Από τη στιγμή που ο LeBron James αποφάσισε το καλοκαίρι του 2010 να αφήσει στα κρύα του λουτρού τους Cleveland Cavaliers και να ενώσει τις δυνάμεις του με τους -στα prime τους εκείνη την περίοδο- Dwayne Wade και Chris Bosh στο Miami, το ΝΒΑ πήρε μια περίεργη τροπή όπου οι απόλυτοι πρωταγωνιστές του, ενώ τόσα χρόνια διακατέχονταν από μια αίσθηση πίστης στους εκάστοτε συλλόγους τους, αποφάσισαν να ενώνουν τις δυνάμεις τους στο βωμό ενός ή και περισσότερων δαχτυλιδιών.
Έτσι, ο Kevin Durant άφησε τους Oklahoma City Thunder για τους Golden State Warriors, ο Anthony Davis πίεζε τους New Orleans Pelicans να τον ανταλλάξουν στους LA Lakers, οι Kawhi Leonard και Paul George έγιναν οι ηγέτες των LA Clippers.
Ωστόσο, όσο και αν ένα πρωτάθλημα έχει ακριβώς την ίδια αξία στο άτυπο χρηματιστήριο του ΝΒΑ με τα υπόλοιπα, από ηθικής άποψης κάποια υπερέχουν από κάποια άλλα. Και το φετινό δαχτυλίδι θα είναι ένα από τα πλέον ξεχωριστά στη λίγκα μετά τον περσινό θρίαμβο του Γιάννη Αντετοκούνμπο κόντρα στους Phoenix Suns.
GOLDEN STATE WARRIORS
Το 2009, οι Warriors μετρούν 53 ήττες και διαθέτουν το νούμερο 6 στο Draft της χρονιάς. Επιλέγουν έναν κοντό και αδύναμο τύπο που, σύμφωνα με τους scouters, δεν θα έμενε για πολύ στο ΝΒΑ. Tο 2011, μετρούν 46 ήττες και διαθέτουν το νούμερο 11. Επιλέγουν έναν 20χρονο σουτέρ με τριετή παρουσία στο NCAA.
Από το φετινό ρόστερ, ο απόλυτος ηγέτης, ο Draymond Green, επιλέχθηκε στις απαρχές του 2ου γύρου του Draft. O Kevon Looney, X Factor στη σειρά με τους Dallas Mavericks, στο τελευταίο διαθέσιμο νούμερο του πρώτου. Ο ασταμάτητος Jordan Poole στο φινάλε του πρώτου. Η τριάδα των Jonathan Kuminga, Moses Moody και James Wiseman ήταν προϊόν ενός Rebuilding που κράτησε 2 μόνο χρόνια. Αν αναλογιστεί κανείς και τους Toscano Anderson και Damion Lee, που οι “Πολεμιστές” ήταν εκείνοι που πίστεψαν όσο κανείς στον ρόλο τους στην ομάδα μέσα από δύσκολες εμπειρίες, γίνεται λόγος ουσιαστικά για έναν κορμό 7-8 παικτών από τα σπλάχνα του οργανισμού στο πλευρό των δύο πρώτων ιστοριών -που δεν είναι άλλοι από τους Stephen Curry και Klay Thompson.
Οι Warriors, μαζί με τους Celtics, είναι αυτή τη στιγμή οι μοναδικές Contending ομάδες που παλεύουν να φτάσουν στη Γη της Επαγγελίας με δικά τους παιδιά, αθλητές τους οποίους οι ίδιοι επέλεξαν, παίκτες με τους οποίους έχουν περάσει δύσκολα και άσχημα συμβάντα. Και πλέον, είναι πολύ πιθανό να βρεθούν αντίπαλοι στους Τελικούς του ΝΒΑ. Τίποτα δε γίνεται τυχαία.
