Ο θάνατος είναι το τέλος της ζωής τόσο του νεκρού όσο και των αγαπημένων του προσώπων, καθώς αν και εκείνοι θα εξακολουθούν να ζουν, η καθημερινότητά τους δεν θα θυμίζει σε τίποτα απολύτως τις πρότερες μέρες τους.

Κανείς δε θα χαμογελάει το ίδιο πια. Κανείς δεν θα έχει την ίδια όρεξη πια. Κανείς δεν θα πηγαίνει στα ίδια μέρη πια.

Μπορεί να ζουν, αλλά ένα μεγάλο – γεμάτο αγάπη, πάθος και oρμές- μέρος της ψυχής τους έχει πια πεθάνει. Και θα τους το θυμίζει καθημερινά χωρίς σταματημό, μέχρι και τη στιγμή που θα “φύγουν” και αυτοί, ελπίζοντας σε μια νέα και αιώνια δεύτερη ευκαιρία με τις χαμένες τους αγάπες.

Λίγοι καταφέρνουν πραγματικά να ξεφύγουν από τη θλίψη και το μαρτύριο του αχόρταγου πόνου. Μερικοί αρκετά αξιέπαινοι άνθρωποι, που είναι νικητές, είναι γενναίοι, είναι ζωντανοί.

Ένας από αυτούς τους γενναίους μαχητές είναι και ο Cassius Winston.

 

O Cassius Winston -για όσους δεν τον γνωρίζουν- ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στο NCAA τα τελευταία 2 χρόνια, όπου αγωνιζόταν με τη φανέλα του Michigan State, και πλέον δοκιμάζει την τύχη του στο ΝΒΑ με αυτή των Washington Wizards, αφού οι πρωτευουσιάνοι τον είχαν επιλέξει στο νούμερο 53 του περσινού Draft, χαρίζοντας του έτσι μια απόλυτη ευκαιρία να μετουσιώσει τις τρομερές του ερασιτεχνικές εμφανίσεις σε επαγγελματικές.

Ο γέννημα θρέμμα παίκτης του Michigan του Detroit πρόλαβε μέσα σε 4 χρονιές στο κολεγιακό πρωτάθλημα (3 αν αφαιρέσουμε την πρώτη του σεζόν, όπου δεν είχε ποιοτικό χρόνο συμμετοχής) να καταφέρει τα πάντα εκτός από τον εθνικό τίτλο. Κορυφαίες πεντάδες της σεζόν σε όλο το πρωτάθλημα, κορυφαίες πεντάδες της περιφέρειας και μάλιστα ομόφωνα. 19 πόντοι, 2.5 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 1 κλέψιμο στις τελευταίες σεζόν του εκεί, στατιστικά και συνέπεια που τον αναγάγουν στους κορυφαίους της διετίας. 1 Final Four, με την περσινή ακύρωση του ετήσιου NCAA March Madness ελέω κορονοϊού να του στερεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φτάσει και σε ένα δεύτερο.

 

 

 

Ένα άκρως πλούσιο βιογραφικό, που δυναμώνει ακόμα περισσότερο από τον πόνο ψυχής του Cassius…

 

Στις 10 Δεκεμβρίου 2019, το πιο σημαντικό κομμάτι στην καρδιά του έπαψε να υπάρχει, αφού ο 19χρονος αδερφός του, Zachary, αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του, βουτώντας στις ράγες ενός επερχόμενου τραίνου, λίγο έξω από την πανεπιστημιούπολη του Albion.

Ο θάνατός του τραγικός και αφάνταστος, η απόφασή του στοιχείο θλίψης και πόνου, που δύσκολα θα βρει λύτρωση από τον χρόνο και την πάροδό του.

Σε λιγότερο από 24 ώρες, το Michigan State καλείται να αντιμετωπίσει το άσημο Binghamton.
Κανείς δεν περίμενε τον Cassius στο γήπεδο εκείνη την ημέρα.

 

Και όμως!

 

Έφτασε πολύ πριν το φυσιολογικό, έκανε προθέρμανση με τους συμπαίκτες του, ξεκίνησε βασικός, σκόραρε 17 πόντους και μοίρασε 7 τελικές πάσες, βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει.

Τα έδωσε όλα για να τιμήσει τη μνήμη του χαμένου του αδερφού, και αποχώρησε πλήρως φορτισμένος από το παρκέ, με το γήπεδο να τον ζητωκραυγάζει και να τον συγχαίρει για την παράσταση αγάπης που χάρισε στον κόσμο μας.

 

 

 

Σε αγαπώ τόσο πολύ, και μακάρι να μπορούσα να σηκώσω εγώ το βάρος σου, για να σε δω επιτέλους να χαμογελάς. Καταλαβαίνω ότι ήταν ασήκωτο για σένα, αλήθεια, και σου υπόσχομαι πως η ιστορία σου δεν τέλειωσε σήμερα“, ήταν το μήνυμα του Cassius στα social media.

Ο Cassius Winston πέθανε εκείνη τη μέρα και πιθανότατα δεν θα αναστηθεί ποτέ. Ακόμα «τρέχει» στα social media του χαμένου του αδερφού, ανυπομονώντας για μια του ανάρτηση, όσο χαζή ή αδιάφορη και αν είναι. Γιατί έτσι, θα ζούσε.

Ωστόσο, παλεύει κάθε μέρα για να γίνει πιο ζωντανός, πιο ζωηρός και πιο ενεργός με τους γύρω του, όντας ένα από τα τρομερά παραδείγματα ζωής που μας χάρισε απλόχερα η φουρνιά του Michigan State τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα, γίνεται 23 ετών, αν και έμεινε -και θα μείνει πάντοτε- στα 21 του, όταν και συνέβη αυτό που δεν θα ήθελε ποτέ να συμβεί.

Χρόνια πολλά, Cassius!