Στο παιχνίδι του Νόβγκοροντ, η Αρμάνι Μιλάνο με το «διπλό» που πέτυχε, κατάφερε ουσιαστικά να… πάρει μαζί της την Νίζνι, στο δρόμο του πρόωρου αποκλεισμού από την επόμενη φάση της Ευρωλίγκα. Το τελικό 76-85, υπέρ των Ιταλών, φαίνεται να εκμηδενίζει όποιες ελπίδες των Ρώσων, στην προσπάθεια διεκδίκησης της πρόκρισης, με το «πρέπει» να γονατίζει τους παίκτες του Μπαγκάτσκις, απέναντι σε μία ομάδα που, με ρεκόρ 2-5 στον πρώτο γύρο, μάλλον είχε ήδη… συμβιβαστεί με τη μοίρα της.
Στο ματς αυτό, πρωταγωνιστής ήταν άλλη μία φορά για τους νικητές, ο μοναδικός ίσως παίκτης τους, που βρίσκεται σε σταθερά υψηλά στάνταρ απόδοσης, από τις αρχές της σεζόν, κάτι που τον έχει κάνει σε πολλές περιπτώσεις να τραβά μόνος του κουπί. Παρόμοια περίπτωση, συνέβη και χθες, μόνο που ήταν… κυριολεκτικά ανίκητος, όπως καταδεικνύουν οι 36 πόντοι και τα 9 ριμπάουντ που σημείωσε. Ο Σαμάρντο Σάμιουελς, υπέταξε κάθε αντίπαλο που βρήκε μπροστά του και οδήγησε την ομάδα του στην τελική επικράτηση. Παράλληλα, είναι ο πρώτος Τζαμαϊκανός παίκτης που καταγράφει τέτοιους αριθμούς! Θα χρειαστεί, μάλλον, και αναζήτηση, για να δούμε πότε ήταν η τελευταία γορά που ένας σέντερ επικράτησε καθολικά στη ρακέτα!
Ο 26χρονος, έχει αναχθεί στον «αστέρα» μίας ομάδας, στην οποία το μόνο ασταφτερό που μπορεί να βρει κανείς είναι… οι αριθμοί στις φανέλες των παικτών. Αποτελεί, δηλαδή, το μοναδικό μάλλον διασωθέντα στο μέχρι στιγμής «ναυάγιο», ενός συλλόγου που, με την περσινή του πορεία μέχρι τα play-offs, όταν και είχε αποκλειστεί από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μακάμπι Τελ Αβίβ, είχε δημιουργήσει άλλες προσδοκίες.
Όλα αυτά, ξεκίνησαν για τον Σάμιουελς, από το Τρελόουνι της βορειοδυτικής Τζαμάικα, όπου γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1989. Η ζωή του, δείχνει πως πρόκειται για ένα παράδειγμα ανθρώπου με πάθος, θέληση και πλήρη αφοσίωση, μέχρι να πετύχει το στόχο του. Και ο δικός του ήταν αρκετά δύσκολος, σε μία χώρα που διαφημίζεται για τη μουσική που εξήγαγε ο Μπομπ Μάρλει (Reggae), και τους δρομείς που έχουν σαρώσει τα τελευταία χρόνια στις κορυφαίες διαδρομές του στίβου (Μπολτ, Πάουελ).
Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, αποτυπώνονται και στην άρνησή του να συνεχίσει ως junior στο Πανεπιστήμιο του Louisville, μετά από δύο χρόνια φοίτησής του ως starter. Η ίδια η μητέρα του, ανακοίνωνε την τοποθέτηση του ονόματός του, στη λίστα των υποψηφίων για το ντραφτ του 2010. Καμία ομάδα δεν τον επέλεξε, ούτε καν στο δεύτερο γύρο, αλλά ο 21χρονος τότε Σαμάρντο, δεν πτοήθηκε. Αγωνίστηκε, λίγο αργότερα στη Summer League, με τους Σικάγο Μπουλς, με τις επιδόσεις του να πείθουν τους Κλίβελαντ Καβαλίερς να τον υπογράψουν για τρία χρόνια και συνολικές αποδοχές 2.3 εκατομμύρια δολάρια, με μέρος του συμβολαίου, μάλιστα, να είναι εγγυημένο.
Το «όνειρο» της εισόδου του στο ΝΒΑ το πέτυχε, αλλά όχι και εκείνο της καθιέρωσής του. Τα τρία εκείνα χρόνια, χρειάστηκε να πείσει τους «Καβς», μέσω της συμμετοχής του στο αναπτυξιακό πρωτάθλημα. Την πρώτη σεζόν, οι καλές του εμφανίσεις με τους Erie Bayhawks, του έδωσαν το δικαίωμα να υπολογίζεται ως ένας χρήσιμος ρολίστας, καθώς τις σεζόν 2010-2011 και 2011-2012, έπαιξε συνολικά 91 παιχνίδια, έχοντας σε μέσο όρο 17.1 λεπτών συμμετοχής, 6.6 πόντους και 3.8 ριμπάουντ ανά αγώνα.
Η σεζόν 2012-2013, όμως, έμελλε να είναι η χειρότερή του, όπου σε 18 ματς είχε σε μέσο όρο 11 λεπτών συμμετοχής, 3.2 πόντους και 1.6 ριμπάουντ ανά αγώνα. Την ίδια χρονιά, δεν κατάφερε να πείσει με τις εμφανίσεις του στην D-League, ούτε με την φανέλα των Canton Charge, αλλά ούτε και με εκείνη των Reno Bighorns.
Η λύση της της Ευρώπης, ήταν τελικά αυτή που θα έσωζε την καριέρα του, με πρώτο σταθμό την Χάποελ Ιερουσαλήμ, όπου ολοκλήρωσε τη σεζόν 2012-2013, υπογράφοντας δίμηνο συμβόλαιο. Κάπου εκεί, εμφανίζεται η Αρμάνι Μιλάνο, η οποία τον πείθει να μετακομίσει στην πρωτεύουσα της μόδας, για τα επόμενα δύο χρόνια. Πολύ γρήγορα, γίνεται σημείο αναφοράς του παιχνιδιού της ομάδας του Λούκα Μπάνκι, βοηθώντας τη σημαντικά στο να φτάσει στα περσινά play-offs, καθώς και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ιταλίας. Στην Ευρωλίγκα, χαρακτηριστικά, είχε σε 25 ματς, μέσο όρο συμμετοχής 22.2 λεπτά, πετυχαίνοντας 9.5 πόντους, 3.9 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 3 μπλοκ και 4 κλεψίματα ανά αγώνα. Φέτος, ο χρόνος συμμετοχής του έχει αυξηθεί κατά τέσσερα λεπτά περίπου, οι πόντοι του κατά τρεις και τα ριμπάουντ του κατά περίπου ενάμιση.
Λογικά, λοιπόν, έχει κερδίσει το σεβασμό όλων στο Μιλάνο, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως πριν από μόλις ενάμιση μήνα, έκλεισε τα 26 του χρόνια. Ήδη με όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, οι προοπτικές του δείχνουν πολύ σημαντικές, και οι 36 του πόντοι στο Νόβγκοροντ, φαίνεται πως απλά δείχνουν τη συνέχεια, στο δρόμο της επιτυχίας για τον ίδιο!