο περίγυρός του αναγκάζεται να κάνει πράγματα στα οποία δεν ακμάζει.
Μπορεί ο Davis Bertans να προσαρμόζεται άριστα στο hero ball του Beal, αλλά τα υπόλοιπα κυρία γρανάζια μιας μηχανής δίχως ικανοποιητικό spacing και range δυσκολεύονται αισθητά.
Ο Rui Hachimura δεν εκμεταλλεύεται τα μυριάδες miss matches που δημιουργεί το size του κόντρα στα αντίστοιχα των άλλων SFs στο low post και ανοίγεται στην περιφέρεια χωρίς να είναι τρομερός catch n shoot σουτέρ (33% σε αυτόν τον τομέα), οι -σχετικά- άσουτοι centers κάνουν επίσης την ίδια δουλειά με τον Ιάπωνα, ενώ και ο Russell Westbrook, o co-star του Beal στο τιμόνι της Washington, δεν λειτουργεί ως το ιδανικό shooting/spacing fit, με τη μαεστρία του στην οργάνωση να μην ανθίζει και να αναλώνεται σε θεατή και όχι σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι συμπαίκτες του BB να σουτάρουν με 35% από μακρινή απόσταση κάθε φορά που αυτός βρίσκεται στο παρκέ, στοιχείο που φράζει άρδην το winning ability του συλλόγου.
Όταν όμως, γίνεται sidekick της δημιουργίας του Westbrook, αφήνει τα screens να έρθουν σε αυτόν και λειτουργεί αρμονικά μαζί τους και βάζει περισσότερο στο παιχνίδι και τους Bertans- Hachimura, οι Wizards αντλούν ό,τι περισσότερο μπορούν από την ομάδα και από τον ηγέτη της.
Και έτσι, φτάνουμε στο επόμενο βήμα.
“Οι Wizards κάνουν skip την άμυνα”
Στις 9 Ιανουαρίου 2021, ο Beal δηλώνει στη συνέντευξη τύπου πως:
«Δε μπορούμε να μαρκάρουμε ούτε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο».
Δεν είχε και άδικο.
Μια ομάδα που κινείται στα επιθετικά νήματα του αρχισκόρερ της χωρίς ταυτόχρονα να έχει τα απαραίτητα αμυντικά εφόδια (πχ φετινοί Dallas Mavericks με τόσους 3nD wings) συνήθως δεν μπορεί να καταφέρει πολλά στο σύγχρονο ΝΒΑ.
Έκτοτε όμως, έχουν αλλάξει πολλά στη θέληση της Washington!
Οι προσθήκες των Αlex Len και Daniel Gafford θωρακίζουν το ζωγραφιστό (3η καλύτερη επίδοση σε ριμπάουντ/15η καλύτερη σε τάπες από την trade deadline/16η καλύτερη σε ποσοστά στο ζωγραφιστό), η ομοιογένεια στα σώματα των παικτών (2.08 μέτρα) βοηθάει στην ροπή του switchability, ενώ το γεγονός πως διαθέτουν ταυτόχρονα μια από τις πιο ψηλές ομάδες της λίγκας στην περιφέρεια (2.01 μέτρα) αναβαθμίζει την ποιότητα των μέτριων αμυντικών του ρόστερ.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα:
Πριν τις δηλώσεις του Beal:
118 πόντοι παθητικό
47% εντός πεδιάς
37% τρίποντο
45 ριμπάουντ
4 τάπες
7 κλεψίματα
Ρεκόρ: 2-8 (20% επιτυχία)
Μετά:
115 πόντοι παθητικό
46% εντός πεδιάς
34% τρίποντο
48 ριμπάουντ
5 τάπες
7 κλεψίματα
Ρεκόρ: 26-26 (50% επιτυχία)
Οι αλλαγές δεν είναι ραγδαίες.
Όταν όμως, δίνεις σε μια από τις καλύτερες επιθέσεις στο ΝΒΑ μια επιπλέον ώθηση από την άμυνά της, τότε δημιουργείται αυτόματα ένας δυσκολοκατάβλητος και ρυθμικός συνδυασμός, με μόνο πασπαρτού αποτυχίας το φτωχό “ταλέντο” του ρόστερ.
ΥΓ. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί το γεγονός πως είναι διαφορετικό να δέχεται 110 πόντους το Miami από ότι η Washington, αφού ο οργανισμός της πρωτεύουσας έχει το υψηλότερο pace στη λίγκα (104.5), με τα παιχνίδια της να διαθέτουν τις περισσότερες κατοχές (181 επιθέσεις) και το υψηλότερο τέμπο.
“Ο Westbrook δεν είναι σταρ”
Ο Russell Westbrook παίζει αρκετά ώριμα, αρκετά ικανοποιητικά και αρκετά μαγικά, αρπάζοντας τα κλειδιά της επίθεσης από τον Beal, φωνάζοντάς του ένα πιο ευγενικό «απλά κοίτα».
Κυρίως όμως αυτό το φωνάζει -και όχι με την ίδια πραότητα- σε όλους όσους νόμιζαν ότι ξόφλησε πέρυσι στο πλευρό του ball hog James Harden και πως τα prime του έχουν περάσει ανεπιστρεπτί μετά το κάζο των περσινών Houston Rockets, που ζούσαν και πέθαιναν με ένα στοιχείο που δεν πηγάζει από τον Brodie, το τρίποντο.
Με 16 triple double τις τελευταίες 34 ημέρες -σε 20 παιχνίδια- οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ανακηρυχθεί παίκτης του μήνα.
Οποιοσδήποτε που δε φέρει αυτό το όνομα…
Σε αυτά τα ματς, έχει οδηγήσει την ομάδα του σε 11 νίκες (69% επιτυχία), μετρώντας 22 πόντους, 14 ριμπάουντ και 13 ασίστ, την ίδια στιγμή που σουτάρει με 44% εντός πεδιάς, 34% από το τρίποντο και 68% από τη γραμμή των βολών.
Θυμίζει ξανά τη χρονιά που πήρε το MVP στην Οκλαχόμα.
Θυμίζει ξανά τον παίκτη που έσπαγε το ένα τριπλό ρεκόρ μετά το άλλο.
Θυμίζει ξανά τον ηγέτη που είναι ικανός να βάλει ένα ΟΚ ρόστερ στα playoffs.
Και θα το κάνει!