Πανζουρλισμός.
Αυτή είναι η μοναδική λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα από κάθε άλλη της πλούσιας ελληνικής γλώσσας τη μανία που επικρατούσε για τον Sebastian Telfair στο High School.
Ήταν τόσο καλός που το μικρό γήπεδο του Abraham Lincoln έσφυζε από ζωή, φωνές και χειροκροτήματα.
Ήταν τόσο καλός που διέλυσε τον prime -ξάδερφό του και σταρ του ΝΒΑ– Stephon Marbury στην παιδική τους γειτονιά μπροστά σε μάτια φίλων, συγγενών και περαστικών.
Ήταν τόσο καλός που στα 17 του πρωταγωνιστούσε σε όλα τα σπουδαία περιοδικά των ΗΠΑ στο πλευρό μερικών εκ των κορυφαίων ονομάτων της σύγχρονης ιστορίας του ΝΒΑ.
Ήταν τόσο καλός που ο σπουδαίος LeBron James έμπαινε στην ίδια πρόταση μαζί του και ίσως έχανε αυτήν την κόντρα.
Η τρέλα που επικρατούσε για τον Telfair ήταν τόσο μοναδική για τα δεδομένα του επιπέδου, που ακόμα και η αντίστοιχη που βίωσαν οι Zion Williamson και LaMelo Ball στην εποχή των media φαντάζει μηδαμινή στο έλεός της, με τον νεαρό Sebastian να μοιάζει με τον επόμενο σούπερ σταρ του Brooklyn, μετά τον Jason Kidd και τον Jay Z, που θα οδηγούσε την πόλη στο πάνθεον της χώρας.
Οι γονείς του, φτωχοί άνθρωποι με θητεία στο Βιετνάμ που ξεπετάχθηκαν σαν σκουπίδια στο φονικά εγκληματικό Brooklyn, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα γκέτο του Bronx και της απόλυτης παράνοιας.
Μια μέρα, ο 17χρονος τότε Sebastian κοιτάει τους δικούς του κατάματα και τους παρακαλεί να κάνουν υπομονή ακόμα ένα χρόνο -για το κολέγιο- και μετά με τα χρήματα που θα έβγαζε στο ΝΒΑ θα τους έπαιρνε από τη ζοφερότητα της περιοχής τους.
Είχε συμφωνήσει με τον Rick Pitino για να μεταβεί στο Louisville, είχε επισκεφθεί τους χώρους, είχε προβάρει τη φανέλα της ομάδας του Lexington.
Ωστόσο, σε μια μόνο στιγμή άλλαξε κάθε ρότα των σχεδίων του.
Την ημέρα που γύριζε από τη μίνι εκδρομή του στο Lexington, ακούγονται πυροβολισμοί στο ακριβώς δίπλα διαμέρισμα στην ετοιμόρροπη πολυκατοικία τους.
Ο γείτονάς τους βρίσκεται λίγα λεπτά αργότερα δολοφονημένος, με τον τρόμο να καταβάλει την οικογένεια Telfair που είδε τα κύματα του αίματος να μη μένουν στην άκρη της θάλασσας αλλά να φτάνουν μέχρι και τη δική τους σειρά με ξαπλώστρες, σμπαραλιάζοντας κάθε τι δικό τους.
«Θα πάω στο ΝΒΑ», είπε στους δικούς του.
«Θα σας πάρω από εδώ, θα σας δώσω ό,τι μπορώ».
Την αμέσως επόμενη ημέρα, δήλωσε συμμετοχή στο Draft του ΝΒΑ, κάνοντας το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του.
Μέχρι το επόμενο…
Ο Telfair ήταν ένας από τους πιο τρανούς παίκτες των ανοιχτών γηπέδων των ΗΠΑ.
Εκεί ενίσχυε τη φήμη του με τα γεμάτα φωτιά handles του, με κινήσεις που δεν επιτρέπονται στο επαγγελματικό μπάσκετ, απέναντι σε μη αθλητές, που δεν εκμεταλλεύονταν το πενιχρό του σωματικό υπόβαθρο (1.83 μέτρα, 82 κιλά).
Στο ΝΒΑ -μια λίγκα που μασάει και φτύνει τους street ballers σαν ωμό κομμάτι κρέας- ο Telfair δεν θα είχε ποτέ τύχη.
