Ένας από τους πιο παλαιάς κοπής floor generals στο ΝΒΑ δεν είναι άλλος από τον Cory Joseph, έναν άνθρωπο με εμπειρία όχι μόνο ετών αλλά και ηχηρών φουρνιών της σύγχρονης ιστορίας της λίγκας όπως οι prime San Antonio Spurs και οι Toronto Raptors του DeMar DeRozan, ο οποίος γνωρίζει όσο λίγοι αφενός να κάνει τη σωστή επιλογή τη σωστή στιγμή και αφετέρου να καθοδηγήσει τους συμπαίκτες του είτε πρόκειται για ένα σταρ είτε για έναν άβγαλτο Rookie.

 

 

 

Αν υπάρχει όμως κάτι που θαυμάζω σε αυτόν πέρα από τις παραπάνω αρετές αυτό είναι η συνέπεια με την οποία αντιμετωπίζει το εκάστοτε παιχνίδι, είτε πρόκειται για έναν Τελικό περιφέρειας είτε για ένα αδιάφορο θεωρητικά ματς απέναντι στη χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ, όπως το προχθεσινό (18/3) με τους Orlando Magic.
Δεν θα ασχοληθώ τόσο με τα απλά στατιστικά του (13 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 7 ασίστ για να έχουμε μια εικόνα), γιατί δεν έχουν τόση σημασία για μένα.

Προχθές λοιπόν, σε ένα ματς χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για έναν 30άρη που του χρόνου θα παίζει σε άλλες πολιτείες, δυσκόλεψε τα 9 από τα 21 σουτ (το 43% τους) αλλά και τα 5 από τα 7 τρίποντα που έγιναν απέναντί του (το 71% τους), ενώ την ίδια στιγμή τάιζε εξαιρετικά ξανά και ξανά τους on fire συμπαίκτες του.
Δεν είναι φυσικά τυχαίο το γεγονός πως οι 4 από τις 7 τελικές του πάσες είχαν αποδεκτή τον “καυτό” Shaddiq Bey των 51 πόντων ενώ ακόμα 2 βρήκαν δύο συνεχόμενα καλάθια του Marvin Bagley, που μοιάζει επιτέλους απελευθερωμένος μετά από χρόνια σκλαβιά στο Sacramento.

 

 

 

Γενικότερα φέτος, τα δημιουργικά νούμερά του είναι σε πολύ καλό επίπεδο, καθότι αν και μετράει 4 ασίστ ανά βραδιά, αριθμεί παράλληλα και 8 potential ασίστ κατά μέσο όρο -λειτουργώντας άριστα με τις off ball απειλές, με τους Shaddiq Bey, Jerami Grant και Trey Lyles (πριν ανταλλαχθεί στους Sacramento Kings) να απασχολούν το 44% των εν γένει πασών του (2 ασίστ ανά βραδιά σε αυτούς).

Το πρόβλημα -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια;
Δεν έχει καμία δουλειά στο Detroit, να ανανεώσει το περασμένο καλοκαίρι, να μην “πιέσει” για waive μετά την περασμένη trade deadline.

Καταλαβαίνω απόλυτα την οικονομική πλευρά μιας τέτοιας κίνησης, αλλά έχουμε αντικρίσει σε πολλές περιπτώσεις τις Top ομάδες να σνομπάρουν τέτοιες επιλογές σε βάθος χρόνου.
Και ο Joseph δεν θα το άξιζε αυτό, αφού είναι ήδη έτοιμος για την επιστροφή στη διεκδίκηση ομαδικών τίτλων…