Η κυρία στρατηγική των Golden State Warriors στους Τελικούς Δύσης της περασμένης σεζόν κόντρα στο Dallas δεν ήταν άλλη από τη σταθερή προσήλωση στον Luka Doncic, τον ίσως κορυφαίο σκόρερ του ΝΒΑ αυτήν τη στιγμή, και το συνεχές ρίσκο σε ο,τι και αν δοκίμαζαν οι υπόλοιποι από την περίμετρο. Ακόμα και αν αυτήν την τακτική δεν την χρησιμοποίησαν τόσο πολύ στο χθεσινό ντέρμπι κόντρα στον οργανισμό του Τέξας, στην πραγματικότητα την υιοθέτησαν οι αντίπαλοι, οι οποίοι προσπάθησαν να προσαρμοστουν στις ορέξεις του Stephen Curry σε κάθε μήκος και πλάτος του δικού τους μισού -ενώ ταυτόχρονα αδιαφόρησαν για τις πάμπολλες αρρυθμίες που αυτή η προσέγγιση επέφερε, με τους “Πολεμιστές” να βρίσκουν πλήθος ελεύθερων σουτ από την περιφέρεια αλλά και αρκετά cuts στην πλάτη της άμυνας.

Εκ του αποτελέσματος, όπως δηλαδή ίσχυσε και στα περσινά Playoffs, oι συμπαίκτες του Curry απέτυχαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα -με την τετράδα των Klay Thompson, Jordan Poole, Donte DiVincenzo και Andrew Wiggins να τα… σπάνε εν ολίγοις από μακρινή απόσταση μετρώντας 3-20 τρίποντα, με τα περισσότερα εξ αυτών να είναι παντελώς αμαρκαριστα, όπως φυσικά και το ύστατο στην εκπνοή όπου έπειτα από ένα αποτελεσματικό play από τον Steve Kerr ο πρώτος απέτυχε να στείλει το ματς στην παράταση.

Από την άλλη μεριά, ακόμα και αν οι Reggie Bullock και Dorian Finney Smith εξακολουθουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου (1-7 τρίποντα χθες), οι Τεξανοί έχοντας σε εξαιρετική μέρα τον άνθρωπο που έλειπε από τα περσινά ντέρμπι στους Τελικούς Περιφέρειας τον Tim Hardaway Jr. -που τελείωσε το ματς με 5-11 τρίποντα και μερικά μεγάλα σουτ-, απέδειξαν πως η τακτική του ρίσκου τόσων καλών σουτέρ δύσκολα θα έχει πάντοτε αποτέλεσμα και πως ίσως να βρίσκονταν πιο κοντά στους Τελικούς από ό,τι δείχνει το 4-1 της εν λόγω σειράς.

Τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει φυσικά και στον Josh Green, όχι επειδή βίωσε ίσως το καλύτερο ματς της μέχρι πρότινος καριέρας του στη λίγκα κόντρα στο Golden State, αλλά επειδή μαζί με τον Royce O’ Neale των Brooklyn Nets είναι οι δύο παίκτες του πρωταθλήματος με την πιο αξιοπρόσεκτη άνοδο στη ψυχολογία τους. Πήρε σουτ που μέχρι πέρυσι δεν θα έπαιρνε, βγάζει ενέργεια και πείσμα και κερδίζει σταθερά την εμπιστοσύνη του coach Jason Kidd κλείνοντας τα ντέρμπι.

 

Κόντυναν και… άρεσαν

 

Οι ομάδες που έχουν χριστεί στο βωμό βαθιών και μεγάλων ονείρων η αλήθεια πως δεν καίγονται για την κανονική διάρκεια-κάτι που έχουμε δει κυρίως στις φουρνιές του LeBron James στο Cleveland-, και εν ολίγοις προσέχουν για να έχουν. Ειδικότερα δε μια μηχανή όπως αυτή των LA Clippers που είναι… καταραμένη να αγωνίζεται διαρκώς χωρίς τους δύο κορυφαίους της παίκτες, τους Paul George και Kawhi Leonard, δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν να κριθεί επ’ ακριβώς είτε με θετική είτε με αρνητικά αύρα, με τις νίκες και τις ήττες φυσικά να περνούν ξυστά από τη σάρκα τους. Ωστόσο, συμπεράσματα ρεαλιστικά πάντα θα μπορούμε να βγάζουμε…

O οργανισμός του Los Angeles είναι ο πιο γεμάτος και πλήρης στο ΝΒΑ. Σίγουρα δεν έχει το επιθετικό ταλέντο άλλων ομάδων και το μακρινό του σουτ πάντοτε θα τον κρατάει πιο πίσω από το πραγματικό του ταβάνι ακόμα και αν φτάσει τελικά μέχρι και το τέλος του δρόμου, αλλά οι πολλές λύσεις, ο αμυντικός εκσυγχρονισμός και φυσικά οι εμπειρες φιγούρες σε κάθε μήκος και πλάτος του παρκέ μονάχα τρόμο μπορούν να προκαλούν σε κάθε αντίπαλο.

Τις πολλαπλές επιλογές των Clippers το φίλαθλο κοινό τις αντιλήφθηκε απόλυτα, όταν η ομάδα του Χόλιγουντ επέστρεψε από το -18 κόντρα στους Portland Trail Blazers και χάρις σε ένα ηχηρό 2-10 επί μέρους σκορ στα τελευταία λεπτά “έκλεψε” ένα ματς που έμοιαζε κάτι περισσότερο χαμένο. Είπαμε όμως, αυτό που έχει σημασια για κάθε contending ομάδα είναι ο τρόπος που κάνει κάτι και όχι το αποτέλεσμα που επιφέρει η επιλογή του σε αυτό το χρονικό στάδιο της χρονιάς.

 

Μέχρι και την 3η περίοδο λοιπόν, ο αποτελεσματικός επιθετικά μα βαρύς αμυντικά Ivica Zubac αγωνίστηκε στα 28 από τα διαθέσιμα 36 λεπτά -με το σύνολο του coach Ty Lue να είναι χειρότερο κατά 21 πόντους με αυτόν στο παρκέ καθώς δεν κατάφερε να βρει ποτέ λύση ούτε στο συνεχές χτύπημα του drop του Κροατη ούτε στο κυνικό spacing του Portland.
Στην 4η περίοδο, ο Lue επέλεξε το ακραίο small ball σε κάθε ένα από τα 12 λεπτά έχοντας τους Diakite και Covington μόνο ως άτυπους Centers. Το αποτέλεσμα; Οι Clippers ήταν καλύτεροι κατά 87 πόντους ανά 100 κατοχές και κρατώντας στο 30%/30% μια ομάδα που εκτελούσε μέχρι στιγμής με 52%/56% κέρδισαν ματς και παίκτες.