Όπως δεν θα είχε και ο Professor, όπως δεν θα είχαν και οι Harlem Globetrotters.
Ταυτόχρονα, δε θα μπορούσε ποτέ να λειτουργεί αποκλειστικά ως ένας ball hog shot creator με 2 και 3 κύριες πηγές σκοραρίσματος δίπλα του, που θα απαιτούσαν κατοχές, movement και προβολές, ενώ την ίδια στιγμή δεν υπήρχε στο αμυντικό πλαίσιο πέρα από την πίεση στο χειριστή.
Δεν πήγε ποτέ στο κολέγιο, δεν έμαθε ποτέ τι πρέπει να κάνει για να παίζει για πάντα στο ΝΒΑ, δεν έκανε λάθη, δεν ανέβηκε επίπεδο.
Όλα θα ήταν διαφορετικά αν έπαιζε για τον Pitino, αν βελτιωνόταν στην ομαδική άμυνα, αν πρόσεχε το σώμα του περισσότερο, αν καλλιεργούσε το range του, αν έπαιζε στο δεύτερο πιο αισθητό μπασκετικό επίπεδο της χώρας.
Αν.
Αυτή είναι η ζωή του.
Ένα «αν» απελπισίας, μέχρι την επόμενη στιγμή απελπισίας.
Στο ΝΒΑ θα έπαιζε εν τέλει 10 χρόνια, μετρώντας μεν 500+ εμφανίσεις, αλλά μην έχοντας ποτέ το χώρο και την ικανότητα να λειτουργήσει όπως θα ήθελε στο παρκέ.
Ωστόσο, πρόλαβε να σώσει τους γονείς του από την τρύπα του Brooklyn και να τους χαρίσει ένα καλύτερο μέλλον, πιο καλλωπισμένο, πιο ηλιόλουστο.
Το δικό του όμως, θα καταστρεφόταν γοερά.
Μπορεί να έβγαλε 19 περίπου εκ. δολ. στο ΝΒΑ, αλλά ο καταμερισμός τους στη συντήρηση της οικογένειάς του και οι διάφορες κακές επιλογές νεοπλουτισμού, τον ανάγκασαν στην καταφυγή παράνομων τακτικών για να επιβιώσει.
Πριν από 4 χρόνια, συλλαμβάνεται στο Brooklyn για παράνομη οπλοκατοχή και χρήση ναρκωτικών.
Λίγες ημέρες μετά, κρίνεται ένοχος από τοπικό δικαστήριο της περιοχής και καταδικάζεται σε 3.5 χρόνια φυλάκισης.
Ουσιαστικά, ένα όπλο σακάτεψε την καριέρα του στο ΝΒΑ, και ένα άλλο, σακάτεψε όλη του τη ζωή…
Σαν να μην έφτανε η εν γένει κακοτυχία του στο επαγγελματικό και βιοτικό επίπεδο, το 2020, έχασε τον αδερφό του από κορονοϊό, με τη μητέρα του να προσπαθεί να επιβιώσει από την πανδημία μέχρι και σήμερα.
Μπορεί να μη μπήκε μέχρι σήμερα φυλακή, μπορεί να απέτυχε στο μπάσκετ, μπορεί να μην ήταν ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου.
Αλλά ο Sebastian Telfair, ο μεγαλύτερος θρύλος από καταβολάς High School, ο πρώτος PG που τολμάει να μπει στο ΝΒΑ απευθείας από το HS, λυπάται περισσότερο επειδή δεν κοιμάται ήσυχα τα βράδια, με τους εφιάλτες της πραγματικότητας να ρημάζουν τον ύπνο του και να αναγκάζουν σε αιώνια κοίμηση τα όνειρά του.
Ωστόσο, αν γύριζε τον χρόνο πίσω, θα ήταν σίγουρο πως δεν θα άλλαζε το παραμικρό από όσα έκανε.
Γιατί έσωσε τους αγαπημένους του από το βόθρο της πολύπλευρης ανθρώπινης μπόχας.
Μπορεί να μην το γνωρίζει, αλλά έκανε με λάθος τρόπο το σωστό.
Χρόνια πολλά, Sebastian Telfair!