Μετά από δύο άσχημες σεζόν, η μία με Rebuilding και η άλλη με την αποτυχία εισόδου στα Playoffs, μετά από πολλά άσχημα περιστατικά με αποκορύφωμα φυσικά τους δύο season ending τραυματισμούς του Thompson και τον έναν του Curry, μετά από ειρωνείες και χλευασμό προς το πρόσωπό τους, οι “Πολεμιστές” είναι ξανά εδώ. Στην κορυφή. Εκεί που τους αξίζει. Και μας μοιράζουν απλόχερα ένα μήνυμα για τη δική μας ζωή.
BOSTON CELTICS
Μετά από 5 χρόνια στα σπλάχνα τους, τη καλύτερη ίσως περίοδο στη σύγχρονη ιστορία τους μέχρι τότε, ο Danny Ainge αποφασίζει να κηρύξει Rebuilding στους Celtics και ανταλλάσσει τους Kevin Garnett και Paul Pierce στους σχετικά γειτονικούς Brooklyn Nets -σε μια ανταλλαγή που έμοιαζε με τέλος εποχής για τη Βοστόνη, η οποία αποχωρίστηκε για μερικά picks, τον Gerald Wallace, τον Khris Humphries και τον Keith Bogans μεταξύ άλλων δύο ζωντανούς για την πόλη της θρύλους. Σχεδόν 1.5 χρόνο αργότερα, θα αποχωρούσαν με τον ίδιο τρόπο από την ομάδα και οι τελευταίοι των Μοϊκανών, οι Rajon Rondo και Jeff Green, οι οποίοι κατέληξαν με ανταλλαγή σε Dallas και Memphis, αντίστοιχα.
Όλα έμοιαζαν βρώμικα για το μέλλον του συλλόγου, που θα έπρεπε ουσιαστικά να μπει σε μια περίοδο tanking άμεσα και για πολλά χρόνια για να καταφέρει να ορθοποδήσει ξανά.
Ωστόσο, τα picks των Nets έγιναν παίκτες και μετουσιώθηκαν μέσα σε 3 χρόνια στους Jaylen Brown και Jayson Tatum, ενώ μια σεζόν μετά το trade αποκτήθηκε από τη δεξαμενή και ο Marcus Smart.
Με τα χρόνια, στην παρέα από δικά τους μόνο pick στο Draft ήρθαν και οι Robert και Grant Williams, ο Payton Pritchard, o Aaron Nesmith αλλά και ο Romeo Langford, την κυρία πηγή μαζί με τον Jason Richardson που έφερε στην Μασαχουσέτη τον Derrick White από το San Antonio.
Ολοι τους -με εξαίρεση τον Nesmith- αποτελούν τον κύριο κορμό των Celtics -μαζί με τους Horford και White- όλα αυτά τα χρόνια που έχει φτάσει σε 3 Τελικούς Περιφέρειας αλλά και στους φετινούς Τελικούς τα τελευταία 4 χρόνια.
Πόνεσαν, απέτυχαν, έκλαψαν, έκαναν ριζικές αλλαγές. Αλλά ο κορμός ήταν, είναι και θα είναι πάντα εδώ για τη Βοστόνη, έναν οργανισμό που ό,τι έχει καταφέρει τόσα χρόνια το έχει πετύχει με δικά της παιδιά.
Ακομα και αν φαντάζει πιο δύσκολος, ένα σκοτεινό μονοπάτι με έναν τρεμάμενο φακό στο χέρι θα μας κάνει πολύ πιο χαρούμενους στο τέλος της διαδρομής από τον εύκολο δρόμο.
Αρκετά με το ακραίο recruiting, αρκετά με τις Manchester City ή τους Miami Heat (εποχή LeBron) αυτού του κόσμου, αρκετά με τους ανθρώπους που στα εύκολα δε σταματούν να πανηγυρίζουν και στα δύσκολα δεν πατάνε στο γήπεδο.
Ας το κάνουμε όπως οι Warriors και οι Celtics, βήμα βήμα. Και δεν θα πάει στράφι ακόμα και όταν όλα δείχνουν να πάνε στραβά.